Σε θολά νερά, χωρίς στόχο και κατεύθυνση φαίνεται ότι κινείται πλέον η οικονομική πολιτική τησ κυβέρνησης.
Μετά τον κύκλο των χαμένων ευκαιριών στους πρώτους 18 μήνες της θητείας της, χάνει πλέον και τις όποιες καλές εντυπώσεις δημιούργησε στο εξωτερικό τους τελευταίους δώδεκα.
Μόλις εχθές ο υπουργός Οικονομικών κύριος Γιώργος Παπακωνσταντίνου δεν απέφυγε να πέσει στην παγίδα της «κακοφωνίας» -όπως ο ίδιος τη χαρακτήρισε εννοώντας τις πρόσφατες δηλώσεις του Κώστα Σημίτη, του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, του Όλι Ρεν και όσων ανοίγουν συζήτηση περί αναδιάρθρωσης.
Η "γκάφα" Παπακωνσταντίνου
Παραβλέποντας μάλιστα ότι ανάμεσα στους 'Ελληνες δημοσιογράφους στους οποίους μιλούσε υπήρχαν και ανταποκριτές των ξένων μέσων δικτύων ενημέρωσης που έχουν «λυσσάξει» για το χρέος της και την τύχη της Ελλάδας, όχι μόνο δεν επανέλαβε προηγούμενες εκτιμήσεις του πως η χώρα θα επιστρέψει στις αγορές για δανεικά το 2011, όχι μόνο δεν περιορίστηκε στα όσα προβλέπει το Μνημόνιο περί εκδόσεως κρατικών ομολόγων το 2012, αλλά μπήκε και σε θεωρητική συζήτηση για το υποθετικό ερώτημα περί του τι θα συμβεί τελικά εάν η χώρα δεν τα καταφέρει ούτε ως τότε να βρει λογικά επιτόκια για να δανειστεί!
Συνέβαλε έτσι και ο ίδιος σε μια συζήτηση που προκαλεί ανησυχίες στους επενδυτές και δανειστές, προκαλώντας απορίες και σχόλια που μένουν αναπάντητα. Όπως λ.χ. τι μορφή θα έχει τελικά η (τυχόν) βοήθεια από EFSF το 2013 και μετά, με ποιους όρους και ποια ανταλλάγματα αυτή θα δοθεί, τι θα συμβεί αν αρνηθούν να παράσχουν βοήθεια κυβερνήσεις χωρών όπως της Σλοβακίας ή της Φιλανδίας -που έχει τώρα εκλογές αλλά ενδέχεται να πει «όχι» ακόμα και στην Πορτογαλία αν ζητήσει στήριξη...