Γιώργος Λαμπράκος

Οι συνομιλίες στη γλώσσα του Μακρόν απέδειξαν ότι ο Κυριάκος έχει τη δυνατότητα να τα λέει και… γαλλικά όταν χρειαστεί. Είμαι βέβαιος ότι θα τα χρειαστεί και σε άλλες στιγμές. Και τα γαλλικά και τα «γαλλικά». Βεβαίως οι συζητήσεις κυμάνθηκαν στα μεγάλα ζητήματα, που αφορούν Ελλάδα και Γαλλία, με κυρίαρχο τις επενδύσεις της γαλλικής εταιρείας Total στην ανατολική Μεσόγειο. Ωστόσο έγινε, όπως μάθαμε και ανταλλαγή απόψεων για τις επενδύσεις στην ενέργεια, τα δίκτυα, τις κατασκευές και τον τουρισμό.

Σε αυτούς τους τομείς, οι Γάλλοι, είχαν δείξει ενδιαφέρον διαχρονικά στη χώρα μας. Θυμάμαι για παράδειγμα ότι ήταν γαλλικές οι εταιρείες οι οποίες ήθελαν να επενδύσουν σε ένα έργο ζωτικής σημασίας για την Αργολίδα. Αναφέρομαι στην μεγάλη υποθαλάσσια πηγή νερού κοντά στο Κιβέρι, γνωστή από την εποχή του Παυσανία. Ο Έλληνας περιηγητής τον 2ο αιώνα μ.Χ. ονόμασε «Δίνη» τη συγκεκριμένη πηγή. Οι κάτοικοι της περιοχής της έδωσαν το όνομα «Ανάβαλος», προφητικό και τόσο ταιριαστό για το συγκεκριμένο έργο, προβλέποντας, πριν πολλά χρόνια, πόσες φορές θα αναβαλλόταν το έργο για να οδηγηθούν τα χρήσιμα νερά της πηγής, σε ένα μέρος του κάμπου και των καλλιεργειών της Αργολίδας. Σκεφτείτε ότι τα χιλιάδες κυβικά νερού, που βγαίνουν καθημερινά από την πηγή, επί δεκαετίες κατέληγαν στο σύνολό τους στη θάλασσα. Πριν από 50 χρόνια έγινε η πρώτη προσπάθεια συγκέντρωσης του γλυκού νερού. Από τότε τα σχέδια καρκινοβατούσαν και το νερό δεν…έμπαινε στο αυλάκι. Η πηγή αυτή είχε μπει στο σχεδιασμό της κυβέρνησης του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη στις αρχές της δεκαετίας του ’90 για να χρησιμοποιηθεί ακόμα και για την ύδρευση της Αθήνας, όταν η πρωτεύουσα είχε πρόβλημα λειψυδρίας και είχε αδειάσει η λίμνη του Μόρνου.

Οι επιστήμονες που έχουν μελετήσει το έργο και τα νερά της πηγής, έχουν υπολογίσει ότι θα μπορούσε ο Ανάβαλος να βοηθήσει στην άρδευση και την ύδρευση όχι μόνο της Αργολίδας αλλά και των γειτονικών νομών. Και τι γίνεται τόσα χρόνια; Η πρόσφατη πολιτική ιστορία του τόπου μας, έχει ζήσει ακόμα και εσωκομματικές διαμάχες πρώην βουλευτών της περιοχής, για το ποια εταιρεία θα αναλάβει το έργο του Ανάβαλου. Οι παλιοί θυμούνται ότι είχαν χωριστεί στα δύο, βουλευτές και γαλλικές εταιρείες, σχεδόν πριν από 30 χρόνια. Και τα νερά συνεχίζουν να πέφτουν σε μεγάλο βαθμό στη θάλασσα, αφού το δίκτυο των αγωγών του Ανάβαλου δεν ξεπερνά τα 100 χιλιόμετρα, με τα χωριά προς τη μεριά του Λυγουριού και της Επιδαύρου ακόμα να περιμένουν την πρώτη σταγόνα. Εγώ, έτσι σε φιλικό και χαλαρό κλίμα, θα ρωτούσα τον Γάλλο πρόεδρο τι θα έκανε ο ίδιος και η χώρα του, με εταιρείες οι οποίες έχουν την τεχνογνωσία, για την αξιοποίηση μιας «χρυσοφόρας» πηγής όπως ο Ανάβαλος.

