Βωβός κινηματογράφος στην υπηρεσία του θεάτρου

Η ομάδα Art Vouveau θα βρίσκεται για λίγο καιρό ακόμα στη σκηνή του θεάτρου Olvio για να παρουσιάσει μια πολύ ιδιαίτερη και ενδιαφέρουσα δουλειά. «Τα δεκανίκια» αφού πέρασαν με απόλυτη επιτυχία τις εξετάσεις την περασμένη σεζόν, μεταφέρθηκαν στον Βοτανικό και θα συνεχίζουν την πορεία τους μέχρι τις 3 Ιανουαρίου.

Μια παράσταση που έγινε γνωστή από στόμα σε στόμα κυρίως λόγω της ιδιαίτερης τεχνικής που χρησιμοποιεί. «'Τα δεκανίκια' είναι το αποτέλεσμα μίας δουλειάς που κάναμε ως ομάδα τα τελευταία τρία χρόνια, έχοντας ως σημείο αναφοράς την τέχνη και την τεχνική που μας συγκινούσε ως θεατές όταν παρακολουθούσαμε τις ταινίες βωβού κινηματογράφου των Τσάπλιν, Κίτον και των ταινιών του γερμανικού εξπρεσιονισμού», μου εξηγεί η ομάδα και συνεχίζει: «Αυτή η πηγή έμπνευσης, καθώς και τα όσα προέκυψαν και προκύπτουν από την προσπάθειά μας να μεταφέρουμε έναν άρτιο κινηματογραφικό κώδικα σε ένα νέο θεατρικό κώδικα μας έχουν ανοίξει καινούργιους ορίζοντες σχετικά με τη δουλειά μας και μας έχει αποκαλυφτεί ένας πολύ άμεσος, συγκινητικός, αθώος και δυνατός τρόπος να αφηγούμαστε και να επικοινωνούμε ιστορίες».

Ένας διαφορετικός τρόπος σκηνικής αφήγησης μιας ιστορίας -ενός λαϊκού μύθου-στη συγκεκριμένη περίπτωση που συνδυάζει τη ρομαντικότητα που διαποτίζει τις ταινίες του βωβού αμερικάνικου κινηματογράφου, το μέγεθος και τη δύναμη που συναντάμε στις ταινίες του γερμανικού εξπρεσιονισμού και την αμεσότητα της εμπειρίας μίας θεατρικής παράστασης. Σωματικό θέατρο, δηλαδή, αλλά με τη σφραγίδα του βωβού κινηματογράφου. «Η επιθυμία μας να συνεργαστούμε για να διερευνήσουμε μαζί ένα θεατρικό κώδικα καθαρό, δυνατό και διασκεδαστικό την ίδια στιγμή μας οδήγησε, μεταξύ άλλων, στις βωβές ασπρόμαυρες ταινίες της δεκαετίας του ’30. Όλοι μας υπήρξαμε από την αρχή μαγεμένοι με τους μεγάλους καλλιτέχνες του είδους. Σε αυτούς είδαμε φοβερή μαεστρία, χιούμορ, φαντασία, ευρηματικότητα με κύριο εργαλείο το σώμα. Το σωματικό θέατρο για εμάς δεν είναι μία τάση των ημερών, μα προβάλλει ως αναγκαιότητα», αναφέρουν τα παιδιά και συνεχίζουν: «Ο στόχος παραμένει ο ίδιος: να αφηγηθούμε και να επικοινωνήσουμε με το κοινό μια ιστορία με έναν τρόπο που να εμπλέξει τον θεατή, να τον ενεργοποιήσει και να τον προβληματίσει. Και ο τρόπος που έχουμε βρει, έχοντας ως αφετηρία μας την εντύπωση που μας έκαναν οι βωβές ταινίες, μας δίνει μια σκηνική δύναμη και δυναμική που αυτή τη στιγμή μάς μοιάζει ανεξάντλητη και άκρως ενδιαφέρουσα και διασκεδαστική».



Όλα αυτά με αφορμή έναν πολύ ιδιαίτερο λαϊκό μύθο. Σε μια πολιτεία σαν όλες τις άλλες η ζωή κυλά ήρεμα και ωραία, μέχρι που μια μέρα ο Βασιλιάς της πολιτείας αυτής παθαίνει ένα ατύχημα και τραυματίζεται σοβαρά. Θεραπευτές από τα πιο κεντρικά και απόμακρα σημεία της πολιτείας σπεύδουν να τον σώσουν και πράγματι τα καταφέρνουν. «Ο Βασιλιάς θα ζήσει, αλλά δεν θα ξαναπερπατήσει», αναφέρει η ομάδα και από εκεί ουσιαστικά ξεκινάει μια παράλογη κατάσταση Ο -εξαιρετικά αγαπητός μέχρι εκείνη τη στιγμή- Βασιλιάς θα βγάλει τότε μια διαταγή: «'Όλοι πρέπει να περπατούν με δεκανίκια (όπως ο ίδιος). Για όποιον παρακούσει η ποινή είναι θάνατος'. Οι πολίτες δεν πιστεύουν στ’ αυτιά τους στην αρχή, αλλά τότε αρχίζουν οι πρώτες εκτελέσεις και μέσα σε μία ημέρα τα πάντα ανατρέπονται και αυτό που μέχρι χθες ήταν μια κωμικά παράλογη διαταγή σήμερα είναι η νέα επιβεβλημένη πραγματικότητα».

Όταν μετά από πολλά χρόνια ο Βασιλιάς πεθαίνει, οι πολίτες πρέπει να θυμηθούν ότι μπορούν να περπατήσουν ξανά. Άραγε θα αρπάξουν την ευκαιρία ή θα προτιμήσουν την ήρεμη και σίγουρη ζωή τους;

Τα μέλη της ομάδας θεωρούν ότι η ουσία βρίσκεται στο ερώτημα «πόσο εύκολα παίρνουμε την επιλογή να φορέσουμε τα 'δεκανίκια' που μας επιβάλουν». «Σήμερα, χθες και αύριο και πάντα θα υπάρχουν στη ζωή μας και στις ανθρώπινες σχέσεις ρόλοι εξουσίας που μας επιβάλλουν τη μια ή την άλλη συμπεριφορά. Αυτό που μπορεί να παρατηρήσει κανείς είναι ότι σήμερα φαίνεται να παίρνουμε όλο και πιο εύκολα την επιλογή να μην αντιδρούμε σε αυτήν την κατάσταση. Ακόμη πιο ανησυχητικό είναι ότι πολλοί θεωρούμε πως δεν φοράμε καθόλου δεκανίκια την ίδια στιγμή που το σύνολο των ελευθεριών μας συνεχώς μειώνεται».


Info
Τα δεκανίκια ή πώς ξέμαθα να περπατώ
Θέατρο Olvio
Ιερά Οδός 67 & Φαλαισίας 7, Βοτανικός
Έως 3 Ιανουαρίου
Διασκευή: Ομάδα Art Vouveau
Σκηνοθεσία: Δανάη Τίκου
Παίζουν οι ηθοποιοί: Τάσος Δημητρόπουλος, Αφροδίτη Κλεοβούλου, Θανάσης Μεγαλόπουλος, Χρήστος Παληογιάννης, Φοίβος Συμεωνίδης, Μαρία Ψαρολόγου