Άκης Πετρετζίκης: «Έχω δουλέψει και σερβιτόρος για να βγάλω λεφτά»

Τον Άκη τον γνώρισα τον περασμένο Σεπτέμβριο. Δουλεύουμε μαζί στο Πρωινό Μou, στο Mega. Είναι αθόρυβος, περπατάει πάντα με σκυφτό κεφάλι, κουβαλάει την ολοζώντανη ομορφιά των 29 του χρόνων και φτάνει πάντα πολύ νωρίς στο πλατό, για να ετοιμάσει τις συνταγές του. Οι κουβέντες μαζί του ξεκινάνε και τελειώνουν συνήθως στη μαγειρική. Ζει και αναπνέει για να μαγειρεύει. Προσωπικά, θα τον χαρακτήριζα δέσμιο της δουλειάς του, την οποία εκείνος έχει αναγάγει σε προορισμό του. Μέσα σε αυτούς τους τέσσερις μήνες καθημερινής επαφής, ένα πράγμα κατάλαβα καλά: μην του μιλήσεις ποτέ άσχημα για τα πιάτα του και μην πλησιάσεις την κουζίνα του, αν δεν πρόκειται να δοκιμάσεις κάτι απ’ όσα ετοιμάζει. Είναι το βάσανό του αυτό. Θέλει ό,τι μαγειρεύει να αφήνει ικανοποίηση στον ουρανίσκο και να καταναλώνεται. Διαφορετικά, θα του χαλάσεις τη μέρα. Τώρα, πλέον, που είμαστε οι δυο μας σε ένα χριστουγεννιάτικα στολισμένο πλατό, του ζητάω να πάμε πίσω στη Θεσσαλονίκη. Τότε που ανακάλυπτε πως η λογιστική δεν ήταν το «φόρτε» του.

«Πέρασα στη λογιστική, άντεξα ένα εξάμηνο κι έφυγα. Πήγα στο στρατό και κάθε εξάμηνο επέστρεφα για να δώσω τα μαθήματα. Έκανα την πρακτική μου σε τράπεζα και στα 20 αποφάσισα πως ούτε αυτό μου άρεσε. Με καθαρά λογιστικό τρόπο, όμως, κατέγραψα
ποια είναι τα πράγματα που μου αρέσουν, όπως το φαγητό και τα ταξίδια, και με ποια ακριβώς επαγγέλματα συνδυάζονται αυτά. Κάπως έτσι, με “συν” και “πλην”, κατέληξα στη μαγειρική» εξομολογείται στο People. Ο ίδιος, επειδή η μητέρα του εργαζόταν στην οικογενειακή επιχείρηση (κατασκευάζουν γυναικεία παπούτσια) και έλειπε αρκετές ώρες από το σπίτι, μαγείρευε πατάτες με αυγά, μπιφτεκάκια και κολοκυθοκεφτέδες. Για τις συνταγές ρωτούσε συνεχώς τη θεία ή τη γιαγιά του. Το έψαχνε, δηλαδή. Η μητέρα του μαγειρεύει εξίσου καλά, ενώ η αδελφή του αποφοίτησε από το Οικονομικό Τμήμα του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και σήμερα εργάζεται σε λογιστικό γραφείο.

Ο Άκης δεν ήταν αυτό που λέμε «τύπος και υπογραμμός» ως παιδί και έφηβος. Δεν του άρεσε να βρίσκεται στην τάξη. Ήταν καλός στη φυσική και τα μαθηματικά, απείχε όμως από τα αρχαία και τα λατινικά. «Δεν πατούσα, δεν ασχολιόμουν, αλλά, παρ’ όλα αυτά, δεν είχα κακούς βαθμούς. Έκανα και κοπάνες, ενώ οι απουσίες μου ξεπερνούσαν το όριο. Δεν τις δικαιολογούσαν οι γονείς μου, αλλά την έβρισκα την άκρη μου» λέει σήμερα. «Μέχρι το γυμνάσιο ήμουν πιο κλειστός ως χαρακτήρας. Στο λύκειο, που πήρα και το μηχανάκι, πέρασα τη φάση μαγκιάς κι εγώ. Σκουλαρικάκι, ταξιδάκι με φίλους χωρίς να ρωτήσω τους γονείς.

