Οι σκοτεινές οικογενειακές ιστορίες του Χόλιγουντ: Ακραίες υποθέσεις κακοποίησης και τοξικών σχέσεων

Το μίσος, συγκεκριμένα δε το μίσος των παιδιών προς τους γεννήτορές τους, δεν είναι ένα συναίσθημα που βρίσκεται σε έλλειψη στον μικρόκοσμο του Χόλιγουντ. Απεναντίας, θα έλεγε κανείς ότι η οικογενειακή και διαπροσωπική αποτυχία είναι η άλλη όψη, ακόμη και το τίμημα ενδεχομένως, της αχαλίνωτης επιτυχίας, όπως αυτή που γνωρίζουν οι οικουμενικοί σταρ της βιομηχανίας του θεάματος.

Παρ’ όλα αυτά, έως πριν από μερικές ημέρες κανένα παιδί, όσο βαθιά και εάν μισούσε τους ανθρώπους που το έφεραν στον κόσμο, δεν είχε φτάσει να τους σφάξει μέσα στο ίδιο τους το σπίτι, όπως φέρεται να έκανε ο Νικ Ράινερ. Από τα «δολοφονικά παιδιά» της showbiz, δηλαδή ανάμεσα σε δεκάδες απογόνους που σίγουρα φλέρταραν με την ιδέα να απαλλαγούν μια και έξω από το βάρος των γονέων τους, μόνο ο Νικ Ράινερ τόλμησε να το πραγματοποιήσει, δημιουργώντας ένα θλιβερό, αιματοβαμμένο προηγούμενο.

Ωστόσο, το αντίστροφο έχει καταγραφεί από το 1984, όταν ο Μάρβιν Γκέι ο πρεσβύτερος πυροβόλησε δύο φορές τον γιο του, τον σπουδαίο τραγουδιστή της σόουλ και ίνδαλμα της μαύρης μουσικής, τον Μάρβιν Γκέι τον νεότερο, μία ημέρα πριν από τα 45α γενέθλιά του.

Ακραία ρήξη

Στα νεότερα χρόνια, τουλάχιστον ένα από τα παιδιά των πάλαι ποτέ «Μπραντζελίνα» έχει αποκαλέσει τον Μπραντ Πιτ δημοσίως καθίκι, μολονότι δεν είναι βέβαιο ότι θα σκεφτόταν σοβαρά να τον μαχαιρώσει μέχρι θανάτου. Ασφαλώς, τα τέκνα του Πιτ, βιολογικά ή υιοθετημένα από κοινού με την Αντζελίνα Τζολί, δεν ακολουθούν -τουλάχιστον εξ όσων είναι γνωστά- τη διαδρομή του Νικ Ράινερ.

Η οποία περιλαμβάνει χρήση ναρκωτικών από την εφηβεία, ζωή στον δρόμο, ελεύθερη πτώση κυριολεκτικά έως την αστεγία των τελειωμένων τζάνκι, επανειλημμένες απόπειρες απεξάρτησης από τις ουσίες, αεργία ή διαρκής αποτυχία στην όποια προσωπική τους σταδιοδρομία κ.ο.κ. Το ίδιο μοτίβο επαναλαμβάνεται κατά κόρον, σε βαθμό που να θεωρείται εξαιρετικά σπάνιο είδος μια σχετικά αρμονική συμβίωση της μιας γενιάς διάσημων με την επόμενη.

Τα παιδιά του Μπραντ Πιτ απλώς μισούν τον πατέρα τους για λόγους απροσδιόριστους επί της ουσίας και όχι όπως, π.χ., η Ντέμι Μουρ, η Τζένιφερ Ανιστον, η Μπρίτνεϊ Σπίαρς, η Λίντσεϊ Λόχαν, η Ντρου Μπάριμορ ή η Μπρουκ Σιλντς, ανάμεσα σε πολλές και πολλούς άλλους mega-star. Ολοι αυτοί αποστρέφονταν τη μητέρα, τον πατέρα ή και τους δύο μαζί, καταλογίζοντάς τους σχεδόν τα πάντα: από γονεϊκή αδιαφορία και παραμέληση ως κακοποίηση, εκμετάλλευση, εκπόρνευση.

