Μάρθα Λαμπίρη-Φεντόρουφ: Μια ελεύθερη ψυχή στους «Παγιδευμένους»

Αν οι «Παγιδευμένοι» -κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 22.00 στον ΑΝΤ1- είναι η θετική έκπληξη της φετινής τηλεοπτικής σεζόν, και μάλιστα χωρίς τυμπανοκρουσίες, τότε η Μάρθα Λαμπίρη-Φεντόρουφ είναι εκ των ων ουκ άνευ κομμάτι της επιτυχίας την οποία παραδέχονται ακόμα και τα συνήθως δύσθυμα κοινωνικά δίκτυα.

Η πρωτοεμφανιζόμενη -στην ελληνική τηλεόραση- ηθοποιός χρειάστηκε να ξεχωρίσει ανάμεσα σε πολλούς συναδέλφους της για τον ρόλο της δικηγόρου Αννας Ροδίτη και κυρίως κλήθηκε να αναθεωρήσει εν μια νυκτί τη ζωή της. Ετσι, από το Λονδίνο, όπου είχε μετοικήσει τα τελευταία πέντε χρόνια με σκοπό να διευρύνει τον επαγγελματικό ορίζοντά της στην πιο πολυπολιτισμική πόλη της Ευρώπης, επέστρεψε στην Αθήνα. Ο επαναπατρισμός, λέει, δεν έχει προλάβει να τη δυσκολέψει, αφού από την ημέρα που επέστρεψε τα γυρίσματα είναι διαρκή, πυρετώδη και εντατικά. Από την άλλη, η ταλαντούχα ηθοποιός έχει στη φύση της το να ταξιδεύει. Οχι μόνο για δουλειά, με πιο ανάγλυφο παράδειγμα τη μετοίκησή της για έναν χρόνο στο Ιράν, όπου πρωταγωνίστησε σε τοπική σειρά, ή για αναψυχή. Αλλά και λόγω της καταγωγής της, η οποία αποτυπώνεται και στο διπλό επώνυμό της. Ελληνίδα από την πλευρά του πατέρα της και Πολωνή από εκείνη της μητέρας της, η Μάρθα Λαμπίρη-Φεντόρουφ γαλουχήθηκε στο μεταίχμιο δύο διαφορετικών πολιτισμών, έμαθε να έχει δύο μητρικές γλώσσες και να ζει ανάμεσα σε δύο πατρίδες. Και δηλώνει ευγνώμων που είχε το προνόμιο να μεγαλώσει με αυτό τον τρόπο και να προσπαθεί από παιδί να κατανοεί τις ετερότητες. Και αυτή είναι η πιο πολύτιμη προίκα για τη ζωή αλλά και για το επάγγελμα της ηθοποιού που επέλεξε να κάνει. Παρότι μικρή αμφιταλαντευόταν ανάμεσα σε εκείνα της στρατιωτικού, της αστροναύτη και της μπαλαρίνας.



GALA: Διάβασα ότι έγιναν 120 οντισιόν για τον ρόλο σας στη σειρά. Αναρωτιέμαι πώς είναι να εργάζεται κανείς σε ένα τόσο ανταγωνιστικό επάγγελμα.
Μάρθα Λαμπίρη-Φεντόρουφ: Ευτυχώς, πριν μπω σε αυτό τον χώρο, είχα ήδη αποδεχτεί τη συνθήκη της συχνής απόρριψης και της διαρκούς αναζήτησης εργασίας. Πρακτικά, ένας ηθοποιός είναι άνεργος τουλάχιστον μία ή δύο φορές τον χρόνο. Και μπορεί μέχρι να πάρει έναν ρόλο ανάμεσα σε 120 ηθοποιούς να έχει χάσει ο ίδιος άλλες 120 ακροάσεις. Ενα πολύ ωραίο γνωμικό που μου είπαν κάποτε -το οποίο ισχύει για όλες τις δουλειές- είναι ότι χρειάζεται κανείς να στείλει 100 αιτήσεις, για να κλείσει 10 συνεντεύξεις και να πάρει 1 δουλειά.

