6 ηθοποιοί συζητάνε για το ...ταλέντο τους!

Ο Γιώργος Κοσκορέλλος, 29 ετών. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα-στους Αμπελόκηπους συγκεκριμένα. Αποφοίτησε το 2011 απ' το Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών (ΑΣΟΕΕ), ενώ το 2012 γράφτηκε στην Ανωτέρα Δραματική Σχολή του Θεάτρου Τέχνης-Κάρολος Κουν. Από εκεί αποφοίτησε το Μάιο του 2015 και τα τελευταία δύο χρόνια εργάζεται στο θέατρο και στην τηλεόραση. Η τελευταία του δουλειά ήταν στην σειρά του ΑΝΤ1 "Οι Συμμαθητές", ενώ αυτή τη στιγμή βρίσκομαι σε αναζήτηση της επόμενης.



Το 'ταλέντο'-αν ως 'ταλέντο' ορίσουμε τα εκ φύσεως προσόντα του ηθοποιού- σίγουρα δεν είναι από μόνο του αρκετό. Αλλά όχι μόνο σήμερα...ποτέ δεν ήταν. Γενικά η φάση περιλαμβάνει πολλή δουλειά, συνεχή τριβή και εκπαίδευση, να βελτιώνεις συνέχεια αυτά που "εκ φύσεως" έχεις και να αποκτάς και καινούργια στην πορεία. Αλλιώς παύεις να είσαι ανταγωνιστικός, γιατί σίγουρα κάποιος άλλος θα το κάνει, κάποια στιγμή, καλύτερα από σένα, αν εσύ επαναπαυθείς στα δυνατά σου χαρτιά- δεν θα είναι για πάντα δυνατά.

Τώρα, αν ορίσουμε ως 'ταλέντο' όχι μόνο τα εκ φύσεως προσόντα, αλλά αθροίσουμε και την εξέλιξη των μέσων του ηθοποιού, αυτό είναι αρκετό; Καλώς ή κακώς και πάλι όχι. Ο χώρος περιλαμβάνει πολλούς αστάθμητους παράγοντες, όπως τύχη και γνωριμίες. Αλλά ούτε και αυτό είναι σημερινό. Γενικά η κατάσταση σήμερα είναι δύσκολη, αλλά νομίζω πως το θέμα της αξιοκρατίας στο χώρο μας δεν είναι συγκυριακό- σ' ένα χώρο που στηρίζεται τόσο στον υποκειμενισμό, στην προσωπική επιλογή, στην αισθητική, στο μεγάλο ρίσκο γι' αυτόν που βάζει τα λεφτά. Ποτέ το ταλέντο του ηθοποιού δεν θα είναι το μόνο κριτήριο. Το μόνο που μπορεί να κάνει ο ηθοποιός, είναι να μη σταματά να εξελίσσεται, ώστε να αυξάνει, τουλάχιστον, την πιθανότητα να αναγνωριστεί το 'ταλέντο' του και να μπει ή να παραμείνει στο χώρο”.

Ο Γιώργος Γιαννίμπας, είναι 29 ετών και γεννήθηκε στην Αθήνα. Είναι ηθοποιός και τραγουδιστής, σπούδασε υποκριτική στην Ανωτέρα Δραματική Σχολή "Ίασμος" και τραγούδι δίπλα στη Julie Massino. Παράλληλα ασχολείται με τη φωτογραφία και τη σκηνοθεσία βίντεο. Μερικές από τις σημαντικότερες παραστάσεις που έχει λάβει μέρος είναι: "Οικογένεια Ανταμς το μιούζικαλ" σκηνοθεσία Θ. Μαρσέλλου, "το Τραγούδι του Νεκρού Αδελφού", του Μ. Θεοδωράκη, σκηνοθεσία Θ. Παπαγεωργίου, "Άννυ" το μιούζικαλ, σκηνοθεσία Θ. Μαρσέλλου κ.α. Φέτος θα συμμετέχει στο μιούζικαλ "Les Miserables" σε σκηνοθεσία Θ. Μαρσέλλου, στο παιδικό μιούζικαλ του Γ. Θεοφάνους "Monsters" σε σκηνοθεσία Φωκά Ευαγγελινού και σε live εμφανίσεις με τους Jazzin Barks.