Εξάλλου, η ίδια η Αντζελίνα Τζολί συνιστά χαρακτηριστικό δείγμα κατεστραμμένης σχέσης με τους γονείς της. Επί δεκαετίες δεν μιλούσε καν με τον πατέρα της, τον επίσης Χολιγουντιανό αστέρα Τζον Βόιτ, βαδίζοντας και αυτή σε έναν δρόμο παράλληλο με εκείνον της Τατούμ Ο’ Νιλ, ενός παιδιού-θαύμα του κινηματογράφου και αργότερα σύζυγο του κορυφαίου Αμερικανού τενίστα Τζον ΜακΕνρο.

Εως τα 10 της χρόνια, η Τατούμ Ο’Νιλ είχε ήδη κερδίσει βραβείο Οσκαρ για την ταινία «Χάρτινο φεγγάρι». Ηταν και εξακολουθεί να είναι έως σήμερα η νεότερη κάτοχος Οσκαρ, όμως από πολύ νωρίς η χαρισματική Τατούμ είχε κιόλας αρχίσει να μισεί θανάσιμα τον συμπρωταγωνιστή της σε εκείνη την υπέροχη ταινία του 1973, τον Ράιαν Ο’ Νιλ, ο οποίος, φυσικά, τύγχανε και πατέρας της.

Εστω και έτσι, όμως, η περίπτωση της διπλής δολοφονίας Ράινερ αποτελεί μια ακραία ιδιοτυπία σε ό,τι αφορά την αγριότητα, όπως αυτή νοούνταν ανέκαθεν στο περιβάλλον των celebrities παγκοσμίου περιωπής. Σε αυτή την ελίτ, στην οποία αναμφίβολα ανήκαν ο σκηνοθέτης Ρομπ Ράινερ και η σύζυγός του, η φωτογράφος και παραγωγός θεαμάτων Μισέλ Σίνγκερ-Ράινερ.

Αν μη τι άλλο, ο 32χρονος Νικ προτίμησε να εκτελέσει την πατρο/μητροκτονία με τα ίδια του τα χέρια, όχι με πυροβόλο όπλο και εξ αποστάσεως, αλλά με μαχαίρι, το παραδοσιακό εργαλείο του αποφασισμένου θύτη στη φάση της θυσίας, κάποιου που είναι βέβαιος εκ των προτέρων ότι οι πίδακες του αίματος δεν θα του προκαλέσουν αποστροφή και δεν θα τον εμποδίσουν να φέρει εις πέρας την αποστολή του. Το στοιχείο αυτό μαρτυρά απευθείας το πόσο πωρωμένος -ή πόσο θολωμένος- ήταν ο Νικ Ράινερ όταν επιτέθηκε στους γονείς του.

Πατροκτονίες

Μια απλοϊκή θεωρία για τη ρίζα του κακού, τη γενεσιουργό αιτία του θανάσιμου μίσους ανάμεσα στα παιδιά των διάσημων και τους υπερ-επιτυχημένους γονείς τους είναι το ανέφικτο της συμβολικής αναμέτρησης. Οσο πιο λαμπερό είναι το αστέρι του γονέα τόσο πιο πυκνό το σκοτάδι στην ψυχή του απογόνου του, σε σημείο που η σύγκριση να αποβαίνει συντριπτική. Εν προκειμένω, ο Νικ Ράινερ δοκίμασε την αυτοκαταστροφή με τις καταχρήσεις.

Από ό,τι φαίνεται, όμως, ούτε ως δυνάμει αυτόχειρας δεν κατάφερε να συναγωνιστεί τον πατέρα του, έναν σκηνοθέτη που υπέγραψε τεράστιες κινηματογραφικές επιτυχίες («Στάσου πλάι μου», «Οταν ο Χάρι γνώρισε τη Σάλι», «Μίζερι» κ.ά.). Κι αφού απέτυχε να συγκινήσει τους γονείς του όσο πιθανώς θα επιθυμούσε, ο Νικ Ράινερ πείστηκε ότι δεν είχε άλλη επιλογή πια παρά να τους δολοφονήσει.