G.: Κολακευτήκατε που ήσασταν εσείς η εκλεκτή;
Μ.Λ.-Φ.: Δεν μ’ αρέσουν οι κολακείες, άρα ούτε εδώ νιώθω έτσι. Νιώθω σίγουρα ευγνωμοσύνη που οι συγκεκριμένοι άνθρωποι μου εμπιστεύτηκαν αυτό τον υπέροχο ρόλο της Αννας Ροδίτη.

G.: Ηθοποιός γιατί;
Μ.Λ.-Φ.: Μαγεύτηκα όταν κατάλαβα ότι είναι ένα διαρκές ταξίδι από ψυχή σε ψυχή. Ως ηθοποιός εξερευνάς την ανθρώπινη φύση, ύπαρξη και συμπεριφορά. Ναι, σκέφτηκα να σπουδάσω Ψυχολογία, Εγκληματολογία, Ανθρωπολογία, Κοινωνιολογία, οτιδήποτε άλλο ανοίγει μια τέτοια πόρτα. Αλλά δεν θα συγκρινόταν με το να κάνεις αυτό το ταξίδι βιωματικά και στο πλαίσιο παιχνιδιού. Ολη αυτή την αναζήτηση την κάνω και στη ζωή μου. Με γοητεύουν οι διαφωνίες, οι πολυφωνίες και η διαφορετικότητα. Με αφορά να καταλάβω τον συνομιλητή μου ακόμη κι αν διαφωνούμε πλήρως, θέλω να καταλάβω και ν’ ακολουθήσω τον ειρμό της σκέψης του.

G.: Θυμάστε τον πρώτο ρόλο στη ζωή σας;
Μ.Λ.-Φ.: Εκτός από τον κύκνο στον παιδικό σταθμό ή το αστεράκι στο νηπιαγωγείο, ο ρόλος με τον οποίο πήρα απόφαση ότι αυτό θέλω να κάνω στη ζωή μου ήταν η Λίζα στο έργο «Ποιος ανακάλυψε την Αμερική;» της Χρύσας Σπηλιώτη. Ηταν στη θεατρική ομάδα του λυκείου μας, την οποία είχε αναλάβει μια φωτεινή παντογνώστρια του θεάτρου, όπως συνέχεια την αποκαλώ, μία από τις αγαπημένες μου καθηγήτριες, η κυρία Αγγελάκη, μαζί με τον συνάδελφό μου πλέον, Στέφανο Παπατρέχα.

G.: Μικρή πώς ονειρευόσασταν τον εαυτό σας;
Μ.Λ.-Φ.: Είναι στιγμές που ξεχνάω πώς και τι ονειρευόμουν μικρή. Βρέθηκα αρκετές φορές χαμένη στους ρυθμούς της καθημερινότητάς μου ως ενήλικη να προσπαθώ να επαναπροσδιορίσω τι ζητάω. Τότε συνήθως καταλήγω στο ότι σίγουρα οτιδήποτε ονειρευόμουν περιείχε χαμόγελα και αγάπη.

G.: Εχετε επιλέξει να κρατήσετε τα ονόματα και των δύο γονιών σας. Γιατί;
Μ.Λ.-Φ.: Επειδή έτσι το ένιωσα, μου βγήκε πολύ φυσικά. Αναλύοντας και ψάχνοντάς το ίσως το έκανα επειδή εν μέρει είναι ένας τρόπος να προσδιορίζεται η ταυτότητά μου ως αφετηρία, σημείο αναφοράς. Από την άλλη, ίσως επειδή θυμάμαι μεγαλώνοντας στα περισσότερα έγγραφα να αναγράφεται μόνο το όνομα πατρός και να μη γίνεται καμία αναφορά στη μητέρα. Ηταν κάτι που με ξένιζε πολύ. Επίσης, είμαι πολύ δεμένη και με την οικογένειά μου στην Πολωνία. Ισως εάν δεν κρατούσα και τα δύο να άλλαζα τελείως το όνομά μου, αλλά μου αρέσει να μου υπενθυμίζω από πού ξεκίνησα και τι από αυτό θέλω να κρατήσω στη συνέχεια.

