«Εγώ, η ανιψιά του Σωτήρη Μουστάκα!»

Το πουλέν της κριτικής επιτροπής του φετινού X Factor και πιθανή εκπρόσωπός μας στη φετινή Eurovision, αποκαλύπτει την άγνωστη μέχρι σήμερα ταυτότητά της: Κύπρια, Πορτογαλέζα, Καναδή και ανιψιά του Σωτήρη Μουστάκα, η Νίκη Πόντε έχει τη τέχνη στα DNA της.

-Τελικά πού γεννήθηκες, στην Κύπρο ή στον Καναδά; Έχω διαβάσει και τις δύο εκδοχές στον Τύπο.
Το δεύτερο ισχύει, έχω γεννηθεί στο Τορόντο του Καναδά.

-Και πώς συνδέεται η Κύπρος με τον Καναδά;
Η μητέρα μου, η Μαρίνα, είναι από την Κύπρο και με τον πατέρα μου Rui συναντήθηκαν στον Καναδά. Εκείνος όμως κατάγεται από την Πορτογαλία.

-Είχες επισκεφτεί ποτέ την Ελλάδα στο παρελθόν;
Όχι, αυτή ήταν η πρώτη μου φορά.



-Το τραγούδι πώς προέκυψε στη ζωή σου;
Από πολύ μικρή είχα καταλάβει πως η μουσική θα ήταν εκείνο με το οποίο θα ασχοληθώ όταν μεγαλώσω -είτε ως τραγουδίστρια είτε ως καθηγήτρια μουσικής. Αυτό ήταν το όνειρό μου. Οι γονείς μου είχαν παρατηρήσει πως πάντα με ενδιέφερε η μουσική κι έτσι, από τα 6 μου, άρχισα τα μαθήματα Όπερας. Μετά από δέκα χρόνια, κι ενώ ονειρευόμουν να τραγουδήσω Όπερα, συνειδητοποίησα πως το αληθινό πάθος μου ήταν το θέατρο και η pop μουσική. Οι γονείς μου πάντως με στήριζαν συνέχεια σε όλη αυτή την πορεία. Στις οντισιόν του ΑΝΤ1 με πήγε η μητέρα μου να φανταστείς και όταν μετακόμισα στην Ελλάδα, για τις πρώτες δύο εβδομάδες είχε έρθει κι εκείνη μαζί μου να με βοηθήσει.  

-Την καλλιτεχνική φλέβα την κληρονόμησες από κάποιο άλλο μέλος της οικογένειας; Υπήρχε η τέχνη στα «γονίδιά» σας;
Ο παππούς μου ήταν πρώτος ξάδελφος με τον Σωτήρη Μουστάκα και όλοι οι συγγενείς μου από τη δική του πλευρά με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο ασχολούνταν με την υποκριτική, τη μουσική και το θέατρο. Συνεπώς μπορείς να πεις πως η τέχνη υπήρχε στο DNA μου!

-Αυτό ομολογώ πως δεν το ήξερα!
Ναι δεν είναι γνωστό, δεν το έχω ξαναπεί. Ο Σωτήρης Μουστάκας ήταν πολύ αγαπητός σε όλους μας εδώ στον Καναδά. Ο παππούς μου είχε εγκαταλείψει την Κύπρο ακριβώς λίγο πριν την εισβολή και η αλήθεια είναι πως δεν γνωρίζω το πόσο στενή ήταν τελικά η σχέση τους. Όμως ξέρω πως όλη η οικογένειά μας τον θαύμαζε.




-Εσύ δεν σκέφτηκες ποτέ να γίνεις ηθοποιός;
Ναι, το σκέφτηκα, έχω σπουδάσει και υποκριτική στη σχολή. Αυτό που μου αρέσει βέβαια περισσότερο είναι το θέατρο, δεν μπορώ να πω ότι με ενθουσιάζει η τηλεόραση.

-Δύσκολες στιγμές είχες στη ζωή σου μέχρι τώρα;
Δεν ξέρω τι να σου απαντήσω. Δεν νομίζω πως είχα δύσκολες στιγμές, ίσως να υπήρξα αρκετά τυχερή.

-Πολλοί καλλιτέχνες, έχουν παραδεχτεί πως το ταλέντο τους πολλές φορές τους αποξένωνε στη διάρκεια της εφηβείας από τα υπόλοιπα παιδιά. Συνέβη και σε σένα κάτι αντίστοιχο;
Ναι. Μπορώ να πω πως δεν είχα πολλούς στενούς φίλους στο Λύκειο. Δεν μιλούσα σε πολύ κόσμο, δεν ήμουν πολύ κοινωνική, να πηγαίνω σε πάρτι και τέτοια... Ήμουν πιο συγκεντρωμένη στις σπουδές μου και σε αυτό που έκανα. Τώρα φυσικά αισθάνομαι διαφορετικά. Είμαι πολύ πιο κοινωνική και άνετη.

-Ανακαλύπτεις τον κόσμο…
Ακριβώς.

-Πού και πώς θες να είσαι σε πέντε χρόνια από τώρα;
Θα ήθελα να κάνω με επιτυχία αυτό που θα έχω επιλέξει ως επάγγελμα, αλλά και να μπορώ και να ζω από αυτό.

-Ο μεγαλύτερός σου φόβος ποιος είναι;
Υποθέτω εκείνος της αποτυχίας. Αυτό δεν ισχύει για όλους μας άλλωστε; Πάντα φοβόμαστε το να μην αποδειχτεί πως δεν είμαστε αρκετά καλοί σε αυτό που κάνουμε.   

-Ο φόβος να πάνε οι αρχές σου «περίπατο» στο βωμό μιας μεγάλης καριέρας, υπάρχει;
Όχι. Δεν είμαι από τα άτομα που συμβιβάζονται προκειμένου να πετύχουν τους στόχους τους. Ότι είναι να γίνει θέλω να γίνει με τις αξίες και την αξιοπρέπεια που μου επιβάλλουν οι αρχές μου. Δεν θα συμβιβάσω την ηθική μου για να αποκτήσω χρήμα και δόξα.  

-Είσαι σίγουρη;
Πολύ σίγουρη.

-Πώς είναι να βρίσκεσαι πάνω στη σκηνή;
Απίθανα. Είναι το καλύτερο συναίσθημα που μπορείς να νιώσεις. Στην αρχή είμαι πολύ νευρική.  Αδρεναλίνη και ενθουσιασμός γίνονται ένα. Λίγο πριν βγω στη σκηνή, πάντα προσπαθώ να θυμάμαι τους πρώτους πρώτους στίχους του τραγουδιού που θα πω. Όταν ξεκινήσω όμως, όλα σβήνουν και απλώς το διασκεδάζω.

-Σου χαρίζω μία νίκη, τι επιλέγεις; X – Factor ή Eurovision;
Και τα δύο. Όμως, νομίζω υπάρχουν και πιο σημαντικά πράγματα από τις νίκες και τα βραβεία…

-Όπως;
 Όπως το να αναγνωρίζει και να πιστεύει ο κόσμος στην αξία και το ταλέντο σου.