Ανδρέας Μπελεγρής: Του Ραγκούση το δίκιο

Να δούμε το θέμα πρακτικά και ψύχραιμα. Τι πήραν οι απεργοί πείνας, που ζητούσαν νομιμοποίηση, τι έδωσαν, και ποιος κέρδισε τελικά απ’ όλη αυτή την ιστορία.

Τους δόθηκαν τα παρακάτω χειροπιαστά:
-   Αναβολή επιστροφής στη χώρα τους για έξι μήνες (σύμφωνα με τον νόμο 3907/2011),
-   για ανθρωπιστικούς και μόνο λόγους, δυνατότητα ταξιδιού στη χώρα τους (σύμφωνα με τον νόμο 3907/2011) και
-   μείωση απαιτούμενων ενσήμων για να νομιμοποιηθούν (ισχύει για τους χιλιάδες μετανάστες που βρίσκονται εδώ).

Πέρα από τα χειροπιαστά, τους δόθηκε επίσης και μια υπόσχεση ότι θα μειωθεί ο χρόνος των 12 ετών που θα μπορούν να υποβάλλουν αίτηση για άδεια παραμονής. Πότε θα γίνει; Αχρι καιρού...

Αυτά που πήραν εδώ και τώρα, λοιπόν, εδράζονται σε νόμους και δεν αφορούν σε καμία περίπτωση μόνο τους απεργούς πείνας. Ο νόμος 3907/2011 δε, έχει ψηφιστεί πολύ πριν από την «Υπατία», και τα σημεία που μας απασχολούν εδώ ήταν η ενσωμάτωση κοινοτικής οδηγίας.  

Οι περισσότεροι, αν όχι όλοι από αυτούς, θα μπορούσαν ήδη να έχουν κάνει χρήση του συγκεκριμένου νόμου χωρίς απεργίες. Μάλιστα υπάρχει περίπτωση απεργού πείνας που βρίσκεται πάνω από δώδεκα χρόνια στην Ελλάδα. Αυτός ίσως, όχι μόνο θα μπορούσε να πάρει άδεια παραμονής χωρίς να υποστεί όλη αυτή την ταλαιπωρία, αλλά πιθανόν να έχει και δικαίωμα ψήφου και να μην το ξέρει!

Αναρωτιέμαι: πώς δημιουργείται προηγούμενο ανέχειας; Επειδή θα εφαρμοστεί ο νόμος;

Το μόνο σημείο που φαίνεται ότι έκανε πίσω η κυβέρνηση ήταν η μείωση των ενσήμων κατά δύο ή τρεις μήνες, εξαρτάται την περίπτωση, για να έχουν ασφάλιση, αλλά και αυτό αφορά στο σύνολο των μεταναστών, τους οποίους για διάφορους λόγους δεν μπορούμε ως χώρα να τους απελάσουμε, την ώρα που επιβάλλονταν να γίνει κάτι τέτοιο για να μειωθεί η «μαύρη εργασία». Οι συγκεκριμένοι 300 μετανάστες ισχυρίζονται ότι ζουν χρόνια στην Ελλάδα και δουλεύουν, άρα, αν λένε αλήθεια, λογικά δεν είχαν ανάγκη από αυτή τη μείωση. Άλλωστε, οι ταλαίπωροι αυτοί άνθρωποι νομιμοποίηση ήθελαν.

Το μόνο που μπορεί κανείς να χρεώσει σε όσους διαχειρίστηκαν την υπόθεση είναι ότι έδωσαν το περιθώριο στους 300 μετανάστες να πάρουν αναβολή για έξι μήνες, η οποία θα ανανεωθεί (υπό προϋποθέσεις) στο εξάμηνο. Δηλαδή, ορισμένοι εξ’ αυτών επειδή δεν είχαν πάρει την πρωτοβουλία να μπουν στο καθεστώς αυτό, αν συλλαμβάνονταν αντιμετώπιζαν το ενδεχόμενο απέλασης. Όμως, στο «καθεστώς των εξαμήνων» ζουν και άλλοι μετανάστες. Δεν είναι οι πρώτοι, ούτε σίγουρα κι οι τελευταίοι. Και εν πάση περιπτώσει, υπάρχει άνθρωπος που θα ήθελε να βγει νεκρός κάποιος απ’ όλη αυτή την υπόθεση;

Το γεγονός, από την άλλη, ότι διαχειρίστηκε ο ίδιος ο Ραγκούσης το θέμα και συνομίλησε μαζί τους, δεν ξέρω γιατί ξενίζει. Θα προτιμούσαμε να διαχειριστεί την υπόθεση ένας φοβικός κρατικός υπάλληλος που δεν θα είχε την άνεση ελιγμών ή πρωτοβουλιών μέσα σε μια χρονοβόρα διαδικασία έγκρισης των κινήσεών του από τους πολιτικούς του προϊσταμένους;

Το συμπέρασμα είναι ένα. Ξεκίνησαν την απεργία πείνας για να νομιμοποιηθούν. Φαινόταν από τότε ότι αυτά που τους προσφέρει ο νόμος δεν τους ικανοποιούσαν. Σταμάτησαν την απεργία πείνας χωρίς να έχουν νομιμοποιηθεί και απλώς έκαναν χρήση του νόμου.

Οι πανηγυρισμοί των αλληλέγγυων προκάλεσαν σύγχυση. Η αντίδραση αυτή από την πλευρά τους μοιάζει είτε με κοροϊδία, είτε με άγνοια. Πρόκειται γι’ αυτούς που ενθάρρυναν τους 300 μετανάστες να έρθουν από την Κρήτη και τους χειροκρότησαν όταν αποφάσισαν να μπουν στην ταλαιπωρία της απεργίας πείνας, που παραλίγο να τους κοστίσει τη ζωή. Τελικά οι μετανάστες φεύγουν ουσιαστικά με αυτό που είχαν και πριν. Για άλλη μια φορά μερίδα της Αριστεράς έδειξε ότι έχει απεμπολήσει την κοινή λογική (που κατά βάση είναι μαρξιστική) και παίζει με όρους Θεολογίας: απείλησε ότι θα γίνεις μάρτυρας και θα πάρεις αυτό που θέλεις. Καταπληκτική ιδέα, ηλίθια πράξη! Μόνο που αυτό που ήθελαν δεν το πήραν. Είπαμε, οι άνθρωποι αυτοί ήθελαν νομιμοποίηση.
 
Εν κατακλείδι, αν πέρναγε το δικό τους, αλλά και των αλληλέγγυων, και νομιμοποιούνταν εκβιάζοντας τους νόμους του κράτους, του οποίου μάλιστα θέλουν να λέγονται πολίτες, αμέσως-αμέσως θα είχαν θητεύσει στην ανομία με τη συνεργία της κυβέρνησης και των υποστηρικτών τους και τελικά θα προσθέτονταν στη χώρα 300 επιπλέον «κακοί» πολίτες στους ήδη υπάρχοντες.