Ελευθερία Ελευθερίου: Από outsider, φαβορί

Ξεκίνησε δειλά, σφιγμένα. Οσο όμως προχωράνε τα live του YFSF η Ελευθερία Ελευθερίου αποκαλύπτει έναν εαυτό με πολλά ταλέντα, πέρα από το προφανές. Την περασμένη Κυριακή εντυπωσίασε ως Πάολα και κέρδισε επάξια μια θέση στο club των φαβορί του σόου. Και ας γίνεται κάτι τέτοιο με έναν χρόνο καθυστέρηση. «Η πρόταση είχε γίνει από πέρυσι αλλά τελικά δεν προχώρησε.

Ηταν η πρώτη φορά που το show ερχόταν στην Ελλάδα και ίσως το φοβήθηκα», αποκαλύπτει η Ελευθερία λίγες ώρες προτού μεταμορφωθεί για τις ανάγκες του έκτου live και συνεχίζει: «Δεν το περίμενα ποτέ, αλλά γνωρίζω πράγματα για τον εαυτό μου μέσα από αυτή τη διαδικασία κάθε εβδομάδα. Τα παιδιά από την εταιρεία μου, που με γνωρίζουν καλά και με τα οποία κάνω παρέα, ήταν σίγουρα ότι θα μπορούσα να τα καταφέρω και με παρότρυναν να το κάνω. Αυτό που εξακολουθούσα να φοβάμαι ήταν η έκθεση.

Παρότι μέσα στο σπίτι με την παρέα κάνω διάφορα και γελάμε, ήθελα λίγο τον χρόνο μου για να ξεκλειδώσω τον εαυτό μου μέσα στο παιχνίδι και να νιώσω άνετα μπροστά στις κάμερες. Τώρα το βλέπω χαλαρά και διασκεδάζουμε. Είναι πολύ θετικό το ότι δεν υπάρχει ανταγωνισμός με την κακή έννοια. Πολλές φορές, άλλωστε, το αποτέλεσμα δεν εξαρτάται αποκλειστικά από τις ικανότητές σου, είναι και το κατά πόσο ταιριάζει σε σένα ο καλλιτέχνης που σου έτυχε. Αγχος υπάρχει πάντα, αλλά πλέον είναι παραγωγικό, δημιουργικό. Για μένα είναι άλλη μια πρόκληση. Μου αρέσει που τσαλακώνομαι, που δίνεται η δυνατότητα στον κόσμο να δει και μια άλλη πτυχή της Ελευθερίας.

Δεν είμαι μόνο το κοριτσάκι που βγαίνει on stage ντυμένο και βαμμένο. Είμαι και το κορίτσι της διπλανής πόρτας που του αρέσει να κάνει πλάκα και να περνάει καλά. Νομίζω ότι το παιχνίδι με βοηθάει να γίνω και πιο χαλαρή ως άνθρωπος. Ανέκαθεν ήμουν ο πιο αυστηρός κριτής του εαυτού μου. Ποτέ δεν θεωρώ τέλειο κάτι που κάνω και είναι κακό». Τη ρωτάω αν έχει αλλάξει ο τρόπος που την προσεγγίζει ο κόσμος στον δρόμο. «Ναι, νομίζω πως ο κόσμος που με βλέπει έξω πια με θεωρεί πιο προσιτή. Ακόμα και στο ταμείο του σούπερ μάρκετ που θα πας να πάρεις κάτι, μπορεί να σε ρωτήσουν: “Α, για θύμισέ μου ποιον θα κάνεις την άλλη εβδομάδα”. Βλέπεις ότι συμμετέχουν. Δεν θέλουν να μοιραστούν μαζί σου το άγχος για το αν θα είσαι καλή, θέλουν να συμμετάσχουν στην πλάκα. Παλιότερα μπορεί να με αναγνώριζε κάποιος κάπου, αλλά ίσως ένιωθε ότι δεν είχε κάτι να μου πει», καταλήγει - με εξαίρεση φυσικά την άνοιξη του 2012, όταν ετοιμαζόταν για τη βραδιά της Eurovision ως εκπρόσωπος της Ελλάδος με το τραγούδι «Aphrodisiac». «Η Eurovision μου άνοιξε πολλές πόρτες», εξομολογείται και συνεχίζει. «Δεν αναφέρομαι μόνο στις στιγμές του διαγωνισμού αλλά και στο συναίσθημα που σου αφήνει.



Επίσης με βοήθησε πολύ και επαγγελματικά, όπως η συνεργασία μου με τους Deepcentral στη Ρουμανία για το “Raindrops”, ένα κομμάτι το οποίο στο εξωτερικό πήγε πάρα πολύ καλά και είχε γίνει μεγάλη επιτυχία σε αρκετές χώρες της Ευρώπης». Αυτό που δεν μπορεί να φανταστεί κανείς εύκολα για την Ελευθερία όταν τη βλέπει στη σκηνή είναι ότι δεν ξεκίνησε την καριέρα της ως ποπ τραγουδίστρια με dance ρεπερτόριο: «Μετά τη Eurovision ξεκίνησε η περίοδος της ποπ μουσικής για μένα. Ηταν η πρώτη φορά που έπρεπε να χορέψω και να τραγουδήσω ταυτόχρονα μπροστά σε κοινό. Πάντοτε ήμουν πολύ στατική στη σκηνή και γι’ αυτό χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια για να μπορέσεις να αποβάλεις το άγχος και να μη φαίνεται στον κόσμο. Αν και έχω πειραματιστεί με πολλά είδη μουσικής, πιστεύω ότι ακόμα και ηλικιακά είναι η κατάλληλη περίοδος να ασχοληθώ με αυτό. Δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να συνεχίσω έτσι. Μου αρέσει να αλλάζω και να εξελίσσομαι».



