Μουδιασμένος παρακολουθεί σχεδόν όλος ο ΣΥΡΙΖΑ το νέο ξέσπασμα δύο στελεχών, που βρίσκονται πολύ κοντά στον Αλέξη Τσίπρα και με το ύφος που πολιτεύονται ή δημοσιολογούν, αφενός εκθέτουν το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης και τον ίδιο τον πρόεδρό του και αφετέρου λειτουργούν ως τροχοπέδη σε κάθε προσπάθεια πολιτικής αντεπίθεσης και ανοίγματος της παράταξης στο μεσαίο χώρο.
Οι Παύλος Πολάκης καιΘανάσης Καρτερός ανήκουν στο στενό κύκλο των συνομιλητών/συνεργατών του κ. Τσίπρα, αλλά έχουν κι ένα πιο χαρακτηριστικό κοινό: καταφεύγουν συχνά σε οξύ, προκλητικό, χυδαίο και αποκρουστικό πολιτικό λόγο, ως να εκφράζουν μόνο τον εαυτό τους και τις εμμονές τους, αδιαφορώντας παντελώς για τις επιπτώσεις των συμπεριφορών τους στο κόμμα, που υποτίθεται στηρίζουν ολόψυχα. Άλλωστε το τελευταίο άρθρο του κ. Καρτερού για το οποίο ξέσπασε ένας τρομερός σάλος, είχε τίτλο «επί προσωπικού και παίρνω την ευθύνη», σαν να γνώριζε και ο ίδιος ο συγγραφέας του ότι τις επιπτώσεις θα καλούνταν να επωμιστεί ο ΣΥΡΙΖΑ και φρόντισε να διευκρινίσει ότι είναι δικό του και μόνο θέμα τα όσα γράφει! Η προσπάθεια να διαχωρίσει το κόμμα, στο μηχανισμό του οποίου ανήκει, απ’ όσα αποφάσισε να αναφέρει στο άρθρο ήταν εξ αρχής ατυχής και εξ ορισμού αποτυχημένη για προφανείς λόγους. Με την κίνηση δε που έκανε ο Παύλος Πολάκηνα σπεύσει να συγχαρεί τον κ. Καρτερό και να δηλώσει ότι «προσυπογράφει κάθε λέξη» διαλύθηκε κάθε επιφύλαξη για το εάν το επίμαχο κείμενο εκφράζει μόνο τον αρθρογράφο της Αυγής και όχι ένα κομμάτι του ΣΥΡΙΖΑ, εμμέσως δε, έστω και δια της ανοχής της, και την ηγεσία του κόμματος.
Τι έγραφε το άρθρο και έγινε τόσος χαμός; Ο κ. Καρτερός σε ένα κρεσέντο ρεβανσισμού έκανε βουτιά στο μετεμφυλιακό παρελθόν της χώρας, βρήκε σκόπιμο να ξυπνήσει μνήμες από εποχές που όλοι θέλουν να ξεχάσουν και πάντως δεν έχουν σχέση με τη σύγχρονη Ελλάδα και να κατηγορήσει, εν μέσω παραληρηματικών εξάρσεων, την κυβέρνηση ότι αναβιώνει εκείνες τις διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα σε εθνικόφρονες και προδότες! Για να καταλήξει έτσι σε μία αδιανόητα προσβλητική επίθεση στον κ. Μητσοτάκη τον οποίο χαρακτηρίζει μεταξύ άλλων «λιμοκοντόρο του Κολάμπια» και στο τέλος βρίζει χυδαία: «Μητσοτάκη, GFY. Ξέρεις εσύ, λόγω Κολάμπια. Ξέρεις εσύ, λόγω Κολάμπια. Και σύντροφοι και φίλοι προδότες, τιμή μας και καμάρι μας. Όταν κάτι τέτοιοι μας χαρακτηρίζουν όπως μας χαρακτηρίζουν, είναι παράσημο. Α σιχτίρ πια!».
