Οι εννέα χειρότερες δικτατορίες στη μεγάλη οθόνη

Στρατιώτες που παρελαύνουν με το βήμα της χήνας σε απόλυτο συγχρονισμό. Απαρχαιωμένα τανκς τόσο καλογυαλισμένα που θα έκαναν κάθε κάγκουρα να ντρέπεται για την κατάσταση του οχήματός του. Καβαλάρηδες περήφανοι πάνω στα άλογά τους - γιατί σε περίπτωση πολέμου μέσα στον 21ο αιώνα το συγκεκριμένο σώμα θα έκανε τη διαφορά. Και ένας στρουμπουλός ηγέτης με κώμη μοϊκανού αλά Βόρεια Κορέα να χειροκροτεί ευχαριστημένος με το ετοιμοπόλεμο του στρατεύματός του. Το πιο απομονωμένο καθεστώς του κόσμου γιόρτασε χθες τα 70 χρόνια ζωής του. Μέσα σε αυτό το διάστημα πέρασαν από την εξουσία μόλις τρία άτομα: ο Κιμ Ιλ Σουνγκ, ο Κιμ Γιονγκ Ιλ και σήμερα ο Κιμ Γιονγκ Ουν. Αποφασίσαμε και εμείς να συμμετάσχουμε στους εορτασμούς παρουσιάζοντάς σας εννέα από τις χειρότερες δικτατορίες που πέρασαν από τη μεγάλη οθόνη…

Βόρεια Κορέα («Η συνέντευξη»)

Ας ξεκινήσουμε σε πνεύμα… “Inception”. Πρωταγωνίστρια χώρα στην πρώτη ταινία της λίστας είναι η… πηγή έμπνευσης. Πρόκειται για τη σημερινή Βόρεια Κορέα, με τον παντοτινό ηγέτη Κιμ Γιονγκ Ουν στο τιμόνι της. Δύο βλάσφημοι, καπιταλιστές δημοσιογράφοι σχεδιάζουν να δολοφονήσουν τον Κιμ με πρόσχημα μία συνέντευξη μαζί του. Η ταινία ήταν η αιτία που η Sony Pictures Entertainment (η παραγωγός εταιρεία) έγινε στόχος χάκερ από τη Βόρεια Κορέα. Και κάπως έτσι η τέχνη συνάντησε την πραγματικότητα…

Δημοκρατία της Γουαντίγια («Ο δικτάτορας»)

 
Ο πρόεδρος-πρωθυπουργός-ναύαρχος-στρατηγός (ο ορισμός του πολυθεσίτη δηλαδή) Χαφάζ Αλαντίν (Σάσα Μπάρον Κοέν) κυβερνά για χρόνια τη χώρα του με τον τρόπο που πολλοί δικτάτορες της Μέσης Ανατολής/Βόρειας Αφρικής ξέρουν: καταπιεστική εξουσία, πυρηνικό πρόγραμμα, εκτελέσεις, βασανιστήρια, εξαφανίσεις, αντισημιτική και αντιδυτική ρητορική. Όταν όμως ταξιδεύει στη Νέα Υόρκη για να απευθυνθεί στον ΟΗΕ, απάγεται, χάνει την πλούσια γενειάδα του και επειδή δεν τον αναγνωρίζει κανείς, αναγκάζεται να δουλέψει σαν ένας κοινός θνητός…

Τομανία («Ο μεγάλος δικτάτωρ»)