Ωστόσο, υπάρχει πάντα και η άλλη όψη του μίσους: η υπερβολική επιτυχία των παιδιών έναντι των άσημων και ασήμαντων γονέων τους,λειτουργεί σαν εφαλτήριο εκδίκησης. Παράδειγμα αυτής της υποκατηγορίας, η ποπ-σταρ Αντέλ, η οποία είχε αποξενωθεί πλήρως, είχε σταματήσει καν να μιλά στον αλκοολικό πατέρα της, τον Μαρκ Εβανς, από τότε που ήταν 12 ετών.

Πολλά χρόνια αργότερα, όταν πλέον η Αντέλ είχε κατακτήσει τη δόξα και την καταξίωση, εξερράγη κατά του πατρός της σε συνέντευξή της: «Με κάνει έξω φρενών με αυτά που λέει για μένα. Οτι δήθεν ‘’το πρόβλημά μου με τους άντρες οφείλεται σε εκείνον’’. Σοβαρά; Να πάει να γ... Πώς τολμάει να σχολιάζει τη ζωή μου; Λέει ότι με αγαπάει και με λατρεύει. Τρελαίνομαι. Και γιατί μου τα λέει αυτά μέσω μιας εφημερίδας; Αν τον ξαναδώ μπροστά μου, θα τον φτύσω στα μούτρα».

Εντέλει η Αντέλ συμφιλιώθηκε με τον πατέρα της, αναγνωρίζοντας ότι η αδιαφορία του για εκείνην απέρρεε από την αρρώστια του αλκοολισμού, κάτι που εκείνη δεν ήταν σε θέση να κατανοήσει ως παιδί.

Κάτω οι γονείς

Η επίθεση του τέκνου προς τον γονέα, ιδιαίτερα όταν δημοσιοποιείται και μεγεθύνεται προσλαμβάνοντας οικουμενικές διαστάσεις, μπορεί να γίνει εξίσου επώδυνη και ντροπιαστική, σχεδόν όσο και ένα διά ζώσης πλήγμα.

Πριν από τρία χρόνια περίπου, ο Παξ Τζολί-Πιτ εξαπέλυσε σφοδρά πυρά κατά του Μπραντ Πιτ, εν είδει ευχών για την Ημέρα του Πατέρα - αλλά από την ανάποδη: «Χρόνια πολλά στον παγκοσμίου κλάσεως μαλ...! Ξανά και ξανά έχεις αποδείξει ότι είσαι ένα απαίσιο και σιχαμένο άτομο. Δεν σε νοιάζει καθόλου και δεν έχεις ούτε στάλα συναισθήματος για τα 4 μικρότερα παιδιά σου, αυτά που τρέμουν από φόβο όταν τα πλησιάζεις. Εχεις κάνει κόλαση τη ζωή των δικών μου ανθρώπων. Μπορείς στον εαυτό σου και τον κόσμο να λες ό,τι θέλεις, αλλά η αλήθεια κάποια ημέρα θα λάμψει. Οπότε, χρόνια πολλά ρε γαμ... άθλιο πλάσμα!!!».

Ο Μπραντ Πιτ έχει κατηγορηθεί για βίαιη συμπεριφορά εις βάρος των παιδιών του, με εκρήξεις θυμού και φραστική κακοποίηση. Παρότι ο Πιτ έχει κριθεί αθώος για τις σχετικές κατηγορίες από την αμερικανική Δικαιοσύνη, το στίγμα του βίαιου πατέρα παραμένει μελανό σημείο στη δημόσια υπόληψή του.

Μάνα-δηλητήριο

Μιλώντας για τοξικές σχέσεις ανάμεσα σε μητέρες και θυγατέρες, τα κρούσματα είναι πολυάριθμα και πολυσυζητημένα, ενώ φαίνονται σύμφυτα με την ίδια τη showbiz, καθώς απαντώνται σχεδόν από τη γένεση της βιομηχανίας του θεάματος - κατεξοχήν στη χολιγουντιανή εκδοχή του.

Για την Ντέμι Μουρ, την Τζένιφερ Ανιστον, την Ντρου Μπάριμορ, την Μπρουκ Σιλντς, μεταξύ πολλών άλλων, η μητέρα ήταν η ένοχη για τα ψυχολογικά τραύματά τους. Φυσικά, δεν ήταν όλες οι περιπτώσεις όμοιες, αλλά ο κοινός παρονομαστής ήταν πάντα η μητρική παρουσία που καταδυνάστευε και εντέλει τα κατέστρεφε όλα στη ζωή της κόρης της, καθιστώντας ακόμη και την επιτυχία κενή νοήματος.

