Βασίλης Στεφανακίδης

Ολες, αποτέλεσμα των διαχρονικών υποχωρήσεων που έκανε το πολιτικό σύστημα στις παντοειδείς πιέσεις επαγγελματικών ομάδων που συνεπικουρούνταν από τα κόμματα.

Ολοι μαζί έκαναν πως δεν βλέπουν το κακό που κάποια στιγμή θα ερχόταν και κλωτσούσαν το τενεκεδάκι παραπέρα.

Αποκορύφωμα, η προσπάθεια Γιαννίτση να ανακόψει τον κατήφορο, τότε που ένα εκατομμύριο πολίτες βγήκαν διαμαρτυρόμενοι στους δρόμους και χάθηκε η ευκαιρία. Λένε μάλιστα κάποιοι πως αν τότε προχωρούσε το νοικοκύρεμα, ίσως να μη φτάναμε στη χρεοκοπία.

Το αποτέλεσμα, όμως, είναι πως κάποια στιγμή το τενεκεδάκι βρήκε τοίχο και δεν πήγαινε παραπέρα. Ηρθαν τα μνημόνια και η τρόικα έστειλε τον λογαριασμό όχι μόνο στους 1 εκατομμύριο διαδηλωτές, αλλά στους 10 εκατομμύρια Ελληνες, καθώς και σε αυτούς που θα γεννηθούν στο μέλλον!

Οι βίαιες περικοπές που έγιναν όλα τα προηγούμενα πέτρινα χρόνια στις συντάξεις ήταν κάθετες, οριζόντιες και, κυρίως, ανάλγητες και δεν άφησαν πέτρα στην πέτρα. Δεν λογάριασαν ούτε δικαιώματα, ούτε φτωχούς χαμηλοσυνταξιούχους, ούτε ανθρώπους με ειδικές ανάγκες, ούτε μεγαλοσυνταξιούχους, οι οποίοι δικαίως έπαιρναν μεγάλες συντάξεις αφού σε όλο τον εργασιακό τους βίο πλήρωναν υψηλές εισφορές.

Ο ολετήρας των μνημονίων άλεσε τα πάντα και άφησε πίσω του μόνο διαβαθμισμένους πένητες συνταξιούχους. Και παρ’ όλα αυτά, όπως ξέραμε μέχρι πρότινος, το πρόβλημα στο ασφαλιστικό σύστημα της χώρας παρέμενε άλυτο. Η νέα κυβέρνηση στο προεκλογικό της πρόγραμμα ισχυριζόταν πως θα επιχειρήσει να το λύσει με τη δημιουργία ενός τρίτου πυλώνα με τη συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα και τη δημιουργία ενός εξατομικευμένου ασφαλιστικού κουμπαρά για κάθε νέο εργαζόμενο, ώστε ανάλογα με τις εισφορές του να προσδοκά μια καλή συμπληρωματική σύνταξη πέραν της εθνικής.

Εξι μήνες μετά, με ευχαρίστηση ακούν οι 3 εκατομμύρια συνταξιούχοι πως η κυβέρνηση ξηλώνει τον καταστροφικό νόμο Κατρούγκαλου και πως με τον νέο τρόπο επανυπολογισμού των συντάξεων χιλιάδες ταλαιπωρημένοι όχι μόνο δεν θα υποστούν και νέες μειώσεις, αλλά θα πάρουν και αυξήσεις!

Οπα, έγινε κάτι και δεν το πήραμε χαμπάρι; Εγινε βιώσιμο και ισχυρό το ασφαλιστικό σύστημα με τις πρώτες δόσεις του φαρμάκου «Βρούτσης»;

Εξαφανίστηκαν ως διά μαγείας τα ελλείμματα του ΕΦΚΑ και μπορεί άνετα να πληρώσει τα δεδικασμένα αναδρομικά, αλλά και να δώσει αυξήσεις στους χιλιοταλαιπωρημένους συνταξιούχους;

Τροφοδοτήθηκε μήπως το σύστημα με χιλιάδες νέους εργαζόμενους που μπήκαν στην αγορά εργασίας και γι’ αυτό μειώνονται και οι εισφορές;

Επεσε μήπως η ανεργία σε τόσο χαμηλά επίπεδα και πάλι δεν το πήραμε χαμπάρι; Αλλαξε μήπως η αναλογία των 1,2 εργαζομένων προς 1 συνταξιούχο και πλέον γεννιέται ισχυρό πλεόνασμα στα Ταμεία;

Πλεόνασμα τέτοιο που ακυρώνει στην πράξη τις προεκλογικές δεσμεύσεις για τον τρίτο πυλώνα; Ή μήπως ανακόπηκε η γήρανση του πληθυσμού και με το διχίλιαρο στην κάθε γέννα έχουμε ένα νέο baby boom που θα θωρακίσει και το ασφαλιστικό σύστημα;

Προφανώς τίποτα απ' όλα αυτά δεν έχει συμβεί και είμαι ο τελευταίος που θα κατακρίνω τις αυξήσεις. Καλώς δίνονται και πολύ μικρές είναι.
Απλά, ως από τη φύση της δουλειάς μου δύσπιστος στις εξαγγελίες των πολιτικών, θα ήθελα να δω και κάποια αναλογιστική μελέτη και μια προβολή στο μέλλον - όχι το μακρινό, αλλά σε μια δεκαετία.

Αν δεν υπάρχουν τέτοιες σοβαρές επιστημονικές μελέτες, πολύ φοβάμαι πως το τενεκεδάκι που λέγαμε στην αρχή απλώς έστριψε και τοίχο-τοίχο οδηγείται σε νέο αδιέξοδο.
Αλλά τότε θα υπάρχει κάποιος άλλος υπουργός και κάποια άλλη κυβέρνηση η οποία θα αναγκαστεί να μας αυξήσει και πάλι εισφορές και φόρους για να μην καταρρεύσει το σύστημα.
Στο μεταξύ, όμως, οι 3 εκατομμύρια ψηφοφόροι-συνταξιούχοι μπορούν να πίνουν νερό στο όνομα της κυβέρνησης!