
Άρπα κόλλα
Μια πρόχειρη ματιά να ρίξετε στα πρόσφατα καυτά κεφάλαια και ακραία περιστατικά της σύγχρονης ιστορίας μας , θα αντιληφθείτε αμέσως το χάσμα που μεσολαβεί ανάμεσα στη Σωρρακώσταινα και στα υπόλοιπα γεωγραφικά «σημεία» της γηραιάς Ηπείρου. Οσο η Ελλάδα είναι, επί της ουσίας, Δυτική Ευρώπη, άλλο τόσο εγώ είμαι αστροναύτης!
Συνέβαινε από «αρχαιοτάτων» χρόνων. Από το πρώτο βόλι που έπεσε και άφησε στον τόπο κάποιον Τούρκο το 1821. Τουτέστιν τσιφλίκια, πελατείες, εμφύλιοι, αλληλοσπαραγμοί και πλιάτσικο στην περιουσία
Λένε και κατηγορούν οι Συριζαίοι και οι Πασόκοι, πως η κυβέρνηση περιφρονεί την ανεξαρτησία των θεσμών. Με αφορμή υποκλοπές και επισυνδέσεις. Η ερώτηση και πλαγίως απάντηση είναι απλή: πότε υπήρξε επί ελληνικού εδάφους, τέτοιος σεβασμός προς κάθε θεσμό; Ποτέ των ποτών
Επομένως μηδενική κουλτούρα σεβασμού ανεξαρτησίας θεσμών. Πάσης φύσεως. Κάθε κυβερνητική εξουσία θεωρεί πως το κράτος είναι προσωπική της «περιουσία» και κάθε θεσμός δικό της τσιφλίκι. Τα πρόσωπα, αξιωματούχων, αλλάζουν με κριτήριο κομματικό, δηλαδή πελατειακό. Αν ο κύριος Χρήστος Ράμμος, πρόεδρος της Αρχής Διασφάλισης του Απορρήτου των Επικοινωνιών ήταν γαλάζιος, ε να είστε σίγουρος κανένα πρόβλημα και καμία ανησυχία
Πάντοτε η επίκληση Δημοκρατικής ομαλότητας και ανεξαρτησίας των θεσμών, γίνεται από κόμματα της αντιπολίτευσης σε βάρος κάθε κυβερνητικής εξουσίας. Το ίδιο θα έκανε και η Νέα Δημοκρατία, από τα έδρανα της αξιωματικής αντιπολίτευσης
Και πάντα αυτή η επίκληση και αυτές οι καταγγελίες λειτουργούν ως εργαλεία των κομμάτων της αντιπολίτευσης. Πάντοτε. Περιττό να αναφερθώ, τώρα, στην περίπτωση Παπαγγελόπουλου
Το ίδιο συμβαίνει και με την κουλτούρα συνεννοήσεων, συναινέσεων και συνεργασιών. Ολοι εναντίον όλων. Ουδείς προτίθεται να συνεργαστεί με τον αντίπαλό του. Ο οποίος, πάντα, λειτουργεί αντιδημοκρατικά, καταστροφικά και ερασιτεχνικά. Εγώ με εκείνον; Ούτε μία στο εκατομμύριο
Το ίδιο συμβαίνει και με την κουλτούρα της φορολογίας. Οπου τέσσερις στους δέκα συμπολίτες μας, φυσικά από την σεβάσμια και «απαραίτητη» μεσαία «τάξη» ελεύθερων επαγγελματιών και καταστηματαρχών, δηλώνει ετήσιο εισόδημα πέντε χιλιάδες ευρώ. Και ούτε
Το ίδιο συμβαίνει σε κάθε «βήμα», σε κάθε καθημερινή δραστηριότητα της κοινωνίας. Κάθε παραβίαση στοιχειώδους νομιμότητας και κανονικότητας, εκλαμβάνεται ως «μαγκιά». Για κάθε εμπόδιο, κάθε φυσική καταστροφή, πάντα φταίει το κράτος. Και για κάθε μέτρο που λαμβάνεται υπέρ της προστασίας της δημόσιας Υγείας, θεωρείται, εκ προοιμίου, ύποπτο, αποτέλεσμα συνωμοσίας φυσικά για τον «ψεκασμό» της κοινωνίας
Όλα αυτά, και πολλά άλλα «περιστατικά» αποδεικνύουν και αποκαλύπτουν τον χαμηλό δείκτη ανάπτυξης μιας χώρας που εξακολουθεί να τραμπαλίζεται μεταξύ υποσαχάριας Αφρικής, Βαλκανίων και Δυτικής Ευρώπης. Λίγο από Τουρκία, λίγο από Βουλγαρία και λίγο από Ιταλία, κατά μεριά Σικελίας
Τελικά ο τίτλος που ταιριάζει σ αυτό το έργο που αδιαλείπτως, παίζεται στη Σωρρακώσταινα είναι παρόμοιος με την ξεκαρδιστική κωμωδία του Νίκου Περράκη «Αρπα κόλλα». Αρπα ό, τι βρεις και κόλλα με ό, τι να ναι!