Ο ρόλος της μητέρας-μάνατζερ μοιάζει να εφευρέθηκε από τη δαιμόνια Κρις Τζένερ, τον ιθύνοντα νου πίσω από το φαινόμενο Καρντάσιαν, στην πραγματικότητα όμως υπήρχε από πολύ πριν. Απλώς, η Κρις Τζένερ μετέτρεψε την προσέλκυση δημοσιότητας σε μια βιομηχανία δισεκατομμυρίων δολαρίων. Ενδεικτικό του πώς λειτουργεί το σύστημα Καρντάσιαν υπό τη διεύθυνση της μαέστρου και «μάματζερ» Κρις Τζένερ είναι η περιβόητη υπόθεση της πορνοταινίας με πρωταγωνίστρια την Κιμ Καρντάσιαν.

Ενώ υποτίθεται πως η καταγραφή σεξουαλικών συνευρέσεων μεταξύ της Κιμ και του Αφροαμερικανού ράπερ Ρέι Τζέι είχε γίνει για ιδιωτική χρήση -ω της συμφοράς!-, διέρρευσε και κυκλοφόρησε σε όλο τον πλανήτη. Εκ των υστέρων αποδεικνύεται ότι το επίμαχο sextape ήταν ένα ακόμη μέσο προβολής και πλουτισμού.

Σε ενορχήστρωση της μητέρας της, η Κιμ Καρντάσιαν προέβη σε μια αναλυτική και ολοκληρωμένη επίδειξη των ικανοτήτων της στο κρεβάτι, σαν μια guest star στην πορνοβιομηχανία. Η μόνη διαφορά με την, οιονεί ή και κατά κυριολεξία, εκπόρνευση που συνέβη σε άλλες χολιγουντιανές ήταν η συναίνεση. Διότι είναι ηλίου φαεινότερον ότι η Κιμ ήξερε πολύ καλά πού και πώς θα κατέληγε η βιντεοσκόπηση των σκηνών σεξ με εκείνην ως πρωταγωνίστρια.

Πού χάθηκε η Μπρίτνεϊ

Η πολυετής κόντρα της Μπρίτνεϊ Σπίαρς με τους γονείς της ίσως είναι η πλέον προβεβλημένη - ίσως είναι όμως και μία από τις πλέον τραγικές. Διότι είναι εξ ορισμού θλιβερό το να αμφισβητείται, επισήμως και με τη συνδρομή των αρμόδιων αρχών, η διανοητική και ψυχική υγεία του τέκνου από τους γεννήτορές του - και προ πάντων για τη διαχείριση μιας ογκώδους περιουσίας.

Ο,τι δηλαδή συνέβη με την Μπρίτνεϊ, η οποία για ένα διάστημα θεωρήθηκε η μεγαλύτερη σταρ της εφηβικής ποπ που υπήρξε ποτέ. Ωστόσο, αφού μεσουράνησε στην αυγή του 21ου αιώνα, το άστρο της εκτροχιάστηκε άσχημα, γεγονός που ανάγκασε τους γονείς της και ιδιαίτερα τον πατέρα της, Τζέιμι Σπίαρς, να παρέμβουν δυναμικά.

Από το 2008 έως το 2021, το πρώην είδωλο για εκατομμύρια fans στον πλανήτη ετέθη υπό στερητική κηδεμονία. Πρακτικά δεν είχε κανέναν έλεγχο στην περιουσία της, η οποία εκτιμήθηκε σε περίπου. 60 εκατ. δολάρια. Εν τω μεταξύ, καθ’ όλη τη διάρκεια αυτής της διευθέτησης, η Σπίαρς εξαφανίστηκε ως καλλιτέχνιδα, οι εμφανίσεις της προκαλούσαν όλο και μεγαλύτερη ανησυχία ότι όντως έχει απωλέσει την ψυχοπνευματική ισορροπία της, ενώ επίσης έμοιαζε πως ξεφεύγει από κάθε έλεγχο η ένταση των συγκρούσεων με τους γονείς της.

