Δημήτρης Δανίκας

Θυμίζω το γνωστό περιστατικό. Δύο τύποι αγγλικού μικρού κερδοσκοπικού Fund, μέσα στον οίστρο των αχόρταγων επιθυμιών τους έπεσαν πάνω στη φίρμα Folli Follie. Και είπαν «ρε συ για να δούμε αν πράγματι αυτοί οι Ελληνες διαθέτουν πεντακόσια υποκαταστήματα σε ολόκληρη την υφήλιο» (ο αριθμός των υποκαταστημάτων εντελώς ενδεικτικός)

Ετσι άρχισαν τα τηλέφωνα. Ετσι μούφα τα πεντακόσια υποκαταστήματα. Ως εκ τούτου σορτάρισμα. Ως εκ τούτου ένα σκασμό λεφτά γι αυτά τα «παιδιά». Και ως εκ τούτου τρυπάρα ενός δισεκατομμυρίου δολαρίων για τους μετόχους της εταιρείας

Και η επιτροπή ελέγχου της κεφαλαιαγοράς; Τον ύπνο και το ροχαλητό του δικαίου. Οι αρμόδιοι του Χρηματιστηρίου ουδεμία σχέση με έλέγχους, Μπάτε σκύλοι αλέστε και αλεστικά μην δίνετε

Παρόμοια και η περίπτωση του Αριστείδη Φλώρου Που υπεξαίρεσε διακόσια εξήντα εκατομμύρια από τη ΔΕΗ. Και που το μόνο που μας απασχολούσε, όλους εμάς, ήταν αν ο Φλώρος μπήκε η δεν μπήκε φυλακή

Και οι αρμόδιοι της ΔΕΗ γιατί όλα αυτά τα χρόνια παρείχαν ηλεκτρική ενέργεια στον Φλώρο; Και γιατί δεν του έχουν δημεύσει την περιουσία; Where is the Money παιδιά; Ακρα του τάφου σιωπή

Φυσικά το χειρότερο το πιο ασήκωτο βαρίδι έχει να κάνει με τα κόκκινα δάνεια των τραπεζών. Εδώ το πάρτι. Εδώ η ψηφοθηρία Ολων των κομμάτων. Εδώ οι αγκυλώσεις. Εδώ η ακινησία

Οι κατηγορίες πολλές. Χρεκοπημένες επιχειρήσεις με πλούσιους επιχειρηματίες. Χρεοκοπημένες εταιρείες με χρεοκοπημένους επιχειρηματίες. Ιδιοκτήτες ακινήτων μπαχτατζήδες. Αλλά και ιδιοκτήτες που δεν έχουν μία

Πόσοι είναι; Ουδείς γνωρίζει. Ουδείς έχει ανακοινώσει, δημοσίως, κάποια συγκεκριμένη και τεκμηριωμένη λίστα. Δηλαδή πόσοι είναι αυτοί που έχουν αλλά δεν εξοφλούν τα δάνειά τους. Πόσοι είναι εκείνοι που έχουν αλλά παριστάνουν πως δεν έχουν. Και πόσοι είναι εκείνοι που αληθινά δεν έχουν στον ήλιο μοίρα

Από καιρού εις καιρόν ακούς διάφορους οικονομολόγους και διάφορες πολιτικές κεφαλές να ισχυρίζονται πως από τα εκατόν και πλέον δισεκατομμύρια των κόκκινων δανείων ζήτημα είναι αν καταφέρουν οι τράπεζες να εξασφαλίσουν πέντε με δέκα δισεκατομμύρια

Από καιρού εις καιρόν ακούγονται κραυγές εναντίον τραπεζών που επιχειρούν να πουλήσουν έναντι μερικών «δεκάρων» αυτά τα δάνεια σε κάποια κερδοσκοπικά Φαντ. Και από καιρού εις καιρόν ακούμε τους ίδιους οικονομολόγους να ισχυρίζονται πως κανένα φαντ δεν αγοράζει τίποτα γιατί η αξία των κόκκινων δανείων είναι περίπου μηδενική

Τι ισχύει απ όλα αυτά; Ρωτήστε τον «σύντροφο» Ιωάννη Δραγασάκη που κυκλοφορεί με κουρσάρα. Αμφιβάλλω αν πραγματικά γνωρίζει. Αμφιβάλλω αν είχε την ικανότητα και την βούληση να ξεκολλήσει το σύστημα από την αγκύλωσή του. Και αμφιβάλλω αν το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης διαθέτει τις απαραίτητες γνώσεις, χωρίς ιδεοληψίες, να προχωρήσει σε ριζικές λύσεις

Με τούτα και με τα άλλα. Και για λόγους ψηφοθηρίας, συσκευασμένες και πακεταρισμένες με «αριστερές» προθέσεις αλληλεγγύης και φιλανθρωπίας, καθόλου αποκλείεται στο τέλος της ημέρας να γίνει μια τέταρτη ανακεφαλαιοποίηση. Πληρωμένη από όλους εμάς. Να βολευτούν οι μπαχτατζήδες. Να ψηφοθηρούν οι κυβερνώντες. Και να φτωχοποιούνται διαρκώς οι σκληρά εργαζόμενοι και παραγωγικοί πολίτες

Μία η λύση. Οσο πιο γρήγορα φύγουν τόσο πιο γρήγορα θα αναπνεύσει ο τόπος. Αμάν και πότε!