Επιστήμονες βρήκαν τον τρόπο να αντιστρέψουν τη γήρανση

Η δυνατότητα αντιστροφής της γήρανσης είναι κάτι που πολλοί άνθρωποι ελπίζουν να δουν στη ζωή τους. Αυτό απέχει πολύ από την πραγματικότητα, αλλά στο τελευταίο μας πείραμα αντιστρέψαμε τη γήρανση των ανθρώπινων κυττάρων , που θα μπορούσε να αποτελέσει τη βάση για μελλοντικά φάρμακα κατά της εκφύλισης.

Η γήρανση μπορεί να θεωρηθεί ως η σταδιακή μείωση της σωματικής λειτουργίας και συνδέεται με τις περισσότερες κοινές χρόνιες παθήσεις από τις οποίες πάσχουν οι άνθρωποι, όπως ο καρκίνος, ο διαβήτης και η άνοια. Υπάρχουν πολλοί λόγοι για τους οποίους τα κύτταρα και οι ιστοί σταματούν να λειτουργούν, αλλά μια νέα εστίαση στη βιολογία της γήρανσης είναι η συσσώρευση «γηρασμένων» κυττάρων στους ιστούς και τα όργανα.

Τα κύτταρα Senescent είναι παλαιότερα υποβαθμισμένα κύτταρα που δεν λειτουργούν όπως πρέπει, αλλά και επηρεάζουν τη λειτουργία των κυττάρων γύρω τους. Η απομάκρυνση αυτών των παλαιών δυσλειτουργικών κυττάρων έχει αποδειχθεί ότι βελτιώνει πολλά χαρακτηριστικά της γήρανσης σε ζώα, όπως η καθυστερημένη έναρξη καταρράκτη.

Εξακολουθούμε να μην καταλαβαίνουμε πλήρως γιατί τα κύτταρα γερνούν καθώς μεγαλώνουμε, αλλά έχουν προταθεί όλοι οι βλάβες στο DNA, η έκθεση σε φλεγμονή και η βλάβη στα προστατευτικά μόρια στο τέλος των χρωμοσωμάτων - τα τελομερή, αναφέρουν επιστήμονες από το πανεπιστήμιο του Έξετερ.

Πιο πρόσφατα, οι άνθρωποι έχουν προτείνει ότι ένας οδηγός της γήρανσης μπορεί να είναι η απώλεια της ικανότητάς μας να ενεργοποιούμε και να απομακρύνουμε τα γονίδια την κατάλληλη στιγμή και στη σωστή θέση.

Ένα γονίδιο, πολλά μηνύματα

Καθώς μεγαλώνουμε, χάνουμε την ικανότητά μας να ελέγξουμε πώς ρυθμίζονται τα γονίδιά μας. Κάθε κύτταρο στο σώμα περιέχει όλες τις πληροφορίες που απαιτούνται για τη ζωή, αλλά δεν είναι όλα τα γονίδια ενεργοποιημένα σε όλους τους ιστούς ή κάτω από όλες τις συνθήκες. Αυτός είναι ένας από τους τρόπους με τους οποίους ένα κύτταρο της καρδιάς είναι διαφορετικό από ένα κύτταρο νεφρού, παρά το γεγονός ότι περιέχει τα ίδια γονίδια.

Όταν ένα γονίδιο ενεργοποιείται από σήματα από το εσωτερικό ή το εξωτερικό του κυττάρου, κάνει ένα μοριακό μήνυμα (που ονομάζεται RNA) που περιέχει όλες τις πληροφορίες που απαιτούνται για να γίνει αυτό που κάνει αυτό το γονίδιο. Γνωρίζουμε τώρα ότι πάνω από το 95% των γονιδίων μας μπορεί να δημιουργήσει πραγματικά διάφορους τύπους μηνυμάτων, ανάλογα με τις ανάγκες του κυττάρου.

Ένας καλός τρόπος να το σκεφτούμε αυτό είναι να εξετάσουμε κάθε γονίδιο ως συνταγή. Μπορείτε να φτιάξετε είτε ένα κέικ βανίλιας είτε ένα κέικ σοκολάτας, ανάλογα με το αν θα συμπεριλάβετε τη σοκολάτα. Τα γονίδια μας μπορούν να λειτουργήσουν έτσι. Η απόφαση ως προς το ποιο είδος μηνύματος παράγεται ανά πάσα στιγμή γίνεται από μια ομάδα περίπου 300 πρωτεϊνών που ονομάζονται "συντελεστές συρραφής".

Καθώς μεγαλώνουμε, ο αριθμός των συντελεστών συρραφής κατεβάζει ρυθμό. Αυτό σημαίνει ότι τα ηλικιωμένα κύτταρα είναι λιγότερο ικανά να αλλάζουν και να απενεργοποιούν τα γονίδια για να ανταποκρίνονται στις αλλαγές στο περιβάλλον τους. Τα επίπεδα αυτών των σημαντικών ρυθμιστών μειώνονται σε δείγματα αίματος από ηλικιωμένους ανθρώπους και επίσης σε απομονωμένα ανθρώπινα γηρασμένα κύτταρα διαφορετικών τύπων ιστών.

Αναζωογονητικά παλιά κύτταρα

Οι καθηγητές του Έξετερ έψαξαν τρόπους για να ενεργοποιήσουν ξανά τους παράγοντες συναρμολόγησης. Στη νέα τους μελέτη, έδειξαν ότι με την επεξεργασία παλαιών κυττάρων με μια χημική ουσία που απελευθερώνει μικρές ποσότητες υδρόθειου, καταφέρανε να αυξήσουν τα επίπεδα ορισμένων παραγόντων ματίσματος και να αναζωογονήσουν παλιά ανθρώπινα κύτταρα.

Το σουλφίδιο του υδρογόνου είναι ένα μόριο που απαντάται φυσιολογικά στο σώμα μας και έχει αποδειχθεί ότι βελτιώνει πολλά χαρακτηριστικά της ασθένειας που σχετίζεται με την ηλικία στα ζώα . Αλλά μπορεί να είναι τοξικό σε μεγάλες ποσότητες, οπότε χρειαζόταν να βρεθεί ένας τρόπος να το παραδώσουν απευθείας στο τμήμα του κυττάρου όπου χρειάζεται.

Με τη χρήση ενός "μοριακού ταχυδρομικού κώδικα" μπόρεσαν να παραδώσουν το μόριο απευθείας στα μιτοχόνδρια, τις δομές που παράγουν ενέργεια στα κύτταρα, όπου νομίζουν ότι ενεργεί, επιτρέποντάς τους να χρησιμοποιήσουν μικροσκοπικές δόσεις, οι οποίες είναι λιγότερο πιθανό να προκαλέσουν παρενέργειες.

Η συζήτηση, αναφέρουν οι επιστήμονες, ελπίζουμε ότι με τη χρήση μοριακών εργαλείων όπως αυτό θα μπορέσουμε τελικά να αφαιρέσουμε τα γηρασμένα κύτταρα σε ζωντανούς ανθρώπους, κάτι που μπορεί να μας επιτρέψει να στοχεύσουμε ταυτόχρονα πολλαπλές ασθένειες που σχετίζονται με την ηλικία. Αυτό είναι με κάποιο τρόπο στο μέλλον ακόμα, αλλά είναι ένα συναρπαστικό ξεκίνημα.