Το δεύτερο ερώτημα, μιας και με έχει πιάσει το τοπικιστικό μου σήμερα, θα ήταν αν θα άφηνε, ο οποιοσδήποτε ηγέτης, μια περιοχή της χώρας χωρίς τραίνο. Επειδή η Γαλλία έχει από τα γρηγορότερα τραίνα στον κόσμο, θα ρωτούσα τον Γάλλο πρόεδρο πώς κατάφερε η χώρα του να περάσει με μεγάλες ταχύτητες μέσα από τις Άλπεις, ακόμα σε δύσβατα σημεία και να συνδέσει σιδηροδρομικά τη Γαλλία από άκρη σε άκρη, με το πιο σύγχρονο και φιλικό, στο περιβάλλον και την ανάπτυξη, μέσο μεταφοράς. Εδώ, βλέπετε, στη χώρα της «φαιδράς πορτοκαλέας», μια από τις πιο τουριστικές περιοχές της Ελλάδας, όπως είναι το Ναύπλιο, με την Επίδαυρο και τις Μυκήνες, η διασύνδεση με το αεροδρόμιο μέσω τραίνου είναι ολόκληρος Γολγοθάς. Να μη μιλήσω για το Πόρτο Χέλι, τις Σπέτσες και την Ύδρα, που δέχονται επίσης εκατοντάδες χιλιάδες επισκέπτες κάθε χρόνο. Το ερώτημα είναι πολύ απλό κ. Μακρόν: θα αναπτυσσόταν περισσότερο η περιοχή η οποία θα είχε γρηγορότερη διασύνδεση με το αεροδρόμιο και την Αθήνα ή όχι; Θα ήταν προτιμότερο αντί να ανεβοκατεβαίνουν με το αυτοκίνητο τους, Έλληνες και ξένοι τουρίστες, να φτάνουν γρηγορότερα και χωρίς ταλαιπωρία σε μια πόλη όπου πας παντού περπατώντας; Μήπως αν ήθελαν να έχουν μαζί τους και ποδήλατο θα ήταν δυνατόν να το μεταφέρουν σε κάποιο από τα βαγόνια, όπως ήδη γίνεται στο Μετρό της Αθήνας; Θα έπαιρναν αξία οι περιοχές από τις οποίες θα περνούσε ένα γρήγορο και ασφαλές μέσο όπως το τραίνο; Για να μη συζητάμε επί μακρόν, θα σας αποκαλύψω το λόγο για τον οποίο σταμάτησε να έρχεται, εδώ και περισσότερα από 15 χρόνια, το τραίνο στο Ναύπλιο. Είναι γνωστό σε όλους, ότι οι ιδιοκτήτες λεωφορείων, οι οποίοι έχασαν κάποια έσοδα από τη λειτουργία της γραμμής, εκβίασαν τους τοπικούς βουλευτές με «μαύρισμα» στην κάλπη και έτσι βρέθηκαν γρήγορα οι «ασύμφοροι λόγοι», της συνέχισης των δρομολογίων. Δηλαδή να φτάνει ο επισκέπτης από την Αθήνα και κυρίως από το αεροδρόμιο στο Ναύπλιο απευθείας και σε εύλογο χρόνο. Οι δρόμοι της Ελλάδας φτιάχτηκαν και με ευρωπαϊκά κονδύλια. Δεν θα μπορούσε να αναβαθμιστεί και η σιδηροδρομική γραμμή της Πελοποννήσου, η οποία έχει μείνει στην εποχή του Τρικούπη και να μπουν γρήγορα τραίνα; Ρωτάω.

Για τόσο απλές και λογικές πρωτοβουλίες οι συζητήσεις, είμαι σίγουρος, θα συνεχιστούν επί μακρόν, τώρα αν θα δοθούν συγκεκριμένες λύσεις δεν παίρνω όρκο, με όσα συμβαίνουν τόσα χρόνια στον τόπο μας. Αν πάντως, με όλα αυτά, σας ήρθαν στο νου κάποια «γαλλικά», το θεωρώ εύλογο.