Χρήστος Αλωνιστιώτης

Μην αφήνετε την Πολιτική να θολώσει την εικόνα που υπάρχει και τις προοπτικές που φαίνεται να ανατέλλουν. Η οικονομία κάνει κύκλους και πρέπει να ξέρουμε πότε τελειώνει ένας πτωτικός και ξεκινάει ένας ανοδικός. 

Κατά πολλούς, η είσοδος των επενδυτών στην ελληνική αγορά μετοχών έχει αργήσει. Μεγάλοι επενδυτές έχουν ήδη τοποθετηθεί στα χαμηλά και ήδη απολαμβάνουν κέρδη. Ωστόσο, αυτό απέχει αρκετά από την πραγματικότητα. Εχθρός του ακριβού είναι το ακριβότερο. Ή ακόμα καλύτερα για τα ελληνικά δεδομένα που μόνο ακριβά δεν είναι: εχθρός του υψηλού, το υψηλότερο…

Όσον αφορά τον γράφοντα, από την αρχή της χρονιάς σε σχετική δημοσιευμένη ανάλυση, είχα επισημάνει ότι το πιθανότερο σενάριο για το ελληνικό χρηματιστήριο, ήταν αυτό που το ήθελε να ξεπερνά τις 1.000 μονάδες το 2017 και να κατευθύνεται προς τις 1.300 μονάδες. Μια πρόβλεψη που θεωρήθηκε αρκετά παρακινδυνευμένη, αλλά οι ευκαιρίες εντοπίζονται όταν μπορείς να πιστέψεις σε τέτοιες καταστάσεις. 

Για να μπορέσει μια χώρα να βγει στις αγορές, να χρηματοδοτηθεί, να προσελκύσει επενδύσεις, να παράξει πλούτο, να αυξήσει το ΑΕΠ της, να βελτιώσει το βιοτικό της επίπεδο, να πάψει να είναι το “μαύρο” πρόβατο, χρειάζεται τρία βασικά πράγματα: θετικό επενδυτικό συναίσθημα, επιχειρηματικό συναίσθημα και καταναλωτικό συναίσθημα. Τα παραπάνω αντιπροσωπεύουν την οικονομία, τις επενδύσεις, τις ροές κεφαλαίων. Αυτά οφείλει να παρακολουθεί η κάθε κυβέρνηση της χώρας. 

Η χώρα, αρχίζει να κινείται στους ρυθμούς στους οποίους θα έπρεπε να βρίσκεται σχεδόν από την έναρξη του μνημονίου. Ωστόσο, η Πολιτική εξουσία στην Ελλάδα, βρίσκεται σε προνηπιακό στάδιο, καθώς οι διαφορές μεταξύ πολιτικών κομμάτων είναι αγεφύρωτες και η οικογενειοκρατική αντίληψη της πολιτικής, καθιστά αδύνατη κάθε προσπάθεια εθνικής συνεννόησης. Αν δεν υπήρχαν αγανακτισμένοι, αν δεν υπήρχαν “σκισίματα” μνημονίων, αν δεν υπήρχε μεταφορά των ευθυνών στους επόμενους και υπήρχε ένα κοινό μέτωπο που θα εξηγούσε και στους πολίτες γιατί μπήκαμε στο μνημόνιο και πως θα βγούμε από αυτό, τα πάντα θα ήταν καλύτερα.

Φτάσαμε στο σημείο να μην έχει σημασία να δούμε αν η χώρα, βρέθηκε στο βάλτο. Αν η χώρα γκρεμίστηκε πριν προσπαθήσει να ξανα-χτιστεί. Σημασία έχει να δούμε ότι μπορεί να υπάρξει φως στο τούνελ, όσο μακρύ και αν είναι αυτό το τούνελ. Να δούμε ότι επιστρέφει η εμπιστοσύνη, όπως περιέγραψα παραπάνω. 

Τους τελευταίους μήνες, η ελληνική κυβέρνηση μπορεί να επιδόθηκε σε μια άκρως επικίνδυνη διαπραγμάτευση, αλλά οι αγορές έδειχναν να έχουν απόλυτη εμπιστοσύνη στο αποτέλεσμα. Και έτσι έγινε. Η αξιολόγηση έχει ολοκληρωθεί, η συμφωνία υπογράφηκε και μένει να ψηφιστεί, κάτι που δεν θα είναι δύσκολο. Η πολιτική σταθερότητα παραμένει το ζητούμενο.

Το κλείσιμο της αξιολόγησης, έχει επαναφέρει το επενδυτικό συναίσθημα. Το χρηματιστήριο ανεβαίνει και οι αποδόσεις των ελληνικών ομολόγων πέφτουν. Φρέσκα επενδυτικά κεφάλαια αναμένεται να εισρεύσουν στην ελληνική οικονομία, ενώ θα ανοίξει η πόρτα μιας πιστοληπτικής αναβάθμισης που θα φέρει και άλλα ακόμα πιο μακροπρόθεσμα κεφάλαια σε μετοχές και ομόλογα.
Οι τράπεζες είναι πιθανό να αρχίσουν αν βλέπουν και πάλι αύξηση των καταθέσεων, σενάριο το οποίο θα είναι πολύ θετικό. Θα αποφύγουμε το ενδεχόμενο μιας νέας ανακεφαλαιοποίησης και θα υπάρξουν οι συνθήκες για περαιτέρω χαλάρωση των capital controls. Ώθηση θα υπάρξει και με τη διαχείριση των “κόκκινων” δανείων, εξέλιξη η οποία δεν με απογοητεύει καθώς εκτιμώ ότι μέχρι το τέλος του 2017, οι τράπεζες θα έχουν πωλήσει σημαντικό μέρος των “κόκκινων” δανείων και θα έχουν εισπράξει ένα ικανοποιητικό ποσό, το οποίο θα ενισχύσει τους ισολογισμούς τους. 

