Παν. Γκρουμούτης

Αν σε κάτι μας έκανε σοφότερους η τελευταία  Σύνοδος Κορυφής, αυτό είναι το ότι  άπαντες, μηδέ των Γερμανών εξαιρουμένων, κατανοούν πλέον πως εάν θέλουν να «διασωθεί» η Ευρωζώνη, επί της ουσίας η ίδια η Ευρωπαϊκή Ένωση, απαιτείται μια συνολική λύση, μια «λύση - πακέτο» για όλες τις χώρες που αντιμετωπίζουν προβλήματα προσαρμογής των δημοσιονομικών τους μεγεθών στο «κοινοτικά ευκταίο και ιδανικό».

Στο κείμενο  συμπερασμάτων της Συνόδου όντως υπήρξαν θετικά μηνύματα για την Ελλάδα και δη σε μια πολύ κρίσιμη φάση για την «ελληνική προσπάθεια». Όμως, όσοι διαβάζουν πίσω από τις γραμμές, κατάλαβαν πως τόσο το Βερολίνο, όσο και οι Βρυξέλλες, ίσως για πρώτη φορά αποτυπώνουν σε ένα επίσημο «ευρωπαϊκό» κείμενο, την αγωνία τους για το μέλλον της Ένωσης. Συναρτούν την «πραγματική υλοποίηση» της νομισματικής ένωσης με την πολιτική ένωση. Και το δείχνουν, καθώς επί της ουσίας «παρακαλούν» τον Ισπανό πρωθυπουργό Ραχόι να υποβάλλει επισήμως αίτημα αρωγής προς τη χώρα του για να τους δοθεί η αφορμή και η «δικαιολογία» για να καταρτίσουν ένα «ενιαίο πακέτο» που πιθανότατα θα περιλάβει Ισπανία, Κύπρο και Ελλάδα.

Με τον Γάλλο  Πρόεδρο Φρανσουά Ολάντ να … προειδοποιεί πως η επόμενη Σύνοδος θα είναι  η πιο «δύσκολη», εκεί ενδεχομένως θα απαιτηθούν ολόκληρες ημέρες διαβουλεύσεων για να επιλυθεί ο «γρίφος» της τραπεζικής εποπτείας και με τη Γερμανίδα Καγκελάριο να προσπαθεί να πείσει τους ευρωσκεπτικιστές στο εσωτερικό της χώρας της πως δεν θα συναινέσει στην ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών από τον Μηχανισμό Στήριξης προτού ολοκληρωθεί το καθεστώς κοινής εποπτείας τους.

Και εν τέλει  κανείς, ούτε η Μέρκελ, δεν είπαν  ένα ξεκάθαρο ΟΧΙ στην, μελλοντική έστω, σύσταση μιας θέσης πανευρωπαϊκού  Νομισματικού Επιτρόπου. Παλιότερα μιλάγαμε για Ευρωπαίο υπερ-υπουργό Οικονομικών. Ας τον πούνε όπως τους βολεύει, όπως θέλει η Μέρκελ να τον «περάσει» επικοινωνιακά στη χώρα της, η ουσία είναι ότι σταδιακά – έστω με χαρακτηριστική καθυστέρηση και με ενδιάμεσες αιματηρές θυσίες των ευρωπαϊκών λαών – οι Ευρωπαίοι πολιτικοί ταγοί κατανοούν πως δεν μπορεί να λειτουργήσει η Ευρωζώνη, η νομισματική ένωση, χωρίς περαιτέρω πολιτική ένωση.

Ο δρόμος ακόμα  είναι μακρύς. Όμως τα βήματα θα αρχίσουν να γίνονται. Και θυμηθείτε πως οι κρίσιμες εκλογές για την Ευρώπη δεν είναι τόσο οι προεδρικές στις ΗΠΑ, όπως πολλοί προσπαθούν να μας πείσουν, αλλά οι βουλευτικές στη Γερμανία, το ερχόμενο φθινόπωρο.

Μέχρι τότε είναι  σίγουρο πως τα σημερινά «βηματάκια»  προόδου μπορεί και να γίνουν άλματα!!!

Ίδωμεν …