Ελληνες πράκτορες στην καρδιά της CIA
«Ναι, ο Ξενοφών Καλαματιανός δημιούργησε το πρώτο δίκτυο κατασκοπείας για την ανατροπή των μπολσεβίκων μετά την επανάσταση του 1917. Συνελήφθη και καταδικάστηκε σε θάνατο, με επικύρωση μάλιστα της ποινής με υπογραφή του Λένιν, ο οποίος ήθελε βέβαια να τον ανταλλάξει με τους Αμερικανούς έναντι τροφίμων. Κι όμως αυτός ο δαιμόνιος Ελληνας, που πέρασε διά πυρός και σιδήρου και τη γλίτωσε, πήγε από κρυοπαγήματα και γάγγραινα στο κυνήγι».
«Από πού ξεφύτρωσε αυτός; Δεν αναφέρεται πουθενά στα ελληνικά πράγματα».
«Γεννήθηκε στη Βιέννη, γιος Ελληνα επιχειρηματία παντρεμένου με κόρη επιφανούς Ρώσου ναυάρχου, κολλητού του τσάρου. Η χήρα μάνα του έκανε δεύτερο γάμο στην Αμερική κι αυτός στρατολογήθηκε στην κατασκοπεία από τον μέντορά του, πρύτανη του Πανεπιστημίου του Σικάγου, Σάμιουελ Χάρπερ. Είχε κάλυψη τις εξαγωγές αγροτικών μηχανών στη Ρωσία. Κάτι συμβαίνει μ’ εμένα και πέφτω πάντα σε Ελληνες. Κι ο πρώτος προϊστάμενός μου στη CIA ήταν Ελληνας. Η γνώμη μου γι’ αυτόν δεν ήταν κι η καλύτερη».
«Ο...» -ξέρω ποιον εννοεί, το ’χω στο στόμα μου- «είναι το πρόβλημα που έχω με τα ονοματεπώνυμα και καθυστερώ να τα ξεστομίσω».
«Ο Τόμας Καραμεσίνης: έβαλε τις βάσεις της OSS και μετά της CIA στην Αθήνα, πρωταγωνιστής στην ελληνική Gladio, τη λεγόμενη “Κόκκινη Προβιά”, την “Operation Sheepskin”. Το στενό επιτελείο του στο κτίριο του Ταμείου στο Σύνταγμα, στον πέμπτο όροφο, αριθμούσε εκατόν είκοσι πράκτορες, πέραν του ότι έλεγχε την ΚΥΠ, το στράτευμα, την αστυνομία και όλους τους κρίκους επιρροής στην Ελλάδα - πλην βέβαια των κομμουνιστών. Στη συνέχεια μετέφερε την εμπειρία του από την Ελλάδα στην Ιταλία ενάντια στο ΙΚΚ, όπου όμως είχε προσωπική εμπλοκή στη δολοφονία του βιομήχανου και ιδρυτή της ΕΝΙ Ενρίκο Ματέι. Κακήν κακώς επέστρεψε στις ΗΠΑ και ανέλαβε αναπληρωτής διευθυντής του γραφείου Στρατηγικού Σχεδιασμού της CIA. Τελικά είναι το πρόσωπο που κατέστρεψε κρίσιμα στοιχεία και ντοκουμέντα της δολοφονίας του προέδρου Κένεντυ το 1963. Κάτι τέτοιοι αμαύρωσαν το πολιτικό κύρος της CIA στον ελεύθερο κόσμο».
«Η σχέση του με τον Γεώργιο Παπαδόπουλο;»
«Τον έχει χρίσει από το 1952 liaison officer, σύνδεσμο, της ΚΥΠ με τη CIA. Η σχέση αυτή θα διατηρηθεί στη συνέχεια και με τους σταθμάρχες της CIA στην Αθήνα Κάμπελ και Μόρι. Μάλιστα ο Παπαδόπουλος ήταν το δεξί χέρι και το πρόσωπο απολύτου εμπιστοσύνης του σταθμάρχη της CIA Μόρι. Η γνωστή σκηνή τον Απρίλιο του 1967 με τον πρεσβευτή των ΗΠΑ στην Αθήνα Φίλιπ Τάλμποτ είναι πραγματική και το επιβεβαίωσα με τον ίδιο τον σταθμάρχη. Οταν ο πρεσβευτής διαμαρτύρεται: “Πώς είναι δυνατόν ένα αμερικανικό πραξικόπημα να βιάζει τη δημοκρατία;” ο Μόρι τού απάντησε: “Πώς είναι δυνατόν, κύριε πρεσβευτά, να βιάσεις μια πόρνη;”».
