Η γλώσσα των εικόνων

Όταν μιλάς με τον στιχουργό Γιώργο Παυριανό, καλό είναι να είσαι προετοιμασμένος για όλα, αφού έχει κάτι να πει για τα πάντα, με τον δικό του ανεπανάληπτο τρόπο. Δημιουργός δεκάδων επιτυχιών, το σύμπαν του είναι γεμάτο με προσωπικότητες, τραγούδια, ιστορίες και προπάντων χιούμορ. Πριν από λίγους μήνες εξέπληξε φίλους και συνεργάτες φανερώνοντας μια διαφορετική πλευρά του: την εικαστική. Έφτιαξε μοναδικές εικόνες σε ευθεία αναφορά με τους στίχους του, που έγιναν ανάρπαστες, ενώ γύρω στα Χριστούγεννα παρουσίασε ένα εμπνευσμένο, εναλλακτικό, ημερολόγιο που τιτλοφορεί «Οφθαλμαπάτες» και στο οποίο πίσω από κάθε εικόνα κρύβεται -με αριστοτεχνικό τρόπο- μια άλλη.

Και αυτή η νέα, συλλεκτική του δουλειά βρήκε αμέσως ένα ενθουσιασμένο κοινό που έσπευσε να την αναρτήσει στα social media. Ακόμα κι εμείς, οι δικοί του άνθρωποι, κοιτάζουμε άναυδοι για άλλη μια φορά το βάθος της σκέψης του Παυριανού και την προσέγγισή του σε διάφορα θέματα, από τα πλέον σοβαρά έως και τα πιο ανώδυνα. Πώς έγινε όλο αυτό με τα εικαστικά; «Λένε ότι μια εικόνα είναι χίλιες λέξεις», απαντάει ο ίδιος. «Είπα λοιπόν, μετά από χιλιάδες λέξεις που έχω γράψει, να φτιάξω μερικές εικόνες. Το αστείο είναι πως όταν έγραφα κάτι και άρεσε, μου έλεγαν "ζωγράφισες!". Τώρα που ζωγραφίζω μου λένε "έγραψες!"».



Συνεχίζει εξηγώντας μου πως είναι κάτι που ήρθε μόνο του. «Είναι φαίνεται η εποχή που ως στιχουργός δεν έχω να πω πολλά πράγματα και τα λέω με εικόνες». Βιώνοντας, εδώ και πολλά χρόνια, εκ των έσω την δημιουργία ενός τραγουδιού, τον ρωτάω τι γνώμη έχει για τους νέους στιχουργούς. «Φοβάμαι πως οι περισσότεροι, ασχέτως ταλέντου, πρώτα γράφουν και ύστερα ζουν», σχολιάζει. «Και όταν ζουν, δεν είναι η εμπειρία τους μοναδική. Είναι πλέον όλα τόσο μαζικά και δεν μπορεί κανεις να ζήσει διαφορετικά».

Έχοντας στο αίμα του τη στιχουργική, λέει αναφορικά με την παρούσα κοινωνική και πολιτική κατάσταση πως «η κοινωνία έχει σαπίσει και η πολιτική δεν έχει λύση», θεωρώντας πως έχει γίνει μεγάλο κακό. «Δυστυχώς, το κακό έχει πάρει τα πάνω του και δίνει τα ρέστα του παντού, στην τροφή, στην τέχνη, στον έρωτα, στην υγεία, στις σχέσεις των ανθρώπων», λέει χαρακτηριστικά και προσθέτει έναν μικρό προβληματισμό, κάτι σαν χρησμό στη κουβέντα: «”Να πάρετε μαζί σας νερό, το μέλλον θα είναι άνυδρο", μας συμβουλεύει ο ποιητής Μιχάλης Κατσαρός». Τι μπορεί να μας σώσει τότε; «Ενα θαύμα ή ένα ακόμα πιο μεγάλο κακό!» απαντάει αμέσως με τόνο φωνής που δεν σου αφήνει πολλά περιθώρια να τον αμφισβητήσεις, πανέτοιμος να δώσει περισσότερες εξηγήσεις αν του ζητηθούν.

«Για να μιλήσω λίγο πιο σοβαρά, βρισκόμαστε σε τέτοιο κομφούζιο που τη σωτηρία τη βλέπουμε σαν καταστροφή και την καταστροφή σαν σωτηρία». Θέλω και τη γνώμη του για το γεγονός ότι η πλειονότητα των καλλιτεχνών δεν έχει βγει να καταδικάσει τίποτα και κανέναν για τα δεινά της Ελλάδας, να πάρει θέση, αντίθετα δηλαδή με ό,τι γίνεται σε άλλες χώρες και ανάλογες περιπτώσεις. Με την απάντηση «σαν καλλιτέχνης κι εγώ, θα σιωπήσω!» δείχνει ότι μάλλον ο στιχουργός θέλει να διαχωρίσει την τέχνη από την πολιτική. Παρ' όλα αυτά, του ζητάω ένα στίχο για την κατάσταση που βιώνουμε και εκείνος με παραπέμπει σε ένα τραγούδι που είχε γράψει για την εκπομπή της Μαλβίνας. «Μπείτε στη σελίδα μου στο Facebook, έχω ανεβάσει ένα τραγούδι που τραγουδάει η Μαλβίνα Κάραλη και λέγεται "Οσο υπάρχουν Ελληνες"».