 
Στην πολιτική σάτιρα του Τσάρλι Τσάπλιν (η πρώτη ομιλούσα ταινία του μεγάλου δημιουργού) ο Αντενόιντ Χίνκελ έχει καταστήσει την Τομανία στρατιωτική υπερδύναμη. Τα αμέσως επόμενα σχέδιά του είναι να προβεί σε εκκαθαρίσεις εναντίον των Εβραίων της χώρας, να συνάψει συμμαχία με τον Ναπαλόνι, έναν άλλο φασίστα ηγέτη, και να προσαρτήσει την Όστερλιχ. Ανάμεσα σε όλα αυτά βρίσκεται παγιδευμένος ένας Εβραίος κουρέας, ο οποίος ενώ προσπαθεί να φύγει από τη χώρα περνιέται για τον δικτάτορα και αναγκάζεται να δώσει αυτός μία μεγάλη ομιλία στον κόσμο της Τομανίας στη θέση του αυθεντικού Χίνκελ. Η ταινία γυρίστηκε το 1940, οπότε αντιλαμβάνεστε τους παραλληλισμούς…

Ναζιστική Γερμανία («Η πτώση»)

 
Ας πάμε όμως στο πραγματικό πρόσωπο που σατίριζε ο Τσάπλιν, τον Αδόλφο Χίτλερ. Η ταινία του Όλιβερ Χιρσμπίγκελ εκτυλίσσεται τις τελευταίες ώρες πριν από την πτώση του Βερολίνου στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, στο μπούνκερ του Αδόλφου Χίτλερ (Μπρούνο Γκανζ). Ο πόλεμος έχει ήδη χαθεί, ο Κόκκινος Στρατός βρίσκεται προ των πυλών, η ναζιστική υπερδύναμη έχει καταρρεύσει και ο Χίτλερ και οι σύμβουλοί προσπαθούν να βρουν τι θα κάνουν, προτού καταφύγουν (ορισμένοι από αυτούς) στην ύστατη επιλογή. Πολλοί θα είστε εξοικειωμένοι με το βίντεο που δείχνει το ξέσπασμα του Χίτλερ, στο οποίο έχουν πειραχτεί πολλές φορές οι υπότιτλοι για να σατιριστεί κάποιο θέμα της τρέχουσας επικαιρότητας («Ο Χίτλερ μαθαίνει για…»).

Ουγκάντα («Ο τελευταίος βασιλιάς της Σκοτίας»)

 
Όχι ότι οι υπόλοιπες δεκαετίες στην Ουγκάντα είναι πολύ καλύτερες, όμως αυτή του 1970 υπό το καθεστώς Ιντί Αμίν (στον ρόλο του ο εξαιρετικός Φόρεστ Γουίτακερ) είναι μία από τις πιο σκοτεινές στην ιστορία της χώρας. Ο Ουγκαντέζος στρατηγός ανατρέπει το 1971 με πραξικόπημα τον πρόεδρο Μίλτον Ομπότε και αναλαμβάνει την ηγεσία της χώρας. Η ιστορία εκτυλίσσεται μέσα από τα μάτια του γιατρού του Ιντί Αμίν, Νίκολας Γκάριγκαν (Τζέιμς ΜάκΑβοϊ), ο οποίος βλέπει αρχικά με θαυμασμό τον νέο ηγέτη, μέχρι να καταλάβει τελικά ότι πρόκειται περί ενός ψυχοπαθούς του οποίου οι μόνες του αδυναμίες είναι η Σκοτία και ο διαμελισμός των αντιφρονούντων.

Ηνωμένο Βασίλειο (“V for Vendetta”)

 
Σε μία δυστοπική εκδοχή του μέλλοντός μας, η Βρετανία διοικείται από ένα φασιστικό αστυνομικό κράτος υπό το κόμμα Norsefire. Οι αντιφρονούντες, οι μουσουλμάνοι, οι ομοφυλόφιλοι και άλλα στοιχεία που προκαλούν αμηχανία στο καθεστώς έχουν στοιβαχτεί σε στρατόπεδα συγκέντρωσης και το κόμμα παρακολουθεί το σύνολο των δραστηριοτήτων όλων των υπόλοιπων πολιτών και ελέγχει πλήρως την ενημέρωσή τους, έχοντας υπό το πρόσταγμά του τα media. Απέναντι σε αυτό το καθεστώς αποφασίζει να ορθώσει το ανάστημά του ένα μόνο άτομο, ο “V”, ο οποίος καλεί τον κόσμο να ανατρέψει την αυταρχική κυβέρνηση.