Τελικά, τον Σεπτέμβριο του 2021 αναιρέθηκε η δικαστική απόφαση περί κηδεμονίας και η Μπρίτνεϊ ήταν και πάλι ελεύθερη να ορίσει εφεξής τη ζωή της όπως εκείνη κρίνει. Δίνοντας στους θαυμαστές της τη δυνατότητα να προσδοκούν την επί σκηνής ανάστασή της, όσο και εάν η ολική επαναφορά της είναι εξίσου απίθανη με οποιοδήποτε άλλο θαύμα.

Μόνος στο σπίτι

Το 2016, ο Κιτ Κάλκιν δήλωσε στα ΜΜΕ ότι «δεν τον θεωρώ πλέον παιδί μου». Αναφερόταν, φυσικά, στον γιο του Μακόλεϊ Κάλκιν, το παιδί-θαύμα και πρωταγωνιστή των χριστουγεννιάτικων blockbuster «Μόνος στο σπίτι 1&2». Ταινίες που, αν εξαιρεθούν τα γκι, οι απαστράπτουσες μπάλες και οι φωτισμένοι φουσκωτοί Αγιοβασίληδες, θεωρούνται πλέον αναπόσπαστο κομμάτι της εορταστικής γραφικότητας σε ολόκληρη την υφήλιο.

Ως παιδί-σταρ, ο Μακόλεϊ Κάλκιν ήταν κιόλας πολυεκατομμυριούχος. Ομως, όπως συνέβη με πλείστους άλλους συνομήλικούς του που γνώρισαν μια ασύλληπτη επιτυχία πριν καν γνωρίσουν τον εαυτό τους, ο Κάλκιν συνεθλίβη από την ίδια του τη φήμη. Οσο για την περιουσία του, μετατράπηκε σε μήλον της Εριδος ανάμεσα στον ίδιον και τον πατέρα του.

Ετσι, από τη μία πλευρά ο Μακόλεϊ αναζητούσε διέξοδο στις ουσίες, από την άλλη μεγάλωνε σε μια παρατεταμένη διαμάχη με τον πατέρα του για τη διαχείριση των εκατομμυρίων δολαρίων που είχε κερδίσει ως ο καλύτερα αμειβόμενος ανήλικος ηθοποιός στην ιστορία. Και, ακριβώς για την ιστορία, ο Κιτ Κάλκιν είχε διατελέσει και ο ίδιος ηθοποιός στη δική του παιδική ηλικία.

Επιπλέον, πέντε χρόνια μετά το πρώτο «Μόνος στο σπίτι», ο Κιτ Κάλκιν χώρισε με τη μητέρα του Μακόλεϊ, αφού εν τω μεταξύ και κατά την 20ετή συμβίωσή τους ως ανύπαντρο ζεύγος είχαν φέρει στον κόσμο συνολικά επτά παιδιά - που και αυτά δοκίμασαν την τύχη τους στη showbiz, χωρίς κανένα, βέβαια, να πλησιάσει -ούτε κατά φαντασίαν- την επιτυχία του Μακόλεϊ Κάλκιν.

Είναι βέβαιο, λοιπόν, ότι ο Μακόλεϊ, περίπου όπως ο Μάικλ Τζάκσον, αναδύθηκε ως ο καλύτερος μέσα από μια μεγάλη οικογένεια με καλλιτεχνικές τάσεις, την οποία ο «πατέρας-αφέντης» καταδυνάστευε, χρησιμοποιώντας φυσική και φραστική βία.

Οπότε, το εγκυκλοπαιδικό ερώτημα τίθεται ως εξής: αν ο πατέρας δεν ήταν χειριστικός, ο γιος θα γινόταν ποτέ παγκόσμιος και διαχρονικός σούπερ σταρ στα 8 του χρόνια; Μια απορία καταδικασμένη να μείνει αναπάντητη, αλλά που θα τίθεται επ’ άπειρον - ή, τουλάχιστον, σε καθεμία από τις αναρίθμητες φορές που προβάλλεται, ένεκα εορτών, το «Μόνος στο σπίτι».

Φωτογραφίες: Getty images / Ideal image