Κώστας Τσαούσης

Στην παρέμβαση του στη σχετική διαδικασία στη Βουλή ο προερχόμενος από τον «Ρήγα» και το ΚΚΕ Εσωτερικού Νίκος Φίλης κράτησε αποστάσεις από επιλογές –και σε σχέση με την αντίληψη κυβερνητικών στελεχών για τα media και σε σχέση με πρόσωπα- και όπως διαβάζω σε ρεπορτάζ εκείνης της εποχής: “Δεν παρέλειψε να επικρίνει τη διατήρηση και στον νέο νόμο «της παθογένειας του παρελθόντος» όπως χαρακτήρισε την δυνατότητα που παρέχεται στον εκάστοτε υπουργό επικρατείας να έχει την ευθύνη, για το διορισμό του διοικητικού συμβουλίου της ΕΡΤ. «Αυτό είναι μια λάθος αρχή» πρόσθεσε χαρακτηριστικά.

«Ο πειρασμός της εξουσίας να ελέγχει τα μέσα ενημέρωσης είναι μεγάλος και μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ σήμερα που έχει μια μεγάλη λαϊκή υποστήριξη, να μην μπει σε αυτό τον πειρασμό, αλλά αν αργότερα προκύψουν άλλες δοκιμασίες, ο πειρασμός θα επανέλθει δριμύτερος και εκεί θα δοκιμαστείτε και εσείς ως Διοικητικό Συμβούλιο (…)” ( το κείμενο προέρχεται από ρεπορτάζ που υπογράφει η Κατερίνα Μπρέγιαννη στην εφημερίδα Η Αυγή /Μάιος 2015).

«Ο πειρασμός της εξουσίας»… Μεγάλη κουβέντα. Διαχρονική. Το μικρό ΚΚΕ Εσωτερικού – κόμμα της ανανεωτικής και δημοκρατικής αριστεράς γεννημένο από την ρήξη του ΄68 – πίστευε εν ολίγοις ότι η ανάπτυξη και η ενίσχυση των θεσμών στην δημοκρατική κοινωνία των πολιτών είναι η καλύτερη ασπίδα απέναντι στις αυθαιρεσίες της εξουσίας. Γι΄αυτό με κάθε αφορμή ζητούσε και θεσμούς που να εξασφαλίζουν την ευρύτερη δυνατή συναίνεση αλλά και αυτονομία για τα δημόσια ραδιοτηλεοπτικά μέσα.

Χρόνια μετά από την δεκαετία του ΄80 όταν ο Νίκος Φίλης αλλά και άλλα στελέχη του κόμματος και της νεολαίας πρωτοστατούσαν στις πρωτοβουλίες για την ΕΡΤ φαίνεται σαν να μην πέρασε μια μέρα. Ο Μαρούδας – ο αείμνηστος Δημήτρης Μαρούδας του Ανδρέα Παπανδρέου- έχει φτιάξει σχολή και μια σχολή που δεν αλλάζει με τίποτα. Ασφυκτικός έλεγχος και μονοπωλιακή εκμετάλλευση της πολιτικής ενημέρωσης υπέρ των σημερινών ενοίκων του Μεγάρου Μαξίμου.

Η γενιά του Νίκου Φίλη προφανώς φανταζόταν αλλιώς τα πράγματα – έστω και από την πλευρά ενός μικρού αντιπολιτευόμενου κόμματος. Σήμερα, οι περισσότεροι εκ των συντρόφων του είναι υψηλόβαθμα κυβερνητικά και κομματικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ αλλά κανείς εξ αυτών δεν δείχνει διατεθειμένος να λάβει τις απαραίτητες πολιτικές πρωτοβουλίες για να περάσει η ΕΡΤ στη δικαιοδοσία της Βουλής με την έννοια ότι η κάθε φορά διοίκηση της θα πρέπει να συγκεντρώνει υποχρεωτικά την συναίνεση των 2/3 των βουλευτών. Δεν είναι το μοναδικό μέτρο αλλά θα μπορούσε να ήταν μια πρώτη αρχή θεσμικής θωράκισης της δημοκρατικής λειτουργίας.
Αλλά, για όλα αυτά χρειάζεται να πιστεύεις στους θεσμούς και όχι σε καθεστωτικές λογικές και αντιλήψεις.