Γιατί έπεσε η κυβέρνηση Μητσοτάκη
«Είχαμε αποδεσμευτεί από τη δουλειά για τα δυτικά ΚΚ μετά την πτώση του Τείχους και εγώ, εν όψει της συνταξιοδότησής μου, πρόσφερα γενικές υπηρεσίες στη νοτιανατολική περιοχή της Μεσογείου στις μέρες του Πολέμου στον Κόλπο. Η NSA (National Security Agency) στέλνει ένα επείγον σήμα στο συμμαχικό πολεμικό επιτελείο κι αυτό σ’ εμάς για να δοθεί εντολή στην ελληνική αεροπορία να καταρρίψει πάραυτα ένα επιβατικό αεροπλάνο των λιβυκών αερογραμμών γεμάτο επιβάτες, το οποίο μεταφέρει πολύτιμο εξοπλισμό στο Ιράκ. Ο πρεσβευτής μας Σωτήρχος αργούσε να εντοπίσει μέσα στη νύχτα τον Υπουργό Εθνικής Αμυνας Ι. Βαρβιτσιώτη, ο οποίος τελικά ανευρέθη να κάνει διακοπές στον Αγιο Ανδρέα, στις εγκαταστάσεις των Ενόπλων Δυνάμεων. Τον ξυπνά και του αναγγέλλει ότι πρέπει να καταρριφθεί με πύραυλο το τάδε αεροπλάνο, σ’ αυτό το στίγμα, αύριο την τάδε ώρα. “Ρίξτε το χωρίς δεύτερη συζήτηση”. Ο Βαρβιτσιώτης προφανώς ήταν επιφυλακτικός, αρνητικός θα ’λεγα, και με τη σειρά του ξυπνά δύσκολα τον Μητσοτάκη -με διαρκή παρενόχληση της Μαρίκας- ο οποίος βέβαια έμεινε άφωνος, φοβηθήκαμε ότι κάτι έπαθε. Κατάλαβε πως, ό,τι κι αν κι έκανε, θα ήταν η πολιτική καταδίκη του. Αφού πέρασε το πρώτο σοκ, πέταξε έξυπνα τη χειροβομβίδα στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κωνσταντίνο Καραμανλή. Αυτός τελικά πήρε την ευθύνη τού “όχι” έναντι των ΗΠΑ, αλλά μπήκε μια ακόμη υποσημείωση στην blacklist μας για τον δυτικό και αμερικανόφιλο Κώστα Μητσοτάκη».
Δεν παίρνω βέβαια τοις μετρητοίς την πληροφόρησή του και τον ερωτώ:
«Εσείς τι πρόβλημα είχατε με τον Μητσοτάκη; Αλλωστε ήταν πρόσωπο της απολύτου εμπιστοσύνης του προέδρου Μπους, του πατέρα, και τον κάλεσε και στο Ακρωτήρι στα Χανιά».
