Κατερίνα Ντούσκα, η queen της νέας μουσικής σκηνής
Από τα φώτα της Μεγάλης Βρετανίας μέχρι τις super hit συνεργασίες της, το κορίτσι που ξεκίνησε κάποτε από το YouTube σήμερα κατακτά τον κόσμο με τη μουσική και τη φωνή της
Με platinum ξανθό look, ήχο πιο δυναμικό και διεθνή αναγνώριση που πλέον δεν χωρά σε hashtags τύπου «rising star», η συνθέτις και ερμηνεύτρια Κατερίνα Ντούσκα κάνει ξεκάθαρο πως αυτό που χτίζει είναι κάτι πολύ μεγαλύτερο. Τα τρία νέα της τραγούδια, «Sunshine», «Burnout» και «Melancholia», λειτουργούν ως κεφάλαια ενός πολύ προσωπικού ηχητικού ημερολογίου. Κάθε κομμάτι της φετινής της διαδρομής αποτυπώνει μια ψυχική μετάβαση. Από το φως στο σκοτάδι και ύστερα στην αποδοχή. Την ξέρουμε ήδη από εκείνες τις πρώτες soulful διασκευές στο YouTube, από την ξεχωριστή συμμετοχή στη Eurovision το 2019, από τις δυνατές live εμφανίσεις της, αλλά αυτή τη στιγμή κάτι αλλάζει.
Η ίδια δείχνει να πατάει γερά σε μια νέα εποχή.
Το τραγούδι «Sunshine» είναι η δήλωση παρουσίας. Μια παρουσία με pop attitude, σχεδόν γηπεδικό ρεφρέν και μια ενέργεια που σαρώνει τα βρετανικά charts.
Για την Κατερίνα, η επιτυχία στο εξωτερικό ήρθε απρόσμενα, αλλά όχι τυχαία. «Δεν το περίμενα καθόλου. Ενα σοκ, αλλά από τα ωραία. Το τραγούδι έχει βρετανικό DNA, γράφτηκε στο Λονδίνο και κουβαλάει ευρωπαϊκή pop ενέργεια. Το πίστεψαν και οι συνεργάτες μου, το πίστεψε η Panik, το πίστεψα κι εγώ τελικά». Η Κατερίνα ζει ανάμεσα σε Αθήνα και Λονδίνο, κινείται με άνεση σε δύο κουλτούρες και κουβαλάει το καλύτερο και των δύο. «Η Ελλάδα μού έδωσε το ξεκίνημα. Η Αγγλία μού δίνει τη σκηνή. Κουβαλάω και τις δύο μέσα μου. Οπως και τη μελαγχολία. Και το φως». Kαι η εικόνα, όμως, έπαιξε τον ρόλο της. «Ηθελα να βάλω τον ήλιο στο κεφάλι μου, κυριολεκτικά. Εγινα ξανθιά γιατί το τραγούδι είχε τόση εξωστρέφεια, τόση δύναμη, που ένιωσα πως πρέπει να το ακολουθήσω και εξωτερικά. Ηταν η σωστή στιγμή για αλλαγή».
Με τι μέσο ξεκίνησε το ταξίδι αυτό; Το Διαδίκτυο, φυσικά. Αρχισε με διασκευές στο YouTube, πολύ προτού γίνει TikTok trend. «Εγώ δεν ήμουν ποτέ καλή στα social, δεν μπορώ να τα συντηρώ σαν μηχανή. Ωστόσο, εκείνα τα πρώτα βήματα με βοήθησαν να ορίσω τα όριά μου. Ηθελα να γράφω δικά μου τραγούδια. Ηθελα να ακουστώ με τον δικό μου ήχο, όχι μέσω κάποιου άλλου». Μεγαλωμένη στον Καναδά, αλλά με τη δημιουργική της ενηλικίωση στην Ελλάδα, η μουσική της φέρει και τις δύο ταυτότητες. «Η Ελλάδα μού έδωσε ελευθερία. Μου έδωσε το πλαίσιο για να γίνω καλλιτέχνις. Είναι η χώρα όπου ένιωσα για πρώτη φορά ανεξάρτητη, όπου άρχισα να γράφω σοβαρά, να παίζω live, να φτιάχνω τον ήχο μου».
Το «Burnout» είναι η επόμενη πράξη. Ενα dance κομμάτι με electronic στοιχεία που συνδέει δύο κόσμους φαινομενικά ασύμβατους: την Κατερίνα και την Ελένη Φουρέιρα.