Κακό παιδί δεν ήμουν, αλλά μου άρεσαν οι επαναστάσεις». Ακόμη και τότε, όμως, ο πρώτος Έλληνας master chef ήταν αυτοσυντηρούμενος. «Δούλευα στον πατέρα μου ή ακόμα και σερβιτόρος, για να έχω τα δικά μου λεφτά. Ήθελα να κάνω εγώ κουμάντο στον εαυτό μου. Προσπαθούσα να είμαι μέσα σε όλα στο σχολείο. Όταν είχα μαθηματικά, πήγαινα στην τάξη, όταν αποφασίζαμε να κάνουμε πανικό στο χημείο, ήμουν εκεί, αλλά πάντα είχα μέτρο. Έφτανα μέχρι εκεί που ήθελα. Ήμουν ελεγχόμενος και όχι ακραίος». Οι ερωτήσεις μου για τις κατακτήσεις του στο σχολείο ή αν θεωρούνταν ο ωραίος της τάξης πέφτουν στο κενό. Ποτέ δεν ένιωσε έτσι, υποστηρίζει.

«Έφυγα από την τράπεζα και ήρθα στην Αθήνα για να πάω σε σχολή μαγειρικής. Ένα ολόκληρο καλοκαίρι δούλεψα σερβιτόρος για να μαζέψω τα χρήματα για τα δίδακτρα. Κάποια στιγμή δούλεψα σε μια ιρλανδέζικη παμπ, στο Θησείο. Ήμουν ο μόνος Έλληνας εκεί. Μιλούσαν όλοι αγγλικά. Μου άρεσε το στοιχείο της πολυεθνικότητας που είχα συναντήσει. Πήγαινα στη δουλειά και ήμουν χαρούμενος, παρόλο που δούλευα πολλές ώρες. Κάπως έτσι αποφάσισα να πάω στην Αγγλία. Δεν θέλω να ακουστεί περίεργο, αλλά στην Ελλάδα μού έλεγαν ότι ήμουν ο καλύτερος. Ήθελα να ανοίξω τα φτερά μου. Στην πρώτη μου, λοιπόν, δουλειά στην Αγγλία ήμουν ο χειρότερος. Σχεδόν έβαλα τα κλάματα. Το μεγάλο ανέκδοτο ήταν ότι πήγα στο Λονδίνο, χωρίς να έχω σπίτι και δουλειά. Θεωρούσα ότι Αθήνα και Λονδίνο ήταν το ίδιο πράγμα. Στην τσέπη μου είχα όλες μου τις οικονομίες, 5.000 ευρώ περίπου. Άρχισα να ψάχνω για δουλειά, αλλά δεν είχα προϋπηρεσία. Μέσα από το Facebook, συνάντησα έναν παλιό μου φίλο, στο Brighton. Εκείνος μου άφησε το σπίτι του, καθώς τέλειωνε με τις σπουδές του. Αυτός ήταν και η αιτία που εντελώς τυχαία άφησα ένα βιογραφικό στο καλύτερο εστιατόριο του Brighton, όπως μου είχε επισημάνει. Ήταν η πρώτη μου δουλειά και μεγάλη η ήττα που ένιωσα βλέποντας τις επιδόσεις των άλλων. Τότε κατάλαβα ότι είχα πολύ δρόμο μπροστά μου» λέει στο People ο Άκης Πετρετζίκης.

Όταν τον ρωτάω γιατί πιστεύει ότι ο κόσμος τον ξεχωρίζει, σκύβει και πάλι το κεφάλι, κρύβει το συνεσταλμένο χαρακτήρα του πίσω από το φωτογενές πρόσωπό του και λέει ότι δεν ξέρει, ότι είναι απορροφημένος στη δουλειά του. Πράγματι, οι φίλοι του αποκαλύπτουν στο People ότι στην Αγγλία σπάνια έβγαινε για να πιει μια μπίρα ή για να διασκεδάσει. Ξυπνούσε πρωί και δούλευε όλη την ημέρα. Υπήρχε, μάλιστα, διάστημα που έκανε τρεις δουλειές, χωρίς ρεπό μέσα στην εβδομάδα.