«Πρώτον, μας αιφνιδίασε με την είσοδο του ΚΚΕ στην κυβέρνηση δυο φορές. Εσπασε ένα ταμπού. Μην κοιτάτε που πέντε μήνες μετά έπεσε το Τείχος και το θέμα έχασε τη σημασία του. Αλλά οι μυστικές υπηρεσίες δεν ξεχνούν ποτέ - σε αντίθεση με τους πολιτικούς που παίζουν τα παιχνίδια τους. Δεύτερον, η υπόθεση Σερβίας-Μιλόσεβιτς σ’ όλες τις διαστάσεις, γνωστές και άγνωστες. Τρίτον, η κατασκοπεία σε βάρος των ΗΠΑ με το δικό του παρακύκλωμα, ερήμην του υπουργείου Αμυνας. Κάποια στιγμή αποφασίσαμε να διακόψουμε τη λειτουργία του δικτύου του έπειτα από συνεχείς διαρροές απορρήτων εγγράφων μας. Υπήρξε, εννοείται, και σχετικό κάρφωμα από μερικές ελληνικές πηγές που βοήθησε την έρευνά μας. Δεν χρειάστηκε ιδιαίτερη προσπάθεια από το FBI για να εντοπίσει τον διπλό ρόλο του Ελληνοαμερικανού υπαλλήλου της πρεσβείας μας στην Αθήνα Στίβεν Λάλας και τις τακτικές επαφές του με τον “σύνδεσμο” ταγματάρχη Αναξαγόρα Σπιτά, προϊστάμενο της Α΄ Διεύθυνσης Κατασκοπείας της ΕΥΠ, κρητικής καταγωγής, έμπιστο του περιβάλλοντος Μητσοτάκη. Οπως καταλαβαίνεις, οι ελληνικές υπηρεσίες είναι σουρωτήρι, ειδικά προς τη δική μας πλευρά. Τότε απουσίαζε ο Σωτήρχος και το διάβημα στον Βαρβιτσιώτη, τον υπουργό Αμυνας, το έκανε ο επιτετραμμένος μας, ο οποίος απείλησε ότι η υπόθεση αυτή αποτελεί casus belli στις σχέσεις των δυο χωρών και ότι θα υπάρξουν άμεσες διπλωματικές συνέπειες σε διεθνές επίπεδο.
Ο υπουργός Αμυνας ναι μεν ήταν αμέτοχος στην υπόθεση Λάλας, αλλά αποκλείαμε να μην έχει πάρει μυρωδιά τις κινήσεις Μητσοτάκη. Κι όμως ο Βαρβιτσιώτης, με την ασφάλεια που ένιωθε ένας παλιός δεξιός, φίλος των ΗΠΑ, επιχείρησε να μας εκβιάσει με ωμό τρόπο: Αν θέσετε θέμα casus belli, θα καλέσω σε μια ώρα τους Ελληνες και ξένους δημοσιογράφους και θα παρουσιάσω όλα τα αποδεικτικά στοιχεία που επιβεβαιώνουν ότι παρακολουθείτε τις τηλεφωνικές και άλλες επικοινωνίες του γραφείου μου και του Γενικού Επιτελείου στο Πεντάγωνο».
«Μπλόφαρε ή...»
«Ετσι κι αλλιώς, εμείς παρακολουθούσαμε. Η NSA και το πρόγραμμα ECHELON είχε βασιστεί στην εθελούσια αποδοχή του δόγματος “περιορισμένης εμπιστοσύνης” μεταξύ των εταίρων του ΝΑΤΟ. Μερικές χώρες, όπως οι ΗΠΑ κι η Βρετανία, να προσθέσω και το Ισραήλ, είναι πιο ίσες από τις άλλες. Ο ίδιος μάλιστα ο πρωθυπουργός Μητσοτάκης ισχυρίστηκε προς την αμερικανική πλευρά ότι αγνοούσε παντελώς την υπόθεση Λάλας και ότι την είχε θεωρήσει άνευ σημασίας ενέργεια ρουτίνας των μυστικών υπηρεσιών. Πάντως κι ο εκβιασμός Βαρβιτσιώτη καταγράφηκε εις βάρος της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Η τύχη της, κατά κάποιον τρόπο, είχε προδιαγραφεί. Αλλοι βέβαια την έριξαν, ωστόσο εμείς δεν θα κουνούσαμε ούτε το δαχτυλάκι μας για να τη σώσουμε. Ο υπεραισιόδοξος Μητσοτάκης, ο φίλος της οικογένειας Μπους, είχε ψευδαισθήσεις ότι θα μας τρόμαζε η επιστροφή Παπανδρέου κι ένιωθε ασφαλής. Καρφάκι δεν μας καιγόταν».