“Για μένα, η απάντηση στο ερώτημά σας είναι παραπάνω από αυτονόητη. Σαφέστατα το ταλέντο από μόνο του δε φτάνει, αν θεωρήσουμε ως ταλέντο μόνο το χάρισμα ή αλλιώς την ευκολία ενός ανθρώπου στο θέατρο, τη μουσική, τις τέχνες γενικότερα, τον αθλητισμό ή εν ολίγοις οποιοδήποτε αν θέλετε επάγγελμα. Το ταλέντο είναι σαν ένα γρήγορο αμάξι που αν δεν ξέρεις να το οδηγήσεις δε θα τερματίσεις ποτέ. Κρίνοντας πάντα από τη δική μου εμπειρία και παρατήρηση, μέσα από τα χρόνια μου ως μαθητής, φοιτητής και επαγγελματίας αργότερα. Είδα αρκετούς συναδέλφους με "ταλέντο" να φτάνουν ως ένα συγκεκριμένο σημείο και να μην το ξεπερνούν, επαναπαυόμενοι στην εκάστοτε ευκολία και αυτοπεποίθηση που τους χάριζε. Και πολλούς, με λιγότερες - σε πρώτο στάδιο - δυνατότητες, να φτάνουν και να ξεπερνούν τους ανθρώπους με ταλέντο που επέλεξαν να μείνουν στάσιμοι. Αυτό που κάνει όμως σίγουρα τη διαφορά και μπορεί να σε κάνει χρήσιμο, και πιθανόν απαραίτητο στην αγορά εργασίας, είναι η δουλειά και ο επαγγελματισμός. Για μένα, τα χαρακτηριστικά που πρέπει λοιπόν να διέπουν και να συνδυάζει ένας άνθρωπος προκειμένου να εξελιχθεί είναι: η αντίληψη - ίσως το μόνο μη επίκτητο-, πολλή δουλειά, ο επαγγελματισμός, η υπομονή, η αφοσίωση και μαζί με αυτά, λίγο ταλέντο. Βέβαια ας μην ξεχνάμε τον παράγοντα τύχη και όλα θα φανούν σε βάθος χρόνου. Κλείνοντας, δεν ξορκίζω σε καμία περίπτωση το ταλέντο, ίσως είναι αυτό το μικρό αστεράκι πάνω από το κεφάλι των ανθρώπων, αλλά δεν είναι ούτε απαραίτητο, ούτε αρκετό.

Ο Παναγιώτης Νάτσης έχει σπουδάσει Πολιτικές Επιστήμες και αποφοίτησε από το “Νέο Ελληνικό Θέατρο” του Γιώργου Αρμένη. Στο θέατρο έχει συνεργαστεί με τους Κώστα Γάκη, Βασίλη Μαυρογεωργίου, Θοδωρή Βουρνά, Γιώργο Ηλιόπουλο κ.α. Στον κινηματογράφο έχει συμμετάσχει σε αρκετές ταινίες μικρού μήκους ενώ σε μεγάλου μήκους ταινίες έχει συνεργαστεί με τον Σύλλα Τζουμέρκα και την Ελίνα Ψύκου. Τον γνωρίσαμε καλύτερα από τη συμμετοχή του στην τηλεοπτική σειρά “Εθνική Ελλάδος” του Γ. Καπουτζίδη.



