Βλαστοκύτταρα: Το μέλλον στη θεραπεία του αυτισμού;

Σημαντική αύξηση παρουσιάζουν οι περιπτώσεις αυτισμού, σύμφωνα με αμερικανική μελέτη που πραγματοποιήθηκε τα τελευταία 12 χρόνια.

Τα ευρήματα είναι απογοητευτικά, καθώς δείχνουν αύξηση των αυτιστικών παιδιών κατά 57% , με παράλληλη αύξηση των γεννήσεων παιδιών με προβλήματα παρόμοιας συμπεριφοράς κατά 1%.

Η πάθηση, που στατιστικά οφείλεται σε γενετικούς και περιβαλλοντικούς παράγοντες και συγκεκριμένα στην κακή οξυγόνωση του εγκεφάλου με συνοδό  οξειδωτικό στρες και στη δυσλειτουργία των μιτοχονδρίων καθώς και σε διαταραχές του ανοσοποιητικού συστήματος, παραδοσιακά αντιμετωπίζεται μέσω φαρμακευτικής αγωγής, παρεμβάσεων στη διατροφή και την εκπαίδευση και εναλλακτικές θεραπείες. Όμως η έλλειψη θεραπευτικού πρωτοκόλλου οδηγεί τους ιατρούς στην εφαρμογή προσωπικών μεθόδων, γεγονός που καθιστά αδύνατη τη σύγκρισή των αποτελεσμάτων τους.

Τη λύση στο πρόβλημα της θεραπείας του αυτισμού ενδέχεται να αποτελεί η πολλά υποσχόμενη χρήση των βλαστοκυττάρων, τα οποία είτε προέρχονται από το ομφαλοπλακουντιακό αίμα (ΟΠΑ) και τον μυελό των οστών είτε από τον ιστό του ομφάλιου λώρου  και το λίπος.

Σύμφωνα με την κ. Κοκκώνα Κουζή-Κολιάκου, καθηγήτρια Ιστολογίας-Εμβρυολογίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, τα βλαστοκύτταρα του ΟΠΑ έχουν την ιδιότητα να βελτιώνουν την αγγείωση του εγκεφάλου. Στον αυτισμό η κακή αιμάτωση του εγκεφάλου θεωρείται ότι οφείλεται είτε σε εξ αρχής κακή διάπλαση των μικρών αγγείων, είτε σε υποστροφή των ήδη φυσιολογικά διαπλασθέντων. Από την άλλη, τα προερχόμενα από τον ιστό του ομφάλιου λώρου  και το λίπος βλαστοκύτταρα, τα λεγόμενα μεσεγχυματικά βλαστοκύτταρα, έχουν ανοσορρυθμιστική δράση.

Ο συνδυασμός των δύο αυτών ειδών βλαστοκυττάρων θεωρείται ο πλέον αποτελεσματικός και ασφαλής, γεγονός που επιβεβαιώνεται από μια πρόσφατη μελέτη από το Πανεπιστήμιο Shandong Κίνας, το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια και  το Τμήμα Νευρολογίας του Stanford και Κορέας, όπου έγινε  θεραπεία 37 αυτιστικών παιδιών με χρήση ΟΠΑ και μεσεγχυματικών βλαστοκυττάρων του ιστού του λώρου. 

Έξι μήνες μετά από την έναρξη της θεραπείας και κατόπιν αξιολόγησης της ευερεθιστότητας, κοινωνικής απομόνωσης, στερεοτυπικής συμπεριφοράς, υπερκινητικότητας και  διαταραχής στον λόγο των παιδιών διαπιστώθηκε ότι όσα παιδιά είχαν λάβει βλαστοκύτταρα, είτε μόνο ΟΠΑ είτε συνδυασμό ΟΠΑ και ιστού παρουσίασαν σαφή βελτίωση συγκριτικά με την ομάδα ελέγχου, στην οποία δεν είχε χορηγηθεί  κανενός είδους κύτταρο.

Η ομάδα των παιδιών που έλαβε τη συνδυασμένη θεραπεία είχε σαφώς καλύτερο θεραπευτικό αποτέλεσμα,  που ενδεχομένως να οφείλεται στη συνέργεια των δύο ειδών κυττάρων. Σημαντικό είναι επίσης το γεγονός ότι κανένα από τα παιδιά ηλικίας 3-12 ετών δεν παρουσίασε επιπλοκές, ούτε κατά τη θεραπεία ούτε αργότερα.

Συμπερασματικά, κατά την κ. Κ. Κολιάκου «η μελέτη αυτή, αν και μικρή, δείχνει ότι η μέθοδος είναι ασφαλής και αποτελεσματική και συμβάλλει ίσως με αποτελεσματικότερο τρόπο στη  βελτίωση της όλης εικόνας των αυτιστικών παιδιών».