Η διεθνής δράση Gladio και το ελληνικό παράρτημα «Κόκκινη Προβιά»
(Πώς ο Ανδρουλάκης δίνει για πρώτη φορά στη δημοσιότητα το απόρρητο έγγραφο «Σούνδια»)
[...] Ετσι ο Αντρεότι, για να εκβιάσει τους Αμερικανούς φίλους του να τον στηρίξουν, αποκάλυψε στο Κοινοβούλιο την ύπαρξη της Gladio, τη στήριξή της με όπλα και χρήμα από τη CIA και υπέδειξε 139 μυστικές κρύπτες σε δάση, σπηλιές, τάφους και σε στοές κάτω από το δάπεδο εκκλησιών. Ο Ανδρέας Παπανδρέου, πρώην πρωθυπουργός τότε, αισθάνθηκε προφανώς εκτεθειμένος και έσπευσε στις 30 Οκτωβρίου του 1990 να δηλώσει ότι, το 1984 που πληροφορήθηκε την ύπαρξη μυστικού στρατού του ΝΑΤΟ και στην Ελλάδα, έδωσε εντολή για τη διάλυσή του. Σε ποιον; Τι έγινε; Πώς δεν τον ενημέρωσε από το 1981 και πιο πριν ο στενός συνεργάτης του, αναπληρωτής του στο Υπουργείο Αμυνας, ο Δροσογιάννης, για την ύπαρξη της Κόκκινης Προβιάς στη δεκαετία του ’60. Ενας άλλος συνεργάτης του, ο στρατηγός Νίκος Κουρής, υφυπουργός Αμυνας, αν θυμάμαι καλά, θα ισχυριστεί αργότερα ότι με υπόδειξή του πήραν μέτρα για τη διάλυση του δικτύου. Πότε; Στα έγγραφα που έχουμε εμείς στη διάθεσή μας φαίνεται καθαρά τότε, το 1990, ο υπουργός Αμυνας Βαρβιτσιώτης έδωσε εντολή στον στρατηγό Βερυβάκη, αρχηγό του Γενικού Επιτελείου, και αυτός με τη σειρά του στον επίσης αξιόπιστο στρατηγό Σούνδια να ερευνήσουν την υπόθεση. Βρέθηκαν εβδομήντα, ογδόντα, αν θυμάμαι, κρύπτες νατοϊκής ευθύνης, αλλά εμείς γνωρίζαμε πολύ καλά ότι οι Ελληνες διατηρούσαν πάντα το δικό τους, δεύτερο, εφεδρικό, μυστικό στρατιωτικό δίκτυο, που δεν ξέρω αν και πότε διαλύθηκε».
Ο Τόνυ μάλλον τα έχει μπερδέψει με την Κόκκινη Προβιά - ή προσπαθεί να μας παραπληροφορήσει. Κάνω το κορόιδο και βέβαια προσποιούμαι ότι αγνοώ το απόρρητο πόρισμα (1991-1993) του αντιστράτηγου Αναστάσιου Σούνδια, το οποίο, είκοσι χρόνια μετά, δίνουμε πρώτη φορά στη δημοσιότητα. Ο συνολικός βεβαιωμένος αριθμός των μυστικών κρυπτών ήταν 1.052. Την περίοδο 1986-88 αποκαλύφθηκαν και εκκενώθηκαν 987 κρύπτες. Από αυτές, τριάντα βρέθηκαν λεηλατημένες από άγνωστους, πιθανόν ιδιώτες. Εξήντα πέντε δεν είχαν εντοπιστεί την περίοδο ’86-’88. Τελικά, στη νέα έρευνα (’91-’93) θα ανακαλυφθούν άλλες πενήντα πέντε, ενώ δέκα δεν έχουν εντοπιστεί μέχρι σήμερα. Ο Αντρεότι στην ιταλική Βουλή «έδειξε» την Ελλάδα για την Gladio, αλλά προφανώς είπε ψέματα για τον αριθμό των κρυπτών στην Ιταλία. [...] Τη συμφωνία με τους Αμερικανούς την υπογράφει το 1955 ο αρχηγός ΓΕΕΘΑ Δόβας, με σύμφωνη γνώμη του Παναγιώτη Κανελλόπουλου, υπουργού Εθνικής Αμυνας, και του πρωθυπουργού στρατάρχη Παπάγου. Ποιος όμως είναι ο αντισυμβαλλόμενος; Οχι το ΝΑΤΟ, όχι η αμερικανική κυβέρνηση, όχι το αμερικανικό Πεντάγωνο, αλλά... ο διευθυντής της CIA! Πρόκειται για τον απόλυτο εθνικό εξευτελισμό, που ενισχύει την πεποίθηση ότι το δίκτυο της Gladio στην Ελλάδα δεν είχε να κάνει μόνο με τον ανορθόδοξο πόλεμο στα μετόπισθεν σε περίπτωση σοβιετικής εισβολής, αλλά κυρίως με τον «εσωτερικό εχθρό» κατά τη μετεμφυλιακή ψυχροπολεμική περίοδο. Η συμφωνία αυτή καταργήθηκε σιωπηλά το 1985 από την κυβέρνηση Παπανδρέου και έτσι άρχισε η εκκένωση των κρυπτών (’86-’88). Οι λίρες είχαν «απομακρυνθεί».
