H Δανάη έχασε το μωρό της στον 5ο μήνα κύησης: «Αυτά τα δύο λεπτά που είδα το νεκρό κοριτσάκι μου ήταν πάρα πολύ σημαντικά»

Ηεγκυμοσύνη συχνά περιγράφεται ως μια περίοδος ελπίδας, προσμονής και ονείρων. Τι συμβαίνει, όμως, όταν αυτή η προσμονή μετατρέπεται σε απώλεια; Το περιγεννητικό πένθος – η βαθιά θλίψη που βιώνει μια γυναίκα όταν η κύηση διακόπτεται για οποιονδήποτε λόγo– παραμένει ένα θέμα που σπάνια αγγίζουμε δημόσια, παρότι αφορά πολλές γυναίκες.

 
Πίσω από τις στατιστικές, οι οποίες είναι ελάχιστες για αυτό το ζήτημα, υπάρχουν ιστορίες σιωπηλής οδύνης, συναισθηματικής απομόνωσης και ενός πόνου που η κοινωνία συχνά δεν ξέρει πώς να αναγνωρίσει.

 
Τα συντριπτικά στοιχεία και η μη αναγνώριση του περιγεννητικού πένθους
Το περιγεννητικό πένθος αποτελεί μία από τις πλέον υποτιμημένες και σιωπηλές μορφές απώλειας, παρά τη σφοδρή συναισθηματική και ψυχολογική επίδραση που έχει στις γυναίκες και στις οικογένειές τους. Πρόκειται για μια εμπειρία που, αν και συχνή παγκοσμίως, παραμένει περιθωριοποιημένη από τη δημόσια συζήτηση και την κοινωνική αναγνώριση.

Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (ΠΟΥ), πάνω από 130 εκατομμύρια παιδιά γεννιούνται ετησίως, και περίπου 6,3 εκατομμύρια περιγεννητικοί θάνατοι σημειώνονται ανά έτος. Περίπου το 15-20% των γυναικών που διανύουν το πρώτο τρίμηνο της εγκυμοσύνης βιώνουν τη συνθήκη του περιγεννητικού θανάτου, με τη συνολική συχνότητα εμφάνισης του φαινομένου να κυμαίνεται μεταξύ του 15-27% για τις γυναίκες 25 έως 29 ετών. Το ποσοστό αυτό εκτοξεύεται στο 75% για τις γυναίκες που είναι μεγαλύτερες των 45 ετών. Για την Ελλάδα, η συχνότητα των περιγεννητικών και εμβρυϊκών θανάτων είναι ένα σύνθετο ζήτημα, και η ακριβής καταγραφή του παρουσιάζει δυσκολίες, καθώς δεν καταγράφονται από την ΕΛΣΤΑΤ.

 
«Κι όμως, πίσω από αυτούς τους αριθμούς υπάρχουν προσωπικές ιστορίες γυναικών που καλούνται να διαχειριστούν το πένθος χωρίς υποστήριξη και με φτωχή ή ανύπαρκτη πληροφόρηση για όσα συμβαίνουν ή πρόκειται να ακολουθήσουν», τονίζει η κοινωνική λειτουργός και υποψήφια διδάκτωρ στον τομέα της Ανθρωπολογίας της Υγείας, Μαρία Παπαλαμπροπούλου.

Διαβάστε περισσότερα στο marieclaire.gr