Γιώργος Λαμπράκος

Δύο φράσεις σημάδεψαν την επικαιρότητα αυτή την εβδομάδα.

Η δημοσιογραφία έχει πολλές και διαφορετικές συγκινήσεις. Από τη μια μπορεί να σου δώσει την ικανοποίηση της αποκάλυψης ενός θέματος που ερευνάς και από την άλλη, η εξέλιξη του ρεπορτάζ, σου δημιουργεί μια σειρά από ερωτήματα τα οποία οδηγούν σε αυτό που οι περισσότεροι θέλουν να μάθουν: την αλήθεια.

Πολλές συζητήσεις και διάφορα σχόλια έγιναν αυτές τις ημέρες με αφορμή την αλλαγή ονομασίας σε σταθμούς και οδούς. Από τη μια η πρόταση της Αττικό Μετρό για μετονομασία του Ευαγγελισμού σε Παύλος Μπακογιάννης και από την άλλη η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ στο δήμο Αθηναίων για αλλαγή της οδού Γλάδστωνος σε Ζακ Κωστόπουλου.

“Βάλε με μέσα”. Αυτό το προσωνύμιο έχει δώσει ο Γιώργος Χελάκης στον “θρυλικό”, όπως τον αποκαλεί, που ασχολείται με τη δημοσιογραφική επιμέλεια της εκπομπής του, “Απευθείας”, κάθε μεσημέρι στις 15.00 στο ΘΕΜΑ 104,6. Το ίδιο προσωνύμιο, εκτιμώ, θα έπρεπε να δοθεί αυτέ τις ημέρες και στον Τσίπρα

Εντύπωση προκάλεσε η απάντηση που έδωσε ο Κυριάκος Μητσοτάκης στη συνέντευξη τύπου στη ΔΕΘ για το θέμα των εξεταστικών επιτροπών και ιδιαιτέρως για το αν θα διερευνηθεί, από τη Βουλή, το πρώτο εξάμηνο του 2015, η λεγόμενη περίοδος Βαρουφάκη

Έχω πολλά κενά για τη νέα ταινία του σπουδαίου Έλληνα σκηνοθέτη Κώστα Γαβρά. Δεν την είδα ακόμη, αλλά αναρωτιέμαι: αν οι ενήλικες είναι στο δωμάτιο (ή στην αίθουσα, τέλος πάντων), οι ανήλικοι πού είναι; Τους προσέχει κανένας; Έχουν φύγει; Μήπως πήραν τον κακό δρόμο; Μήπως έμπλεξαν με κακές παρέες; Ο Βαρουφάκης είναι με τους ενήλικους ή με τους ανήλικους με τους οποίους τον κατέταξε η Λαγκάρντ; Χρειάζεται κάποια επιτήρηση;

Πέρασαν κιόλας 40 χρόνια από τότε που ο αείμνηστος Γιάννης Γκιωνάκης από τη συχνότητα της μονοπωλιακής ΕΡΤ, διαφήμιζε μια άλλη εταιρεία του δημοσίου, η οποία είχε το μονοπώλιο στη διαχείριση και την πώληση της ενέργειας.

Η επίσκεψη του Κυριάκου Μητσοτάκη στη Γαλλία, χαιρετίστηκε ιδιαιτέρως από τη γαλλική προεδρία, αφού ήταν η πρώτη σε χώρα της δύσης, μετά την καθιερωμένη του Έλληνα πρωθυπουργού στην Κύπρο, όπως έγραφε η ανακοίνωση από το Μέγαρο των Ηλυσίων

"Συμπολίτες μου: μην αναρωτιέστε τι μπορεί να κάνει η πατρίδα σας για εσάς, αναρωτηθείτε τι μπορείτε να κάνετε εσείς για την πατρίδα σας", είχε πει ο Τζον Φιτζεραλντ Κένεντι στην τελετή της ορκωμοσίας του, ως 35ου προέδρου των ΗΠΑ.

Η έννοια του υπερκομματικού στη χώρα μας προκαλεί αβίαστα γέλια. Αν όχι σπαρταριστά, τουλάχιστον χαμόγελα με νόημα ή υπομειδιάματα, τα οποία συνοδεύονται από ελαφρύ κλείσιμο των ματιών. Κίνηση η οποία υποδηλώνει το γνωστό ύφος: «σε ποιον τα πουλάς αυτά;».

Στην εποχή του διαδικτύου και της ηλεκτρονικής μνήμης, δύσκολα κρύβονται οι αντιφάσεις στις οποίες, πολύ συχνά, πέφτουν ορισμένοι. Ειδικά οι πρώην κυβερνώντες, μας είχαν συνηθίσει σε, αυτό που λέει πολύ απλά ο λαός, "κωλοτούμπες" ή ότι "γλύφεις εκεί που έφτυνες".