“Είναι μεγάλη τύχη να έχεις ανακαλύψει το ταλέντο σου. Έχεις κάνει μια αρχή. Είσαι ένα βήμα πιο μπροστά από τους άλλους. Έχεις βρει ένα δρόμο, τον οποίο πρέπει να βρεις τρόπο να περπατήσεις. Γιατί ό,τι και να έχεις ακούσει από τους γύρω σου, ο δρόμος αυτός είναι μοναδικός και έχει ανοίξει μόνο για εσένα. Και μπορεί να είναι δύσβατος, αλλά εσύ είσαι αυτός που θα επιλέξει πώς θα τον διαβείς. Αν στηριχτείς μόνο στο ταλέντο, το πιθανότερο είναι να μην υπάρξει διάρκεια. Χρειάζονται εφόδια, γνώσεις, να έχεις συνεχώς ανοιχτά τα μάτια και τα αυτιά σου, να είσαι αφοσιωμένος, δοσμένος, να δουλεύεις σκληρά. Να τα έχεις βρει με τον εαυτό σου ή τουλάχιστον να προσπαθείς για αυτό. Να προσέχεις τις επιλογές σου, να μάθεις να λες «όχι», να ξέρεις σε τι είσαι καλός και σε τι όχι. Να εξελίσσεσαι, να μην επαναπαύεσαι, να δέχεσαι την αποτυχία και να είσαι έτοιμος να ξαναρχίσεις. Και χιλιάδες άλλα «να» που σε συνδυασμό με το ταλέντο, θα κάνουν πιο εύκολο και πιο μακρύ το δρόμο σου. Οι επιλογές μας και η στάση ζωής μας είναι αυτά που στην πραγματικότητα θα καθορίσουν την επιτυχία μας. Το ταλέντο είναι κάτι που λειτουργεί σαν φύλακας άγγελος, σαν ώθηση αλλά και σαν φρένο, σαν αερόσακος. Ότι θα πέσεις, θα πέσεις. Το θέμα είναι εάν θα σηκωθείς πάλι”.

Ο Χρήστος Καπενής - Γεννήθηκε στην Αθήνα φθινόπωρο του 1987. Στην πέμπτη δημοτικού, οι γονείς του, έπειτα από δική του παρότρυνση τον έγραψαν στο θεατρικό παιχνίδι και στα μαθήματα πιάνου. Πήγαινε κάθε Σάββατο. Είχε δύο ώρες κενό μεταξύ των δύο αυτών μαθημάτων και τις αξιοποιούσε για να παίζει ποδόσφαιρο στο προαύλιο του σχολείου. Κι έτσι η δασκάλα του πιάνου τον έδιωξε γιατί πήγαινε λαχανιασμένος και ιδρωμένος από το ποδόσφαιρο. 
Σπούδασε πληροφορική στην Αθήνα και μετά πέρασε στη δραματική σχολή. Αποφοίτησε το 2011.



“Είναι σαν να πιστεύεις πως πίσω από τον τοίχο υπάρχει ένα δωμάτιο. Ο τοίχος έχει ένα μικρό σκάσιμο. Από εκεί λοιπόν θα ξεκινήσεις εάν θέλεις να ανακαλύψεις το δωμάτιο. Στην αρχή με το νύχι, με το χέρι σιγά - σιγά. Στην πορεία θα χρησιμοποιήσεις ίσως κάποιο κουτάλι η πιρούνι, γιατί δεν ξέρεις άλλο τρόπο. Έπειτα θα πάρεις το σφυρί, να χτυπήσεις, να δεις εάν όντως υπάρχει δωμάτιο στην άλλη μεριά του τοίχου. Έπειτα θα χτυπήσεις πιο δυνατά, να ανοίξεις μεγαλύτερη τρύπα με τη βαριά. Έπειτα θα δοκιμάσεις εάν χωράς. Οπότε θα γκρεμίσεις κι άλλο τον τοίχο. Περνάς από τη μπογιά, στο σοβά, στο τούβλο, για να μπορέσεις να δεις τι υπάρχει και να μπεις. Έτσι και στο θέατρο. Εάν πούμε πως ταλέντο είναι το σκάσιμο στον τοίχο, ο ηθοποιός πρέπει να σκάψει και να προσπαθήσει αρκετά για να μπει στο δωμάτιο. Και μόλις μπει στο δωμάτιο πρέπει να ανακαλύψει και τα υπόλοιπα δωμάτια. Και τα δωμάτια είναι πολλά, αμέτρητα και τόσο διαφορετικά μεταξύ τους. Για μένα στα δωμάτια είναι η ομορφιά και όχι στον τοίχο”.