G.: Ποια είναι τα υπέρ και τα κατά τού να μεγαλώνει κανείς ανάμεσα σε δύο πολιτισμούς;
Μ.Λ.-Φ.: Ο όρος «πολιτισμικό σοκ» σίγουρα δεν έχει βγει τυχαία. Ούτε το ότι η γνώση είναι θησαυρός. Κάπου στη μέση βρίσκεται και η αλήθεια του να μεγαλώνεις ανάμεσα σε δύο πολιτισμούς. Εχεις την τύχη να μεγαλώνεις με πολύ περισσότερες προσλαμβάνουσες ως δεδομένη καθημερινότητα απ’ ό,τι τα περισσότερα παιδιά στο σχολείο και ταυτόχρονα προσπαθείς συνέχεια να βρεις, ακόμα και να καταλάβεις, πώς θα τις αξιοποιήσεις. Δεν θα το άλλαζα ποτέ.

G.: Σκεφτήκατε ποτέ να αναζητήσετε την επαγγελματική τύχη σας στην Πολωνία;
Μ.Λ.-Φ.: Σαφώς και το σκέφτηκα, θαυμάζω πολύ τον πολωνικό κινηματογράφο και το θέατρο, και στο σπίτι μας πάντα έπαιζε πολωνική τηλεόραση. Ενας από τους λόγους που μετακόμισα στο Λονδίνο ήταν για να μπορώ να δουλέψω σε οποιοδήποτε μέρος του κόσμου, συμπεριλαμβανομένων και των δύο πατρίδων μου.

G.: Τι κάνατε στο Λονδίνο;
Μ.Λ.-Φ.: Κυρίως έψαχνα τη ζωή μου από άλλα μονοπάτια, και όχι από αυτά στα οποία βρέθηκα τυχαία. Τα τελευταία πέντε χρόνια δούλεψα πολύ, μεγάλωσα, έμαθα, αναθεώρησα σε όλους τους τομείς της ζωής μου. Εκανα και κάποια σεμινάρια εντός και εκτός Αγγλίας.



G.: Ηταν δύσκολος ο επαναπατρισμός;
Μ.Λ.-Φ.: Τον περίμενα πιο δύσκολο. Ισως το ότι ξεκίνησα κατευθείαν τη δουλειά και μπήκα αμέσως σε πρόγραμμα να βοήθησε πολύ. Τα πράγματα που πάντα με ενοχλούσαν εξακολουθούν να με ενοχλούν, και αυτά που πάντα απολάμβανα τώρα τα απολαμβάνω διπλά.

G.: Πώς διαχειρίζεστε την αναγνωρισιμότητα; Σας τρομάζει;
Μ.Λ.-Φ.: Προς το παρόν περιορίζεται κυρίως σε πολύ όμορφα μηνύματα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και κάποια ξαφνιάσματα στον δρόμο. Δεν θα ήθελα να με τρομάξει από τώρα κάτι το οποίο δεν έχει έρθει ακόμη. Οταν και αν το συναντήσω, τότε θα δω πώς θα το διαχειριστώ.

G.: Αληθεύει ότι γνωρίζετε περσικά;
Μ.Λ.-Φ.: Πέρασα περίπου 7 μήνες στο Ιράν για τις ανάγκες γυρισμάτων μιας σειράς εποχής της ιρανικής τηλεόρασης. Περνώντας τον περισσότερο χρόνο μου στα γυρίσματα όπου όλοι οι ηθοποιοί και το συνεργείο ήταν Ιρανοί, αλλά ακόμη και εκτός σετ πολύ χρόνο με τους ντόπιους συναδέλφους μου, αναπόφευκτα έμαθα αρκετά περσικά, τα οποία είναι μια πανέμορφη γλώσσα. Πολύ θα ήθελα κάποια στιγμή να μάθω να διαβάζω και να γράφω ◆


Styling: Λίζη Παπάζογλου. Make up-Hair: Ελευθερία Σαββοπούλου. Βοηθός styling: Ελένη Εξάρχου