Οι πρώτες ημέρες της νέας διακυβέρνησης έδειξαν κάτι προφανές. Η ετοιμότητα της ηγεσίας της Νέας Δημοκρατίας να πιάσει τα γκέμια της χώρας, σε σχέση με αυτό που ζήσαμε τον Ιανουάριο του 2015, είναι η μέρα με τη νύχτα. Ή, πιο σωστά, η μέρα με τα... μαύρα μεσάνυχτα!

Σχεδόν μια εβδομάδα μετά τις εκλογές και η αλλαγή του πολιτικού σκηνικού ήταν τόσο αστραπιαία, όσο η ισχυρή καταιγίδα με τους ανεμοστρόβιλους που έπληξε τη Χαλκιδική. Μέσα σε λίγα λεπτά, ήρθαν τα πάνω κάτω.

Εκείνη την αποφράδα ημέρα, τη Δευτέρα 23 Ιουλίου 2018, οδηγούσα το μεσημέρι από Κόρινθο προς Αθήνα.

Μέσα στην πληθώρα δηλώσεων, συνεντεύξεων και ομιλιών των πολιτικών, τις τελευταίες ημέρες πριν από τις εκλογές, είναι σημαντικό να φωτίσουμε ορισμένες φράσεις, των οποίων ο αντίκτυπος θα είναι μεγαλύτερος με την έναρξη της νέας κοινοβουλευτικής περιόδου. Δεν πρέπει, για παράδειγμα, να χαθεί, μέσα στην πυκνότητα των πολιτικών δρώμενων, η αντιπαράθεση Τσίπρα - Βαρουφάκη.

Η εβδομάδα που φεύγει άρχισε με μια δραματοποιημένη σύσκεψη του ΚΥΣΕΑ, του ανώτατου κυβερνητικού οργάνου για την αντιμετώπιση εθνικών κρίσεων και ολοκληρώνεται με ένα... ταρατατζούμ!

«Από τότε που βγήκε η συγνώμη χάθηκε το φιλότιμο», λέει ο λαός. Αυτή την εβδομάδα, ο Αλέξης Τσίπρας, επέλεξε να αφήσει πίσω το ύφος του νικητή και τη ρητορική της αλαζονείας, να ξεχάσει όσα έλεγε για την κάλπη των ευρωεκλογών και να εμφανιστεί με άλλο πρόσωπο απέναντι στους Έλληνες. 

“Όλοι Φώφη”, ήταν το σύνθημα που είχε επικρατήσει στην αναμέτρηση του 2002, για την Υπερνομαρχία Αθηνών Πειραιώς.

Η σαρωτική ήττα του ΣΥΡΙΖΑ στις ευρωεκλογές, οδήγησε τον Αλέξη Τσίπρα στην απόφαση, να παραιτηθεί η κυβέρνηση και η χώρα να οδηγηθεί σε πρόωρες βουλευτικές εκλογές. Πολλοί είπαν ότι οι κυβερνώντες πήραν το μάθημά τους από τους πολίτες. Είναι βέβαιο αυτό; Τα γεγονότα άλλα δείχνουν.

Είμαι αναποφάσιστος! Δέχομαι δώρα, επιδόματα και κάθε είδους παροχές, για να πάω να ψηφίσω όποιον δώσει τα περισσότερα.

Ουδέν λάθος αναγνωρίζεται! Το ίδιο συμβαίνει και με την κάλπη.

Το ύφος, με το οποίο εμφανίστηκε αυτή την εβδομάδα στη Βουλή ο Αλέξης Τσίπρας, εκτός ότι δείχνει μεγάλο εκνευρισμό για λόγους που ο καθένας μπορεί να εξηγήσει, φανερώνει και τη στροφή που έχει επιλέξει να κάνει.

Οι αποκαλύψεις στο ντοκιμαντέρ του Αλέξη Παπαχελά για τη φονική πυρκαγιά με 102 νεκρούς στο Μάτι, που προβλήθηκε στην τηλεόραση του ΣΚΑΙ, ανέδειξε πολλά πρόσωπα αυτής της τραγωδίας. Θα σταθώ στα πολιτικά.

Πληθαίνουν τα θέματα και τα θεάματα στα οποία τελευταίως εμπλέκεται το όνομα του υπουργού Νίκου Παππά. Πότε μέσω του Μανόλο, πότε λόγω Αρτεμίου και τώρα με τις αποκαλυπτικές καταγγελίες Μαρινάκη, το όνομα του κ. Παππά έχει συνδεθεί με περίεργες υποθέσεις οι οποίες, καθόλου περιέργως, ακουμπούν και τον Αλέξη Τσίπρα.

Άκουσα διάφορες αντιδράσεις με αφορμή τις 629 χιλιάδες και 561 ευρώ επιχορήγηση, την οποία ενέκρινε ο υπουργός Νίκος Παππάς, για την ταινία του μεγάλου σκηνοθέτη Κώστα Γαβρά "Ενήλικοι στο δωμάτιο", βασισμένη στο βιβλίο του Γιάνη Βαρουφάκη. Άλλοι συμφώνησαν, άλλοι διαφώνησαν.