Ο Θανάσης Πατριαρχέας γεννήθηκε στη Καλαμάτα, μια πόλη που αγαπάει ιδιαίτερα. Τελείωσε το πανεπιστήμιο και ήρθε στην Αθήνα για να κάνει το μεταπτυχιακό του. Αλλά αντί για αυτό, το μικρόβιο της υποκριτικής που υπήρχε μέσα του από τα εφηβικά του χρόνια, τον οδήγησε στο να δώσει εισαγωγικές εξετάσεις στη δραματική σχολή του “Θεάτρου Τέχνης” και να φοιτήσει σ’ αυτή. 



“Το ταλέντο ανοίγει δρόμους και είναι το αναγκαίο εφαλτήριο για να μπορέσει κάποιος να ξεχωρίσει στο χώρο που δραστηριοποιείται. Είναι αυτό το μοναδικό χάρισμα που δίνει ένα ξεχωριστό προνόμιο σε όποιον το έχει. Είναι το κλειδί που ανοίγει πόρτες. Είναι όμως μια ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ και μόνον. Αν δεν συνοδευτεί από σκληρή και καθημερινή δουλειά, επίμονη προσπάθεια, παιδεία και ήθος δεν πρόκειται ποτέ ν ανοίξει αυτή τη πόρτα. Δεκάδες ταλέντα μπορεί να συνωστίζονται για το άνοιγμα της πόρτας και της καθιέρωσης στο χώρο αλλά λίγα θα τα καταφέρουν. Ο χώρος του θεάματος και της τέχνης απαιτεί άτομα με ταλέντο που θα συνοδεύεται όμως από το εύρος μια παιδείας που θα σηματοδοτεί και θα εμπνέει ανθρώπους να γίνουν "καλύτεροι". 

Ο Ευθύμης Γεωργόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα και μεγάλωσε στην Σαρωνίδα. Αποφοίτησε από τη δραματική σχολή “Πράξη” το 2012 και έκτοτε δουλεύει στο θέατρο.


 
“Από μικρό παιδί αγαπούσα τον αθλητισμό, τον αγαπούσα και τον ζήλευα. Όχι μόνο για τις ικανότητες που έχουν αποκτήσει οι αθλητές αλλά και για τον τρόπο που σε κάνει να σκέφτεσαι και να ενεργείς. Όταν αποφάσισα να μπω στη δραματική σχολή και να ασχοληθώ με το θέατρο και θαύμαζα τους γνωστούς ηθοποιούς που άκουγα πάντα ότι είναι πολύ ταλαντούχοι και επιδέξιοι. Όταν ήμουν στη σχολή και ήρθα σε επαφή με μερικούς από αυτούς διαπίστωσα πόσο πολύ δουλεύουν όλοι αυτοί για να μπορέσουν να συντονίσουν όλη τους την εικόνα προς το επιθυμητό αποτέλεσμα. Τότε κατάλαβα ότι η λέξη ταλαντούχος μπορεί και να αδικεί έναν ηθοποιό. Παρουσιάζει το όγκο της δουλειάς του απλά σαν μια ευκολία που έχει και όχι σαν μια μεθοδικότητα και οργάνωση. Το ταλέντο είναι μια ευκολία που μπορεί να έχεις, αλλά μια ευκολία μόνο δεν φτάνει όταν θες να ξεχωρίζεις. Το ταλέντο μπορεί να σε βοηθήσει σε μια ακρόαση για να πάρεις ένα ρόλο, αλλά για να φτιάξεις αυτό το ρόλο θα χρειαστεί να δουλέψεις…”