Ποιες είναι όμως οι θυσίες που πρέπει να κάνει κανείς όταν καλείται όχι μόνο να τραγουδήσει στη σκηνή αλλά και να παρουσιάσει αυτό που οι Αγγλοσάξονες ονομάζουν performance; «Οταν προετοιμαζόμουν για τη Eurovision μου είχαν πει ότι έπρεπε να χάσω βάρος, να γυμναστώ πολύ και να κάνω υγιεινή διατροφή. Αν και βαριέμαι αφόρητα το γυμναστήριο, δούλεψα πολύ το σώμα μου, το είχα βάλει πείσμα. Και τώρα το συντηρώ. Είμαι τρία κιλά πάνω, τρία κάτω», μου λέει, ενώ παρατηρώ ότι ακόμα και σήμερα το αναψυκτικό της είναι light. «Τα αποτελέσματα της προσπάθειάς μου, ωστόσο, με έχουν κάνει να νιώθω καλύτερα. Οσοι με συμβούλευαν γύρω από αυτά τα θέματα είχαν δίκιο. Αποκτάς αυτοπεποίθηση και το βγάζεις και στον κόσμο αυτό.

Αν δεν το νιώθεις, δεν πείθεις». Η συζήτηση στρέφεται στο φαγητό. «Μου αρέσει πολύ να μαγειρεύω και λατρεύω το καλό φαγητό. Η αγαπημένη μου έξοδος είναι σε εστιατόριο. Δεν πάω σε club, δεν ξενυχτάω, δεν πίνω. Μου αρέσει, όμως, να πηγαίνω σε εστιατόρια, ακόμα και κάθε μέρα», δηλώνει και συνεχίζει. «Οταν τρώω κάτι, δεν το τρώω για να χορτάσω αλλά για να το απολαύσω, να καταλάβω ποια είναι τα συστατικά του και μετά προσπαθώ να το φτιάξω στους φίλους μου. Γλυκά δεν κάνω γιατί τα λατρεύω και μου αρέσει να τα παίρνω έτοιμα. Και σκέψου ότι η μαμά είναι ζαχαροπλάστισσα! Κάθε φορά που είναι να πάω στην Κύπρο κάνω μια εβδομάδα δίαιτα πριν. Θα μου άρεσε πολύ να κάνω μια εκπομπή για μαγειρική κάποια στιγμή.



Νομίζω θα το απολάμβανα». Μιλώντας για την έλλειψη ελεύθερου χρόνου και τα εξοντωτικά προγράμματα της καθημερινότητας, τη ρωτάω πόσο εύκολο της είναι να επιτύχει ισορροπία μεταξύ προσωπικής και επαγγελματικής ζωής και σε τι φάση τη βρίσκουμε μετά τον χωρισμό της από τον ηθοποιό Ανδρέα Γεωργίου. «Στην αρχή δεν περίμενα ότι θα απασχολούσαν τόσο πολύ τα ερωτικά μου», απαντά με ειλικρίνεια και συνεχίζει: «Ως άνθρωπος δεν ασχολούμαι πολύ με το τι κάνουν οι άλλοι στην προσωπική τους ζωή και στην αρχή παραξενεύτηκα. Το έπαιρνα πολύ προσωπικά. Μετά το συνήθισα. Κατάλαβα ότι έτσι είναι ο χώρος στον οποίο είμαστε. Την έχω πάθει, όμως, με πράγματα και καταστάσεις όπου μπορεί να ήμουν λίγο αφελής. Τώρα ξέρω ότι πρέπει να είμαι ίσως λίγο πιο επιφυλακτική.

Γενικά, βρίσκομαι σε μια φάση που είμαι πολύ καλά με τον εαυτό μου και με τη ζωή μου». Τη διακόπτω λέγοντάς της γελώντας ότι αυτό μου ακούγεται πολύ... προκάτ απάντηση. Συμφωνεί. «Είναι αλήθεια όμως», σπεύδει να συμπληρώσει χαμογελώντας: «Εχω τους φίλους μου, τη δουλειά μου και είμαι ενθουσιασμένη για την κυκλοφορία του καινούριου μου τραγουδιού “Για σένα”. Αλλωστε με τον Ανδρέα έχουμε χωρίσει εδώ και τέσσερις πέντε μήνες. Ολα τα πράγματα στη ζωή γίνονται για κάποιον λόγο. Οταν δεν είσαι καλά κάπου καλύτερα να φεύγεις και να μην το καταπιέζεις, για το καλό σου. Οι εμπειρίες είναι πολύτιμες.



Ακόμα και τα χαστούκια που τρως στη ζωή σού προσφέρουν κάτι. Η ζωή δεν είναι εύκολη, έχει πολλά εμπόδια. Και θα πληγωθείς και θα στενοχωρηθείς και θα κλάψεις. Το σημαντικό είναι να μη σε πάρει από κάτω, να μην τα παρατήσεις. Πρέπει να σηκωθείς και να συνεχίσεις. Και στα επαγγελματικά και στα προσωπικά σου». Προτού προλάβει να ολοκληρώσει τη φράση της, χτυπάει το κινητό της. Είναι η μακιγιέζ και την περιμένει με τα εξτέ στο χέρι. Παίρνει το χαρακτηριστικό ύφος της Πάολα και με χαιρετά.