Το αποτέλεσμα; Καθαρό chart killer. «Η ιδέα ήταν του μάνατζέρ μου Μιχάλη. Μια τρελή ιδέα. Oταν η Ελένη είπε “ναι”, ενθουσιάστηκα. Δεν το περίμενα. Αλλά ήταν μια απόλυτα λειτουργική συνεργασία. Δουλέψαμε ως ομάδα. Εκείνη έδειξε εμπιστοσύνη. Το σεβάστηκα πολύ αυτό». Το βίντεο είναι statement. Η συνεργασία μεταξύ τους ήταν ουσιαστική και ισότιμη.
«Η αρχική ιδέα ήταν δική της. Το εξελίξαμε μαζί. Το ζήσαμε. Νομίζω ότι φαίνεται στο αποτέλεσμα». Αλλά το «Burnout» δεν είναι μόνο χορός. Είναι και σκοτεινό. Εχει κάτι υπαρξιακό, μια αποδοχή του τέλους, της εξάντλησης. «Κάθε τραγούδι μου, ακόμα και τα πιο pop, ξεκινούν από ένα αληθινό συναίσθημα. Δεν μπορώ να γράψω τίποτα που δεν έχω ζήσει. Και αυτό τον δίσκο τον έγραψα σε παράλληλη φάση με την ψυχοθεραπεία μου. Στο “Burnout” υπάρχει η συνειδητοποίηση. Οτι κάτι σε εξαντλεί. Οτι όσο κι αν λάμπει, σε καταναλώνει». Το τραγούδι καταλήγει σε κάτι σχεδόν καθαρτικό. Οπως λέει και η ίδια: «Υπάρχει φως ακόμα και στο χάος. Μπορείς να κάνεις ένα τραγούδι για την εξάντληση και να σε κάνει να χορεύεις».
Το τρίτο κομμάτι αυτής της διαδρομής είναι το «Melancholia». Το τραγούδι είναι γραμμένο από την ίδια, σε συνεργασία με τον Ντάνιελ Ελιοτ Πάσμαν. Κι είναι αυτό που η Κατερίνα ονομάζει «σελίδα από το ημερολόγιό μου». «Ηταν η πρώτη μας μέρα μαζί στο στούντιο. Δεν γνωριζόμασταν καν. Εγώ είχα μόλις σπάσει τον αγκώνα μου, ήμουν στον πάτο ψυχολογικά, αλλά υπήρχε αυτή η γλυκιά ενέργεια. Μέσα σε λίγες ώρες είχε γεννηθεί το τραγούδι». Το «Melancholia» δεν είναι μια κλασική μπαλάντα για το τέλος του καλοκαιριού, αλλά κάτι πιο διαχρονικό. «Μιλάει για την τρυφερότητα. Για εκείνους που είναι δίπλα μας και στα καλά και στα άσχημα. Για το πώς μια αγκαλιά μπορεί να σε κάνει να δεις τον εαυτό σου ξανά. Και, φυσικά, η λέξη “Melancholia” είναι ελληνική. Ομορφη.
Πολυσήμαντη. Κουβαλάει αυτό το βάρος και την ποίηση». Το τραγούδι αυτό σηματοδοτεί και την αποδοχή. Το τέλος της εσωτερικής διαδρομής. «Αυτός ο δίσκος είναι η εξομολόγησή μου. Από το “Sunshine” και την επιθυμία για φως στο “Burnout” και την εξάντληση και τελικά στο “Melancholia”, τη συμφιλίωση. Δεν χρειάζεται να είμαστε τέλειοι. Αρκεί να είμαστε ειλικρινείς».
Το νέο look, το νέο ύφος, οι διεθνείς επιτυχίες, όλα δείχνουν μια καλλιτέχνιδα που ξέρει τι θέλει. Από το styling μέχρι το concept, θέλει να έχει τον έλεγχο στα πάντα. «Είμαι control freak. Για μένα, όμως, το να είσαι καλλιτέχνης σημαίνει να χτίζεις ολόκληρο κόσμο, όχι απλώς να τραγουδάς. Δεν λέω ότι τα ξέρω όλα. Αλλά θέλω πάντα να μαθαίνω από ανθρώπους που θαυμάζω». Και αν είχε να πει κάτι σε έναν νέο καλλιτέχνη; «Δημιούργησε πρώτα εσύ τον κόσμο σου. Γράψε, παίξε live, μάθε. Κανείς δεν θα σου δώσει έτοιμη συνταγή. Δεν υπάρχουν εύκολοι δρόμοι, ούτε παρακάμψεις. Υπάρχει μόνο συνέπεια»
