Βασίλης Κικίλιας: «Πολλές φορές μέτρησα τα όριά μου»

Η ζωή του Βασίλη Κικίλια, που ανδρώθηκε μέσα από τον πρωταθλητισμό, εξελίχθηκε μέσα από συνεχείς προκλήσεις και αλλαγές, που ήταν σαν να έρχονταν κάθε φορά τη σωστή στιγμή για το επόμενο βήμα. Τον περασμένο Ιούνιο ορκίστηκε υπουργός Δημόσιας Τάξης και Προστασίας του Πολίτη και έκτοτε η καθημερινότητά του πήρε άλλη κατεύθυνση – για πολλοστή φορά.

«Συνέχεια μαθαίνω στο υπουργείο και κάθε μέρα προσθέτω γνώση. Αυτή η θέση εμπεριέχει την εξής πρόκληση: “Μπορείς να μη μείνεις καρφωμένος στην καρέκλα σου, βολεμένος σε ένα γραφείο, αλλά να έχεις πραγματική εικόνα τού τι συμβαίνει;”. Όταν ανέλαβα, είπα στη συνέντευξη Τύπου ότι θα γυρίσω όλη την Ελλάδα. Ίσως ακούστηκε υπερβολικό, αλλά το έχω κάνει. Από τις 9 Ιουνίου είμαι non stop. Αν είσαι υπεύθυνος άνθρωπος και κάνεις αυτό που αγαπάς, πληρώνεις ένα τίμημα. Λιγότερη ξεκούραση, ελάχιστη προσωπική ζωή. Δεν έχω, για παράδειγμα, την πολυτέλεια να ξενυχτάω και να κάνω ό,τι οι περισσότεροι στην καθημερινότητά τους. Πρέπει να είμαι σε σούπερ κατάσταση από τις 6.30 το πρωί. Να έχω καθαρό μυαλό για να αντιμετωπίσω ό,τι έκτακτο συμβεί – κι έχουν συμβεί πολλά.Κανείς δεν με ανάγκασε, ήταν επιλογή μου, οπότε απλά το απολαμβάνω» εξηγεί.



Γεννήθηκε στα Εξάρχεια και μεγάλωσε στη Νέα Σμύρνη, με πατέρα και μητέρα καθηγητές Πανεπιστημίου στο Μαθηματικό τμήμα και τη Φιλολογία αντίστοιχα. Έχει μια αδελφή, την Κατερίνα, που είναι δύο χρόνια μικρότερη. «Όταν ήμασταν μικροί, τρωγόμασταν σαν το σκύλο με τη γάτα, όπως όλα τα παιδάκια. Αγαπιόμαστε πολύ και της έχω αδυναμία. Γενικά είμαι πολύ προστατευτικός με την οικογένειά μου» λέει.

Τελείωσε τη Λεόντειο Σχολή στη Νέα Σμύρνη και από μαθητής ξεκίνησε να ασχολείται με το μπάσκετ σε επίπεδο πρωταθλητισμού. Αγωνίστηκε επαγγελματικά στον Πανιώνιο, την ΑΕΚ, ενώ για χρόνια φορούσε τη φανέλα της Εθνικής. Πέρα από την αθλητική πειθαρχία, ήταν και ιδιαίτερα ανεξάρτητος. «Από 16 ετών έφυγα από το σπίτι κι έμενα μόνος μου. Είμαστε πολύ δεμένη οικογένεια, λατρεύω τους γονείς και την αδελφή μου, αλλά έπρεπε να φύγω, ήταν ένα βήμα για να εξελιχθώ και να πατήσω ακόμα πιο γερά στα πόδια μου».