Πάνεμ («Αγώνες Πείνας»)

 
Δυστοπίας συνέχεια. Αυτή τη φορά μεταφερόμαστε στην άλλη άκρη του Ατλαντικού. Στα συντρίμμια της Βόρειας Αμερικής έχει στηθεί το κράτος της Πάνεμ. Το τελευταίο αποτελείται από το πλούσιο Καπιτώλιο που βρίσκεται στα Βραχώδη Όρη (και διοικεί τη χώρα) και από 12 φτωχές περιφέρειες. Το Καπιτώλιο για να τιμωρήσει τις υπόλοιπες περιφέρειες για μία αποτυχημένη επανάσταση που προσπάθησαν να κάνουν στο παρελθόν τις έχει αναγκάσει να προσφέρει η καθεμία από ένα αγόρι και ένα κορίτσι για να συμμετέχουν στους «Αγώνες Πείνας», από όπου μόνο ένας μπορεί να βγει ζωντανός. Ο αιμοβόρος διαγωνισμός γίνεται για να ψυχαγωγήσει τους ανθρώπους του Καπιτωλίου, αλλά και να κρατήσει σε καταστολή τις υπόλοιπες περιφέρειες. Enter Katniss Everdeen…

Μόρντορ («Ο άρχοντας των δαχτυλιδιών»)

 
«Δεν μπορεί να υπάρξει νίκη απέναντι στη Μόρντορ. Πρέπει να πάμε μαζί του, Γκάνταλφ. Πρέπει να πάμε μαζί με τον Σάουρον». Για να λέει αυτό το πράγμα ο μεγαλύτερος μάγος της Μέσης Γης, ο Σάρουμαν, φαντάσου πόσο ισχυρή είναι η Μόρντορ. Από τον πύργο Μπαράντ-Ντουρ, ο μοχθηρός Σάουρον δημιούργησε ολόκληρες στρατιές από ορκ, τρολ, τελώνια και ανθρώπους για να βυθίσει τη Μέση Γη στο σκοτάδι. Το μόνο που απομένει είναι να βρει το μαγικό δαχτυλίδι που κυριαρχεί σε όλα τα άλλα, προκειμένου να υλοποιήσει τα σχέδιά του. Ευτυχώς ο Γκάνταλφ είχε άλλα σχέδια και τελικά έσωσε το ανθρώπινο γένος από την υποδούλωση με τη βοήθεια των φίλων του.

Γαλαξιακή Αυτοκρατορία («Ο πόλεμος των άστρων»)

 
Ο κύριος Πάλπατιν, που λέτε, είναι αυτός που αποφάσισε ότι ούτε καν ο ουρανός δεν είναι το όριό του. Ξεκίνησε ως απλός πρέσβης του πλανήτη Ναμπού στη Γαλαξιακή Δημοκρατία και μέσα από μία σειρά προβοκατσιών ανέλαβε τα ηνία της τελευταίας εξοντώνοντας το Τάγμα των Τζεντάι (Λόρδος Σιθ ο ίδιος, γαρ, διατηρούσε ένα συναίσθημα μίσους απέναντί τους) και μετατρέποντάς τη στη φοβερή Γαλαξιακή Αυτοκρατορία, απλώνοντας την εξουσία της σε αναρίθμητα αστρικά συστήματα σε ολόκληρο τον γαλαξία, έχοντας στο πλευρό του τον «βρίσκω ενοχλητική την έλλειψη πίστης σου στη Δύναμη» Νταρθ Βέιντερ. Όπως μαθαίνουμε, μάλιστα -από ό,τι έχει διαρρεύσει από το σενάριο του νέου επεισοδίου του «Πολέμου των Άστρων»- η Αυτοκρατορία κατάφερε να επιβιώσει μετά τον θάνατο του Πάλπατιν, εξακολουθώντας να καταπιέζει τους υπηκόους ολόκληρου του γαλαξία…