Την υποτιθέμενη τηλεοπτική του αντίπαλο, Αργυρώ Μπαρμπαρίγου, ο Άκης την ξεχωρίζει. Την έβλεπε να μαγειρεύει στην τηλεόραση, όταν βρισκόταν στην Αγγλία. «Μου αρέσει που μπορεί να φτιάξει μια πίτα σε είκοσι λεπτά. Το να είσαι καλός στο σπιτικό και παραδοσιακό φαγητό είναι ταλέντο. Έχουμε συναντηθεί, έχουμε μιλήσει και νομίζω πως με συμπαθεί κι εκείνη όσο τη συμπαθώ κι εγώ». Τη δική του κουζίνα θα τη χαρακτήριζε multi culti. Ωστόσο, σέβεται τη γαλλική, «γιατί είναι η καλύτερη στον κόσμο, την έχουν αναγάγει σε επιστήμη», όπως λέει. Η κατάρα του σεφ κυνηγάει και τον Άκη. Ποτέ δεν θα τον δεις να τρώει ένα πιάτο φαγητό, σαν άνθρωπος, με μαχαιροπίρουνο. «Δεν έχω την πολυτέλεια, επειδή τσιμπολογάω όλη μέρα. Πολύ σπάνια, αν έχω ρεπό, θα μαγειρέψω στο σπίτι για να φάω. Πολλές φορές, παραγγέλνω απέξω ακόμη και πίτσα ή burger. Μαγειρεύω μόνο για να δοκιμάσω και όχι για να φάω. Επίσης, καλέσματα στο σπίτι δεν κάνω συχνά. Όταν καλώ, είμαι μονίμως σε μια φάση άμυνας, γιατί θέλω να καταλάβω αν τους αρέσει ή όχι το φαγητό, με αποτέλεσμα όλοι να διασκεδάζουν, εκτός από εμένα. Κοιτάζω την πατατοσαλάτα που περίσσεψε κι αναρωτιέμαι τι δεν πήγε καλά. Με νοιάζει αν κάτι δεν αρέσει στον κόσμο. Και όσο μεγαλώνεις και πετυχαίνεις στη δουλειά σου, τόσο περισσότερο νοιάζεσαι για την αποδοχή της» εξομολογείται στο People. Από την άλλη, του αρέσει όταν τον καλούν για φαγητό, γιατί δεν πρόκειται ποτέ να κατακρίνει κανέναν.

Ανατρέχοντας σε αυτό το μικρό παρελθόν των τεσσάρων μηνών της γνωριμίας μας, θυμάμαι ότι κάθε φορά που στο πλατό του Πρωινό Μou ακούστηκε το όνομα του κοριτσιού του, της Demy, εκείνος ή κοκκίνισε ή εξαφανίστηκε, με το χαρακτηριστικό γρήγορο βάδην του. Την αποκαλεί Δήμητρα και έχουν συμπληρώσει δύο χρόνια μαζί. «Δεν το έκρυψα ποτέ ούτε νιώθω αμήχανα. Πρώτα απ’ όλα, όμως, ο κόσμος με αγάπησε για τη δουλειά μου και για αυτό με βλέπει. Καλύτερα, λοιπόν, όταν γράφονται πληροφορίες για μένα, να είναι για τις συνταγές μου. Εκτός αέρα, φυσικά και θα σου μιλήσω για όσα κάνουμε με τη Δήμητρα. Στον αέρα της εκπομπής και θα κοκκινίσω και θα εξαφανιστώ. Ό,τι είναι προσωπικό ας μείνει προσωπικό». Η συγκατοίκηση με το κορίτσι του θα ήταν και το ιδανικότερο βήμα για τη σχέση τους, μέσα στο 2014. «Στη σχέση μου δεν μου αρέσει να σχεδιάζω το επόμενο βήμα. Θα έρθει από μόνο του. Για μένα, εξάλλου, αν συγκατοικήσεις με κάποιον, είναι σαν να παντρεύεσαι. Όχι ότι δεν μένουμε και τώρα μαζί με τη Δήμητρα, αλλά ουσιαστικά δεν συγκατοικούμε. Σίγουρα, το επόμενο βήμα στη σχέση μας θα είναι η συγκατοίκηση και το θέλω κι εγώ. Σκοπός είναι να βγει αυθόρμητα και στους δύο. Είναι μια ωραία σχέση, με τα “πάνω” της και τα “κάτω” της. Τη στενοχωρώ, όπως ένα αγόρι τη φίλη του κι εκείνη με στενοχωρεί, όπως ένα κορίτσι το φίλο της. Νομίζω, όμως, ότι της χαρίζω και ευχαρίστηση. Εξάλλου, όταν μια σχέση δεν έχει τα “πάνω” της και τα “κάτω” της, λένε πως υπάρχει πρόβλημα. Είναι σαν να μην αγαπάς τον άλλο».