«Γιατί σπούδασες ιατρική;» είναι η πρώτη ερώτηση που μου έρχεται στο μυαλό. Χαμογελάει και εξηγεί: «Διάβαζα ένα κόμικ όταν ήμουν μικρός, το Blake. Ένας από τους ήρωες ήταν ο τερματοφύλακας – γιατρός. Με είχε εντυπωσιάσει. Οι γονείς μου με προίκισαν με το να σπουδάσω. Αποδείχθηκε μεγάλο εφόδιο. Υπήρξαν πολλές στιγμές που βρέθηκα υπό πίεση και μέτρησα τα όριά μου. Καθημερινά είχα εργαστήρια, παρακολουθήσεις κι εξετάσεις στην Ιατρική σχολή της Αθήνας και παράλληλα ήμουν επαγγελματίας αθλητής. Δεν είχα την πολυτέλεια να μελετώ με τις ώρες, έτσι διάβαζα όποτε έβρισκα χρόνο και όπου μπορούσα. Στα πούλμαν, στην προετοιμασία, στα αεροπλάνα. Οι συμπαίκτες μου διάβαζαν περιοδικά κι εγώ ανατομία! Ήμουν το “σπασικλάκι”, μου έκαναν πλάκα. Πήρα πτυχίο στα επτά χρόνια και τρεις μήνες». Μου αναφέρει τον Γιώργο Κατσιφαράκη, γιατρό της ομάδας του, που τον παρακίνησε να σπουδάσει για να έχει κάτι αξιόλογο να κάνει μετά το τέλος της καριέρας του ως επαγγελματίας αθλητής. «Ως βουλευτής, είχα περισσότερο χρόνο να αφιερώσω στην ιατρική. Εκείνη την εποχή χειρουργούσα κανονικά. Επέλεξα να γίνω ορθοπεδικός, γιατί ένιωσα τον πόνο ως αθλητής, ήξερα την αγωνία τού να πρέπει να γίνεις καλά για να παίξεις ξανά».

Το μπάσκετ τελείωσε επαγγελματικά για εκείνον το 2004, αλλά παραμένει μεγάλη αγάπη. Ποτέ δεν άφησε τις προπονήσεις. «Κάνω προπόνηση κάθε μέρα. Το μεσημέρι, κατεβαίνω στο γυμναστήριο της ΕΥΠ, ένα παλιό σιδεράδικο, τρέχω στο διάδρομο, κάνω ασκήσεις, διατάσεις, ένα ντους και συνεχίζω τη μέρα μου. Με αναζωογονεί αυτό. Ό,τι κάνω το κάνω με την ψυχολογία και τη νοοτροπία του ανθρώπου που κάνει πρωταθλητισμό. Μειώνουμε τις αδυναμίες μας, αυξάνουμε τα προτερήματά μας και τα δυνατά μας σημεία και διορθώνουμε ό,τι πρέπει για να γινόμαστε καλύτεροι. Δεν μου λέει κάτι ιδιαίτερο η πεπατημένη» αναφέρει.

Η πολιτική ήρθε στη ζωή του το 2006, όταν εξελέγη δημοτικός σύμβουλος Αθηνών. Ήταν υποψήφιος περιφειάρχης Αττικής το 2010 και από το 2012 βουλευτής στην Α’ Αθήνας με τη Νέα Δημοκρατία. Τι έχασε από τη ζωή του όταν μπήκε σ’ αυτήν η πολιτική; «Τρόπον τινά την ελευθερία μου. Αν και πρέπει να πω ότι ως βουλευτής δεν είχα γραφείο, δεν είχα αστυνομικούς, κυκλοφορούσα με το Smartάκι μου και πήγαινα στη Βουλή μόνος. Αισθάνομαι ότι είμαστε “υπηρέτες” του κόσμου. Γιατί να έχω πρόβλημα να κυκλοφορώ μέσα στον κόσμο και να ζω στην πραγματική κοινωνία; Αυτό είναι και το κλειδί στη διαφορετικότητα, αν θέλεις, τη δική μου. Ήμουν ένας βουλευτής της συγκυβέρνησης που ενδεχομένως ψήφιζε επώδυνα μέτρα, αλλά στο δρόμο μού μιλάνε ακόμα κι αυτοί που πολιτικά βρίσκονται αλλού. Με φωνάζουν “Βασιλάκη”, “Μπίλι”, “φίλε”. Αυτό δεν το ανταλλάσσω. Απλά τώρα, λόγω της θέσης μου στο υπουργείο, δεν μπορώ να κυκλοφορώ τόσο χαλαρά».