«Γυναικοπαγίδες» στον Μίκη Θεοδωράκη
Από τον Βολφ της Στάζι στον Χούβερ του FBI
Ο παντοδύναμος αρχηγός της Στάζι, Μάρκους Βολφ, είναι ο άνθρωπος-κλειδί στη δράση πολλών κατασκόπων και ο πρώτος που έρχεται στον νου. Αν ο Βολφ, όπως αναφέρει ο Ανδρουλάκης στο βιβλίο του, ήταν ο νούμερο ένα πράκτορας του Ψυχρού Πολέμου, από την άλλη παντοδύναμος ήταν ο διαβόητος Χούβερ του FBI (που έφτανε, όπως αναφέρει ο συγγραφέας, μέχρι του σημείου να εκβιάζει ακόμη και τη βασίλισσα Φρειδερίκη!). Διαβόητες ήταν και οι γυναίκες-«αράχνες» που χρησιμοποιούσαν αμφότεροι οι αρχιπράκτορες για να παγιδεύσουν άνδρες. Ο συγγραφέας αναφέρει τα παραδείγματα της Βέλβαλι (γυναίκα που εμπορευόταν κούκλες και έκανε κατασκοπεία στις ΗΠΑ για τους Ιάπωνες, τη «Σόνια» της KGB στην Κίνα, αλλά και τη Μίλφρεντ της Rote Kapelle (Κόκκινη Ορχήστρα) μέχρι την όμορφη Ζoζεφίν Μπέικερ, τη μαύρη τραγουδίστρια της τζαζ που δούλεψε για τη γαλλική αντίσταση ενάντια στους ναζί και τιμήθηκε από τον ίδιο τον Σαρλ Ντε Γκολ. Τέτοιες γυναίκες-«αράχνες» είχαν προσπαθήσει να παγιδέψουν και τον γνωστό συνθέτη Μίκη Θεοδωράκη, όπως αναφέρεται στον διάλογο ανάμεσα σε μια ευφάνταστη διπλή πρακτόρισσα και τον Μίμη Ανδρουλάκη:
«“Πώς και δεν ειδωθήκαμε τότε;” της κάνω
“Σας χαιρέτησα με τον Μίκη, όταν μιλούσατε στο γήπεδο της ΧΑΝΘ. Του είπα πως, πριν έξι χρόνια, ήμουν στη συναυλία του στο Ντύσελντορφ. Εκείνος μου πέταξε κάτι πονηρό, αλλά εσύ δεν μου έδωσες σημασία. Δεν σας είπα βέβαια τίνος σύζυγος ήμουν. Γιατί γελάς;”
“Σκέφτηκα ότι ο Μίκης δεν άφηνε ευκαιρία με τις γυναίκες”.
Γέλασα πρώτα γιατί αιφνίδια θυμήθηκα την εκθαμβωτική δημοσιογράφο Ιρλανδέζα της Νέας Υόρκης, που έγινε honeytrap της CIA για τον Μίκη το 1970 στις ΗΠΑ, αλλά ξελογιάστηκε, και του αποκάλυψε τον μυστικό της ρόλο. Γέλασα ακόμη και γιατί το ένστικτο του Μίκη και δυο συντρόφων του σκληρού πυρήνα των Θεοδωρακικών στη Θεσσαλονίκη ήταν πιο ευαίσθητο σχετικά με το πρόσωπο του συζύγου της».