Μπορεί στην κουζίνα του να μοιάζει με υπερδραστήριο πιτσιρικά, αλλά στη ζωή του, ειδικά αν τον ρωτούσες πριν από μερικά χρόνια, όταν η τηλεόραση δεν είχε μπει στην καθημερινότητά του, σκεφτόταν τον εαυτό του ακόμη και παντρεμένο. «Δεν είναι νωρίς για γάμο. Ζω μόνος από τα 18 μου και είμαι αρκετά έτοιμος για τη ζωή. Θέλω να γίνω μπαμπάς νέος. Να είμαι κοντά στα παιδιά μου ηλικιακά, να είμαι μέρος της ζωής τους κι όχι να με φοβούνται. Θέλω να είμαστε φίλοι. Με φαντάζομαι συχνά μπαμπά» αποκαλύπτει στο People.

Του ζητάω να μοιραστεί ένα μυστικό του. Δεν αρνείται. «Πολλές φορές αυτό που με βασανίζει δεν το βγάζω. Μπορεί να φαίνομαι χαρούμενος και να μην είμαι. Όταν πιάνω τηγάνι στο χέρι μου, γίνομαι ξαφνικά άλλος άνθρωπος. Ακόμη και βόμβες να σκάνε δίπλα μου, εκείνη τη στιγμή είμαι σε άλλον πλανήτη. Στη ζωή μου, ωστόσο, δεν είμαι “ζαμανφού”. Έχω τις μελαγχολίες μου και τις “νταουνίλες” μου». Μπορεί να μη μαλώνει με το παραμικρό, αλλά παθαίνει εκρήξεις. Τα μαζεύει και κάποια στιγμή εκρήγνυται ανεξέλεγκτα. Εκείνες τις στιγμές δεν συζητάει, γιατί θα χάσει το δίκιο του. Και με το κορίτσι του το ίδιο κάνει. Δεν αντέχει τις λογομαχίες. «Εκείνη τη στιγμή ή θα αλλάξω δωμάτιο ή θα κάνω κάτι άλλο» δηλώνει. Επίσης, απολογισμό δεν κάνει μόνο στο τέλος της κάθε χρονιάς, αλλά καθημερινά, χρεώνοντας συνήθως τον εαυτό του για τα λάθη του. «Δεν εκτιμάω τα καλά, σκέφτομαι τα αρνητικά. Τον ζορίζω συνεχώς τον εαυτό μου να κάνει ακόμη περισσότερα». Μέσα στο 2014, πάντως, θα προβληθεί και η εκπομπή του, το concept της οποίας 
–αλλά και ο πιλότος– είναι έτοιμο εδώ και αρκετό καιρό. Την περασμένη εβδομάδα, εξάλλου, κυκλοφόρησε και το περιοδικό με την υπογραφή του, το οποίο αποτελεί ένα ακόμη βήμα εξέλιξης στην καριέρα του.

Με τον Γιώργο και τη Φαίη, τους παλιούς του συνεργάτες, δεν τα έχουν χαλάσει, όπως χαρακτηριστικά λέει, αλλά δεν έχουν πια καθημερινή επικοινωνία. «Φυσικά και μου λείπουν. Ειδικά με τη Φαίη ήμασταν πολύ δεμένοι. Επειδή προϋπήρχε μια πολύ καλή πρόταση από το Mega, δεν μπήκα καν στη διαδικασία να σκεφτώ ότι θα ακολουθήσω τα παιδιά ούτε άρχισα να ψάχνομαι. Και τώρα, με τον Πέτρο Κωστόπουλο, μια χαρά νιώθω. Εγώ προσπαθώ να προσαρμοστώ με όποιον κι αν είναι δίπλα μου».

Διαβάστε περισσότερα στο PEOPLE που κυκλοφορεί μαζί με το ΘΕΜΑ.