Τρία βιβλία από ισάριθμους συγγραφείς για τα Χριστούγεννα

Αύγουστος Κορτώ



Ο Πέτρος Χατζόπουλος, όπως είναι το πραγματικό όνομα του Αύγουστου Κορτώ, γεννήθηκε το 1979 στη Θεσσαλονίκη. Έχει εκδώσει διηγήματα, μυθιστορήματα, ποιήματα, νουβέλες, κριτικές και βιβλία για παιδιά. Τα βιβλία που προτείνει είναι:
1. Τη συγκεντρωτική έκδοση των ποιημάτων του Σαχτούρη «Ποιήματα 1945-1998» από τις εκδόσεις Κέδρος, διότι πρόκειται για τον μεγαλύτερο ίσως ποιητικό θησαυρό της μεταπολεμικής περιόδου.


2. Το πρώτο μέρος της νέας τριλογίας της Ιωάννας Μπουραζοπούλου «Ο Δράκος της Πρέσπας» (εκδόσεις Καστανιώτης). Μιλάμε για μιαν απ' τις σπουδαιότερες συγγραφείς όχι μόνο της Ελλάδας, αλλά του κόσμου.
3. Τέλος το «Ένα παιδί μετράει τ' άστρα» του Λουντέμη, που επανεκδίδεται απ' τις εκδόσεις Πατάκη, για μια γλυκιά, νοσταλγική επιστροφή στα αναγνώσματα των νεανικών μας χρόνων.

Θανάσης Χειμωνάς



Ο Θανάσης Χειμωνάς γεννήθηκε το 1971 στην Αθήνα. Είναι πτυχιούχος φιλολογίας του Πανεπιστημίου του Στρασβούργου, σπούδασε κινηματογράφο στο ίδιο πανεπιστήμιο και δημοσιογραφία στο Λονδίνο. Προτείνει τα εξής:
1. «Η Ανάσταση του Μαικλ Τζακσον» (εκδόσεις Κέδρος), Δημήτρης Σωτακης.
Ο θρυλικός «Βασιλιάς της ποπ» επανέρχεται στη ζωή με τον μοναδικό τρόπο του παλιόφιλου Δημήτρη. Ένα μυθιστόρημα γεμάτο χιούμορ που όμως μπήγει το μαχαίρι βαθιά στην καρδιά του αναγνώστη.
2. «Η Βικτόρια δεν υπάρχει» (εκδόσεις ΝΕΦΕΛΗ), Γιάννης Τσίρμπας.
Ένα αλλόκοτο ταξίδι με το τρένο. Μια νουβέλα που θα μπορούσε να αποτελεί και συλλογή διηγημάτων. Με τη βοήθεια ενός καταιγιστικού προφορικού λόγου, ο Τσίρμπας αποτυπώνει γλαφυρά την Ελλάδα του σήμερα εστιάζοντας στην πιο ελκυστική Πλατεία της Αθήνας.
3. «Ο Θησαυρός του χρόνου» (εκδόσεις Πατάκη), Μένης Κουμανταρέας.
«Ένα μυθιστόρημα για την απώλεια», γράφει το οπισθόφυλλο. Όντως, η απώλεια του Μένη είναι τεράστια και όχι μόνο για τα ελληνικά γράμματα. Το υπέροχο αυτό κύκνειο άσμα του μας δίνει μια ακόμη «ευκαιρία» να το καταλάβουμε...

Στέφανος Δάνδολος



Ο Στέφανος Δάνδολος γεννήθηκε το 1970 στην Αθήνα και το τελευταίο του μυθιστόρημα «Η χορεύτρια του Διαβόλου», κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Ψυχογιός. Διηγήματά του έχουν συμπεριληφθεί σε ανθολογίες και λογοτεχνικές επιθεωρήσεις του εξωτερικού. Κατά τη γνώμη του, αξίζει να διαβάσουμε τα ακόλουθα:
1. «Το τέλος του γαλάζιου ρόδου», Ελένη Πριοβόλου (εκδόσεις Καστανιώτη).
Το τρίτος μέρος της τριλογίας των Αθηνών, από μια συγγραφέα που εκτιμώ και θαυμάζω απεριόριστα. Η γραφή της Πριοβόλου είναι σαν λεπτοκεντημένο υφαντό, μου θυμίζει μυθιστοριογράφους σαν την Α.Σ. Μπάιατ. Εδώ μας ταξιδεύει από τη δεκαετία του εξήντα έως τις μέρες μας, συνθέτοντας μια ιστορία όπου οι πραγματικοί ήρωες είναι το πάθος, η επανάσταση και η ελπίδα.
2. «Σκηνές από τον βίο του Ματίας Αλμοσίνο», Ισίδωρος Ζουργός (εκδόσεις Παττάκη).
Ένα φιλόδοξο, πληθωρικό μυθιστόρημα από τον σημαντικότερο συγγραφέα της γενιάς μου. Ένα χρονικό που εκτείνεται σε πολλούς τόπους, που μιλάει για πόλεις και ανθρώπους, για την επιστήμη, για τα ερωτηματικά της ψυχής, για την ίδια την ανατομία του ταξιδιού της Ευρώπης στα χρόνια του δεκάτου ογδόου αιώνα. Έργο βαθύ, ανήσυχο, οραματικό.
3. «Ζωές του φθινοπώρου», Θοδωρής Παπαθεοδώρου (εκδόσεις Ψυχογιός).
Μυθιστόρημα που ζωντανεύει τους σκονισμένους δρόμους της δεκαετίας του εξήντα, με φόντο μιαν Αθήνα που ψάχνει να βρει το πρόσωπό της μέσα από χαρακτηριστικές μορφές ηρώων της εποχής. Άλλοτε θυμίζει παλιά ελληνική ταινία, άλλοτε το «10» του Καραγάτση, άλλοτε την «Οδό Ονείρων». Το διαπνέει πάντως μια πολύ ανθρώπινη αύρα και μιλάει κατευθείαν στην καρδιά. Νοσταλγικό, συγκινητικό και βαθύτατα τρυφερό.