Φρίξος Δρακοντίδης

 «Τι θα πάρετε κύριε;» ρωτά μια ευγενική υπάλληλος. « Μια ζεστή σοκολάτα» της απαντώ. « Θα σας κοστίσει 2,50 ευρώ».

Βουτάω το χέρι μου στη τσέπη του μπουφάν μου για να πιάσω το πορτοφόλι μου. Βγάζω 2,50 ευρώ και της τα δίνω. « Κύριε δεν δεχόμαστε μετρητά. Μόνο πιστωτικές κάρτες».
Μα να πληρώσω μια σοκολάτα με πιστωτική κάρτα;

“For safety reasons” (για λόγους ασφάλειας) εξηγεί εκείνη. Το ίδιο σκηνικό και πιο κάτω όταν σταμάτησα σε ένα σνακ  μπαρ και μετά σε ένα εμπορικό κατάστημα. Το 80% των μαγαζιών που επισκέφτηκα δεν δέχονταν μετρητά. Η φοροδιαφυγή στο μηδέν, το ίδιο και τα κρούσματα ληστείας. Τι να πάει ο ληστής να ληστέψει, τον υπολογιστή του καταστήματος, το μηχάνημα που δέχεται τις κάρτες ή τον πελάτη με το πλαστικό χρήμα;

Τώρα βέβαια θα πείτε κάποιοι ότι έτσι «Μας παρακολουθούν». Θα γνωρίζουν που μπαίνουμε, τι αγοράζουμε και πως έτσι θα καταγράφετε κάθε μας κίνηση. Θα συμφωνήσω μαζί σας.

Υπάρχει όμως άλλη λύση; Μήπως θα αλλάξουμε ποτέ μυαλά και νοοτροπία σε βασικά πράγματα;

Χθες σε εστιατόριο στο Λουτράκι όταν ο πελάτης ζήτησε τον λογαριασμό ο μαγαζάτορας άρχισε να ζωγραφίζει με το στυλό του μπακαλίστικες πράξεις στο χάρτινο τραπεζομάντιλο. Αν δεν επέμενες να πάρεις στα χέρια σου την ταμειακή απόδειξη είναι βέβαιο πως δεν θα την έπαιρνες ποτέ.