Η ανάρτηση Πολάκη:
Κλείσιμο
Ο… αντιδεξιός ανένδοτος των Καρτερού και Πολάκη προκάλεσε απορίες τόσο από συντρόφους τους στον ΣΥΡΙΖΑ, όσο και από πολιτικούς αντιπάλους, που αναρωτιόνταν γιατί αυτά τα αντανακλαστικά και τα τραυματικά βιώματα δεν τους εκδηλώθηκαν και όταν το κόμμα τους συνεργαζόταν με τον Πάνο Καμμένο και τα… πούρα δεξιά στελέχη του – μερικά από τα οποία είναι πλέον ενταγμένα στον σημερινό ΣΥΡΙΖΑ!
Η ΝΔ δια του εκπροσώπου της Τάσου Γαϊτάνη αντέδρασε έντονα, σχολιάζοντας ότι για τον ΣΥΡΙΖΑ «οι ύβρεις κατά των πολιτικών αντιπάλων και οι χυδαίες επιθέσεις κατά του πρωθυπουργού αποτελούν αναπόσπαστο μέρος της πολιτικής του» και σημειώνοντας ότι «τα λουλούδια που ανθίζουν στον κήπο του κ. Τσίπρα «ομόρφυναν» ξανά την πολιτική ζωή με άλλο ένα χυδαίο παραλήρημα».
Ωστόσο η αντίδραση της ΝΔ είναι μάλλον το μικρότερο πρόβλημα για τον κ. Τσίπρα, σε σχέση με το… ρεσιτάλ πολιτικών γκαφών, αυτοκτονικών τάσεων και περίεργων συμπεριφορών, που δείχνει το στελεχιακό δυναμικό του ΣΥΡΙΖΑ.
Μόλις τη Δευτέρα ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης προσπαθούσε να διαχωρίσει τη θέση του από τις απόψεις που είχαν εκφράσει ο Παύλος Πολάκης και η Τασία Χριστοδουλοπούλου (για τους… συριζοφρουρούς), ενώ την Τρίτη το κόμμα είχε την αγωνία πώς θα απαλύνει τις εντυπώσεις από την άστοχη δήλωση του Γιώργου Τσίπρα ότι η άμυνα της χώρας δεν είναι αυτοσκοπός. Όλα αυτά την ώρα που ο Αλέξης Τσίπρας επιχειρεί να κάμψει τις σφοδρές αντιδράσεις από το εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ στις προτάσεις του για εκλογή της ηγεσίας από την κομματική βάση και το άνοιγμα του οργανώσεων του κόμματος στην κοινωνία.
Η εικόνα Βαβέλ, η ανάδυση ενός σκηνικού ξεκαθαρίσματος λογαριασμών (με πολιτικούς αντιπάλους, αλλά και με… συντρόφους) και η αίσθηση μίας ατέρμονης εσωστρέφειας, που καθιστά τον ΣΥΡΙΖΑ αναποτελεσματικό στην άσκηση της αντιπολίτευσης και χωρίς ικανότητα διατύπωσης εναλλακτικής κυβερνητικής πρότασης, φαίνεται να είναι και από τις βασικές αιτίες, αν όχι η κύρια, που το κόμμα παραμένει χαμηλά στις δημοσκοπήσεις, αδυνατώντας να καρπωθεί την πολιτική φθορά της κυβέρνησης, ακόμα και μετά τη διατύπωση του αιτήματος για πρόωρες εκλογές.
Το διπλό ερώτημα που τίθεται από πολλές πλευρές πλέον είναι το εξής: Πρόκειται για γκάφες και τάσεις πολιτικής αυτοκτονίας ή και για υπονόμευση από ορισμένες δυνάμεις εντός του ΣΥΡΙΖΑ του ίδιου του Αλέξη Τσίπρα και του εγχειρήματος να στρίψει το κόμμα προς το κέντρο, επιδιώκοντας συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ για την επιστροφή στην κυβερνητική εξουσία; Θα συνεχίσει και πόσο ο κ. Τσίπρας να καλύπτει ή να ανέχεται αυτά τα φαινόμενα;
