Παντελής Διαμαντόπουλος

Το διπλό στο Καζακστάν ήρθε, αλλά για να ξεκινήσω πρώτα με την βαθμολογική ουσία, οι Πειραιώτες δεν κρατάνε την τύχη στα χέρια τους στο 100%. Και το γνωρίζουν καλά. Όπως έχουν κυλήσει τα αποτελέσματα, αφενός μεν πρέπει να κάνουν το 2/2 με Λεβερκούζεν και Άγιαξ, αφετέρου δε, οφείλουν να παρατηρούν τα υπόλοιπα αποτελέσματα στην league phase του Champions league. Να σκεφτείτε ότι με την νίκη απέναντι στην Καϊράτ, η ομάδα του Πειραιά δεν πλασαρίστηκε καν στην 24αδα, αφού πριν αρχίσει το ματς οι ομάδες που ήταν σε αυτές τις θέσεις είχαν 6 βαθμούς (η Ουνιόν Σιν Σιλουάζ ήταν 25η με 6) ενώ ο Ολυμπιακός είχε 2. Αυτό για την ουσία της βαθμολογίας. Από ‘κει και πέρα, έγινε και ένα ματς στην Αστάνα, που θα το ξεχάσουν εύκολα. Πολύ εύκολα, γιατί ο αγώνας ήταν χάλια…

Το πρώτο μέρος ήταν τραγικό. Έχουν δικαιολογία οι ποδοσφαιριστές και των δυο ομάδων αφού ο χλοοτάπητας τους δυσκόλευε. Κανένα κρύο δεν υπήρχε να τους εμποδίσει , μιας και το γήπεδο έχει οροφή που κλείνει και οι συνθήκες εντός αυτού, δεν έχουν σχέση με τον παγετώνα και τις χιονοθύελλες που παίζουν μπαλίτσα έξω από το γήπεδο. Ο Ολυμπιακός ήταν πολύ καλύτερος από την αντίπαλό του. Κέρδισε δίκαια. Θα ήταν αμαρτία (όσο υπάρχει αμαρτία στην μπάλα) να μην έπαιρνε αυτό το ματς. Όμως θα ‘πρεπε να βρει λίγο ένταση, λίγο ρυθμό και να ασκήσει και πίεση άλλου επιπέδου. Μετά το χλωμό λοιπόν πρώτο μέρος, αυτό συνέβη. Τον βασικότερο ρόλο τον έπαιξε η είσοδος του Στρεφέτσα. Ο Μεντιλίμπαρ ξεκίνησε με τον Ποντένσε. Ο Πορτογάλος δεν ήταν έτοιμος, προερχόταν από τραυματισμό και ήταν εύκολο να αντιμετωπιστεί από τους Κοζάκους. Όπως και έγινε. Ο Βραζιλιάνος όμως είναι καλά. Σε διαρκή άνοδο. Έχει ξεπέταγμα, ένταση, παίζει σκυλίσια, βούταγε στην γραμμή του πλαγίου για τάκλιν, παίρνει ποδοσφαιρικές κάρτες, γενικά είναι βελτιωμένος στο φουλ. Το μόνο που έλειπε από τον Ολυμπιακό ήταν να βρει μια καλή στιγμή. Και ο φοβερός «υδραυλικός» που ακούει στο όνομα Ζέλσον Μαρτίνς έκανε την δουλειά. Όπως έπρεπε… Μπήκε από το πλάι, σήκωσε δυο φορές το κεφάλι να ψάξει πάσα, αφού οι νόμοι του ποδοσφαίρου εκεί απαιτούν σπάσιμο της μπάλας ψηλά. Κανείς συμπαίκτης του δεν ήταν ακάλυπτος. Είχαν προλάβει οι γηπεδούχοι να του κλείσουν την πάσα. Ο Ζέλσον επιχείρησε το δύσκολο. Ανάμεσα σε πορτιέρε και δοκάρι. Και γκολ… Με αυτό το τέρμα διαμορφώθηκε το σκορ. Οι παίκτες της Καϊράτ με το που το έφαγαν άρχισαν να ανοίγονται, να ανεβάζουν γραμμές να προσπαθούν να απειλήσουν. Βούτυρο στρωμένο στο ψωμί του Ολυμπιακού. Κόντρες, και ένας σωρό ευκαιρίες. Με δυο δοκάρια πεντακάθαρα και ένα που μάλλον θα δινόταν οφσάιντ αν η μπάλα έμπαινε γκολ. Ο Τζολάκης δεν κινδύνεψε σοβαρά, η διαφορά δυναμικότητας των δυο ομάδων ήταν ξεκάθαρη. Αν και υποθετικά δεν μπορείς να μιλήσεις για ποδόσφαιρο, πιστεύω ότι αν ο αγώνας ήταν στον Πειραιά, η Καϊράτ θα ‘χε φάει πολλά. Ίσως και η γκαντεμιά του Ολυμπιακού να είναι που δεν έπαιξε πρεμιέρα στο γήπεδό του με τους Κοζάκους και να είχε εκτός έδρας πιο μέτα την Πάφο, Τέλος πάντων, τζάμπα συζήτηση είναι αυτή. Την εκτέλεσαν οι «ερυθρόλευκοι» την αποστολή τους, τώρα κοιτάνε «Βικελλίδης» και όταν ξανάρθει του… χρόνου η ώρα του Champions league θα περιμένουν την Λεβερκούζεν για να γνωρίζουν αν στο τέλος θα ταξιδέψουν στο Άμστερνταμ για πόλεμο ή για τουρισμό…