Λένε και κατηγορούν οι Συριζαίοι και οι Πασόκοι, πως η κυβέρνηση περιφρονεί την ανεξαρτησία των θεσμών. Με αφορμή υποκλοπές και επισυνδέσεις. Η ερώτηση και πλαγίως απάντηση είναι απλή: πότε υπήρξε επί ελληνικού εδάφους, τέτοιος σεβασμός προς κάθε θεσμό; Ποτέ των ποτών
Επομένως μηδενική κουλτούρα σεβασμού ανεξαρτησίας θεσμών. Πάσης φύσεως. Κάθε κυβερνητική εξουσία θεωρεί πως το κράτος είναι προσωπική της «περιουσία» και κάθε θεσμός δικό της τσιφλίκι. Τα πρόσωπα, αξιωματούχων, αλλάζουν με κριτήριο κομματικό, δηλαδή πελατειακό. Αν ο κύριος Χρήστος Ράμμος, πρόεδρος της Αρχής Διασφάλισης του Απορρήτου των Επικοινωνιών ήταν γαλάζιος, ε να είστε σίγουρος κανένα πρόβλημα και καμία ανησυχία
Πάντοτε η επίκληση Δημοκρατικής ομαλότητας και ανεξαρτησίας των θεσμών, γίνεται από κόμματα της αντιπολίτευσης σε βάρος κάθε κυβερνητικής εξουσίας. Το ίδιο θα έκανε και η Νέα Δημοκρατία, από τα έδρανα της αξιωματικής αντιπολίτευσης
Και πάντα αυτή η επίκληση και αυτές οι καταγγελίες λειτουργούν ως εργαλεία των κομμάτων της αντιπολίτευσης. Πάντοτε. Περιττό να αναφερθώ, τώρα, στην περίπτωση Παπαγγελόπουλου
Το ίδιο συμβαίνει και με την κουλτούρα συνεννοήσεων, συναινέσεων και συνεργασιών. Ολοι εναντίον όλων. Ουδείς προτίθεται να συνεργαστεί με τον αντίπαλό του. Ο οποίος, πάντα, λειτουργεί αντιδημοκρατικά, καταστροφικά και ερασιτεχνικά. Εγώ με εκείνον; Ούτε μία στο εκατομμύριο
Το ίδιο συμβαίνει και με την κουλτούρα της φορολογίας. Οπου τέσσερις στους δέκα συμπολίτες μας, φυσικά από την σεβάσμια και «απαραίτητη» μεσαία «τάξη» ελεύθερων επαγγελματιών και καταστηματαρχών, δηλώνει ετήσιο εισόδημα πέντε χιλιάδες ευρώ. Και ούτε
Το ίδιο συμβαίνει σε κάθε «βήμα», σε κάθε καθημερινή δραστηριότητα της κοινωνίας. Κάθε παραβίαση στοιχειώδους νομιμότητας και κανονικότητας, εκλαμβάνεται ως «μαγκιά». Για κάθε εμπόδιο, κάθε φυσική καταστροφή, πάντα φταίει το κράτος. Και για κάθε μέτρο που λαμβάνεται υπέρ της προστασίας της δημόσιας Υγείας, θεωρείται, εκ προοιμίου, ύποπτο, αποτέλεσμα συνωμοσίας φυσικά για τον «ψεκασμό» της κοινωνίας
Όλα αυτά, και πολλά άλλα «περιστατικά» αποδεικνύουν και αποκαλύπτουν τον χαμηλό δείκτη ανάπτυξης μιας χώρας που εξακολουθεί να τραμπαλίζεται μεταξύ υποσαχάριας Αφρικής, Βαλκανίων και Δυτικής Ευρώπης. Λίγο από Τουρκία, λίγο από Βουλγαρία και λίγο από Ιταλία, κατά μεριά Σικελίας
Τελικά ο τίτλος που ταιριάζει σ αυτό το έργο που αδιαλείπτως, παίζεται στη Σωρρακώσταινα είναι παρόμοιος με την ξεκαρδιστική κωμωδία του Νίκου Περράκη «Αρπα κόλλα». Αρπα ό, τι βρεις και κόλλα με ό, τι να ναι!
Ακολουθήστε το protothema.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Protothema.gr
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Protothema.gr
ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ
Ειδήσεις
Δημοφιλή
Σχολιασμένα