Η βελτίωση των τραπεζικών ισολογισμών, θα φέρει και νέα κεφάλαια στις τράπεζες και νέα άνοδο στην τιμή τους. Και αυτή η ψήφος εμπιστοσύνης θα μεταφραστεί σε μια προσπάθεια χαλάρωσης της πιστωτικής επέκτασης, αν και εδώ σημαντικότερο ρόλο έχει η ΕΚΤ, η οποία θα μπει στο παιχνίδι. 

Στη συνέχεια, η “μπάλα” θα περάσει στις επιχειρήσεις οι οποίες θα αποκτήσουν ρευστότητα, θα καταφέρουν να αναδιαρθρώσουν τα δάνειά τους και όσες πωληθούν σε ξένους θα μπουν σε τροχιά αναδιάρθρωσης. Το ΑΕΠ θα αρχίσει σταδιακά να αυξάνεται (λίγο), ενώ θα υπάρξουν και πάλι επενδυτικά σχέδια, τα οποία είναι απαραίτητα για τη μείωση της ανεργίας. 

Το καταναλωτικό συναίσθημα θα έρθει σαν αποτέλεσμα όλων των παραπάνω. Προφανώς και δε θα υπάρξει κάποια ιδανική αύξηση του βιοτικού επιπέδου. Μάλλον χειροτέρευση. Ωστόσο, η απομάκρυνση των φόβων κατάρρευσης της Ελλάδας θα προκαλέσει μια αύξηση της κατανάλωσης, ακόμα και αν αυτή παραμείνει μακριά από τα επίπεδα του παρελθόντος. Κατανάλωση σημαίνει κινητικότητα στην αγορά και απαραίτητη ρευστότητα στην οικονομία.

Ας ελπίσουμε ότι η Ελλάδα θα καταφέρει να αποκτήσει μια πολιτική κοινών στόχων και όχι μια πολιτική ανέξοδων και επικίνδυνων ανταγωνισμών. Από εδώ και στο εξής, όλα θα πρέπει να προχωρήσουν.

Οι δημόσιες επιχειρήσεις θα πρέπει να ολοκληρώσουν ταχύτατα τις διαδικασίες για την πώλησή τους σε ιδιώτες. Έργα που έχουν υπογραφεί, θα πρέπει να ξεκινήσουν να υλοποιούνται το συντομότερο δυνατό. Η Ελλάδα δεν έχει την πολυτέλεια να διώξει κι άλλο κεφάλαιο. Είτε χρηματικό, είτε ανθρώπινο. 

Ακόμα δεν μιλάμε για την ύπαρξη επενδύσεων. Αυτές βρίσκονται μόνο στην κορυφή της πυραμίδας (πολύ μεγάλες επιχειρήσεις) και δεν αλλάζουν πολλά στην αναδιάταξη της οικονομίας. Στόχος είναι να επιστρέψουν οι μικρο-μεσαίοι που έφυγαν για Βαλκάνια, CEE και Κύπρο. Αυτοί είναι η ραχοκοκαλιά της ελληνικής οικονομίας. Και όπως όλα δείχνουν, αυτή η προσπάθεια δεν είναι καθόλου εύκολο να ευοδώσει. 

Η Ελλάδα, αυτή τη στιγμή, δεν έχει κανένα απολύτως ανταγωνιστικό πλεονέκτημα. Μπορεί όμως να αξιοποιήσει τη γνώση του ιδιωτικού τομέα, να ρωτήσει τους επιχειρηματίες όπως ο Trump μιλάει με τους Αμερικανούς CEOs και να αρχίσει να γίνεται όλο και πιο σύγχρονη ως οικονομία. Αυτό θα πάρει πολλά χρόνια, αλλά θα διώξει τα μνημόνια. 

Είναι αργά λοιπόν να επενδύσει κάποιος στο ελληνικό χρηματιστήριο, των υψηλών αποδόσεων την ώρα που στην υπόλοιπη Ευρώπη δεν υπάρχουν αποδόσεις; Είναι αργά να επενδύσει κάποιος στην προσπάθεια για ένα “γύρισμα” στα νούμερα; Είναι αργά να προεξοφλήσει θετικές εξελίξεις; 

Είναι αργά κάποιος να εμπιστευτεί τις ελληνικές επιχειρήσεις που άντεξαν στη σκληρότερη κρίση της παγκόσμιας οικονομίας και που αποζημιώνουν τους επενδυτές με αξιολογότατες αποδόσεις; Αν είστε από αυτούς που στηρίζουν την Ελλάδα “αγοράζοντας ελληνικά” στηρίξτε την έμπρακτα  και “επενδύοντας ελληνικά”...


Χρήστος Αλωνιστώτης 
Chief Market Strategist, Delta Forex Group