Κάνει συνειδητά λιγότερα πράγματα για την έξωθεν καλή μαρτυρία; «Πάω στα μπουζούκια, πάω και στη Μύκονο. Ζω σαν κανονικός άνθρωπος, έτσι ήμουν πάντα. Το θέμα είναι να κάνω ό,τι θέλω χωρίς να κρύβομαι, με αξιοπρέπεια. Χωρίς να προκαλώ. Όμως, αυτοί οι έξι μήνες στο υπουργείο έχουν αλλάξει τη ζωή μου. Δεν έκανα ούτε μία μέρα διακοπών το καλοκαίρι, διότι το συγκεκριμένο υπουργείο θέλει δουλειά επτά ημέρες την εβδομάδα».

Η προσωπική του ζωή είναι επτασφράγιστο μυστικό. Αν ψάξεις το όνομά του στο Google, βγαίνει «ψηλά» στις αναζητήσεις η λέξη «σύντροφος», «γάμος» και «παντρεμένος». Με κοιτά με παράπονο. «Δεν υπάρχει σχεδόν τίποτα για την προσωπική μου ζωή στο Διαδίκτυο. Πάντα ήμουν εκτεθειμένος στα επαγγελματικά μου, έτσι θέλω να προστατεύω την προσωπική μου ζωή. Δεν το κρύβω, αλλά και δεν το προκαλώ. Πρέπει να έχεις ένα χώρο προστατευμένο, δικό σου, μόνο για τον άνθρωπό σου». Είναι ακριβώς 40 ετών, ωραία ηλικία για γάμο! «Θα παντρευτώ και θα κάνω και πολύ όμορφα παιδιά. Βλέπω, όμως, ανθρώπους να παντρεύονται ελαφρά τη καρδία και με στενοχωρεί, γιατί χωρίζουν. Ο άντρας πρέπει να είναι χορτασμένος και να έχει κάνει πράγματα. Ο γάμος είναι στα άμεσα σχέδιά μου, αλλά θέλω να διαλέξω το σωστό άνθρωπο που θα είναι δίπλα μου. Να με στηρίζει στα δύσκολα, να είναι εκεί στις χαρές μου, να δημιουργούμε μαζί».

Ένας από τους στενούς του φίλους είναι ο Γιώργος Λιάγκας. Γνωρίζονται από την εποχή που ήταν αθλητής. «Είμαστε φίλοι πολλά χρόνια, και μάλιστα είμαι αυτός που τον οδήγησε στο γάμο του με τη Φαίη. Ο Γιώργος είναι ευαίσθητος άνθρωπος κι έχει περάσει πολλά για να κάνει ό,τι έχει πετύχει. Με ελκύουν οι άνθρωποι που έχουν περάσει δυσκολίες και είναι μαχητές. Η αντρική φιλία είναι ιερό πράγμα. Την ιεραρχώ πολύ ψηλά».

Ποια θεωρεί τη μεγαλύτερη επιτυχία του ως υπουργός; «Βάζω πρώτα την τρομοκρατία. Δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα για μια κοινωνία από το να ζει με το φόβο. Η σύλληψη Μαζιώτη και Σταμπούλου ήταν μεγάλες επιτυχίες. Αλλά και η προσπάθεια που κάναμε το καλοκαίρι να φιλοξενήσουμε σωστά πολλά εκατομμύρια τουρίστες και να στηρίξουμε την οικονομία ήταν εξίσου σημαντική. Επίσης, το γεγονός ότι καταφέραμε να αντιμετωπίσουμε τις όποιες φωτιές. Το σημαντικότερο, όμως, είναι ότι ξανακερδίθηκε η εμπιστοσύνη με τους υφισταμένους μας» λέει.

Δεδομένης της πολιτικής κατάστασης, του ζητώ να μου πει πώς θα του φανεί αν σε ένα μήνα από τώρα δεν είναι πια υπουργός. «Ό,τι πιο φυσιολογικό. Δεν κάνει η καρέκλα τον άνθρωπο. Σε όλα στη ζωή υπάρχει μια αρχή κι ένα τέλος. Το θέμα δεν είναι πόσο καιρό είσαι υπουργός, αλλά να έχεις κάνει δουλειά, να έχεις προσθέσει ένα λιθαράκι. Αν το καταφέρεις, θα έχεις ξανά την ευκαιρία σου».

Διαβάστε περισσότερα στο PEOPLE που κυκλοφορεί μαζί με το ΘΕΜΑ