Την τελευταία βραδιά που πέρασε με την κόρη της,
Λίζα Μαρί, που έφυγε από τη ζωή στα 54 της χρόνια το 2023, περιέγραψε η
Πρισίλα Πρίσλεϊ, δηλώνοντας παράλληλα πως ο θάνατός της ήταν το δεύτερο πιο θλιβερό γεγονός στη ζωή της μετά την απώλεια του Έλβις.
Οι δυο τους παρευρέθηκαν στις Χρυσές Σφαίρες τον Ιανουάριο του 2023, προκειμένου να στηρίξουν την ταινία «Elvis» του Μπαζ Λούρμαν και τον πρωταγωνιστή της, Όστιν Μπάτλερ, ο οποίος τελικά κατέκτησε το βραβείο Α΄Ανδρικού Ρόλου σε δραματική ταινία.
Μετά την τελετή, σκόπευαν να πιουν κάτι μαζί, αλλά καθώς περπατούσαν προς τα αυτοκίνητά τους, η Λίζα Μαρί είπε στη μητέρα της πως πονάει το στομάχι της και ήθελε να επιστρέψει σπίτι.
«Της είπα: “Φυσικά. Πήγαινε σπίτι και φρόντισε τον εαυτό σου”», θυμήθηκε η Πρισίλα Πρίσλεϊ στη συνέντευξή της στο PEOPLE.
«Τη ρώτησα αν ήταν καλά. Δεν ξέραμε πόσο άσχημα ήταν. Ήταν σαν να μας χτύπησε κεραυνός, μείναμε άφωνοι».
Δύο ημέρες αργότερα, στις 12 Ιανουαρίου 2023, η Λίζα Μαρί πέθανε από εντερική απόφραξη, επιπλοκή από παλαιότερη βαριατρικής επέμβαση.
«Ήταν η δεύτερη πιο θλιβερή μέρα της ζωής μου, μετά την απώλεια του Έλβις», είπε για τον πρώην σύζυγό της.
«Μου πήρε πολύ καιρό να αποδεχθώ ότι η Λίζα έφυγε».
Στο νέο της βιβλίο «Softly, As I Leave You: Life after Elvis», που κυκλοφορεί στις 23 Σεπτεμβρίου, η Πρίσλεϊ περιγράφει πώς έσπευσε στο νοσοκομείο, όταν ενημερώθηκε ότι η κόρη της είχε βρεθεί αναίσθητη στο σπίτι από τον πρώην σύζυγό της, Ντάνι Κίου με τον οποίο είχε αποκτήσει δύο παιδιά.
«Ήξερα από την πρώτη στιγμή που μπήκα στο δωμάτιο ότι η Λίζα είχε ήδη φύγει», γράφει η Πρισίλα
. «Το πνεύμα της, που ήταν πάντα τόσο ζωντανό, δεν ήταν εκεί». Η Πρισίλα αναφέρει ότι η οικογένεια έμεινε στο νοσοκομείο όλη την ημέρα.
«Η Λίζα ουσιαστικά δεν ανέπνεε», τόνισε.
«Ήμασταν εκεί με τις ώρες, ελπίζοντας και προσευχόμενοι, μέχρι που ήρθε ο γιατρός και μου είπε: “Πρισίλα, λυπάμαι πολύ, έφυγε”. Δεν μπορούσαμε να το πιστέψουμε — δεν θέλαμε να το πιστέψουμε. Ήταν δύσκολο για όλους μας, και παραμένει δύσκολο».
Στο βιβλίο της αποκαλύπτει ότι εκείνη πήρε την απόφαση να τη βγάλει από τη μηχανική υποστήριξη.
«Δεν υπήρχε καμία εγγύηση ότι η καρδιά της θα συνέχιζε να χτυπά», σημειώνει.
«Ρώτησα τον γιατρό: “Τι είδους ζωή θα έχει αν τη διατηρήσουμε στο μηχάνημα;” Με κοίταξε με συμπόνια και κούνησε το κεφάλι. “Καμία ποιότητα ζωής”».
Σε άλλο σημείο εξομολογείται:
«Σκέφτηκα το κορίτσι μου, το άγριο, επαναστατικό, παθιασμένο κορίτσι μου, να μένει έτσι για το υπόλοιπο της ζωής της. Είπα αυτό που έπρεπε να πω. “Βγάλτε την από το μηχάνημα, γιατρέ”. Η φωνή μου ήταν μόλις πάνω από ψίθυρο».