Οι «ζωγράφοι» του Ντίνου Χριστιανόπουλου

"Η ζωγραφική -η τέχνη είναι χρώμα. Έντονο χρώμα Πρέπει του ζωγράφου να του …το λέει η περδικούλα του. Το άτονο είναι πάντα ύποπτο. Και στη ζωγραφική και στη συμπεριφορά των ανθρώπων".

20.12.2012, 09:56

"Η ζωγραφική -η τέχνη είναι χρώμα. Έντονο χρώμα Πρέπει του ζωγράφου να του …το λέει η περδικούλα του. Το άτονο είναι πάντα ύποπτο. Και στη ζωγραφική και στη συμπεριφορά των ανθρώπων".

Ο "διασημότερος" σύγχρονος ποιητής, ο Ντίνος Χριστιανόπουλος, ανέλαβε χθες το βράδυ, στη Θεσσαλονίκη, το ρόλο του τεχνοκριτικού και μίλησε με θέμα "Οι ζωγράφοι μου".

Κι όχι απρόσμενα. Καθώς υπήρξε επί 35 χρόνια και γκαλερίστας, ιδιοκτήτης του ιστορικού για τη Θεσσαλονίκη χώρου τέχνης, της πινακοθήκης της Διαγωνίου, από την οποία όπως χαρακτηριστικά είπε, επικαλούμενος και τα «αντιπαθή- αλλά ενίοτε χρήσιμα -στατιστικά στοιχεία» πέρασαν από τα χέρια του περισσότεροι από 500 ζωγράφοι σε 430 και πλέον δεκαπενθήμερης διάρκειας εκθέσεις.

Κλείσιμο

Κι από τους πεντακόσιους διάλεξε …δύο και παρουσίασε το έργο τους με πολλαπλές όμως αναφορές σ' έναν τρίτο- τον ιδιότυπο λογοτέχνη και ζωγράφο της Θεσσαλονίκης Νίκο Γαβριήλ Πεντζίκη. Μόνο που γι' αυτόν είχε "τα μισά" μόνο καλά να πει καθώς, όπως ανέφερε, "ο Πεντζίκης υπήρξε τρομερή προσωπικότητα διαστάσεων, και ζωγράφος σημαντικός αλλά …προ της ψηφαρίθμησης (της ομότιτλης ζωγραφικής τεχνικής που φέρεται ως εμπνευστής της)".

"Ξύπνησε ένα πρωί ο Πεντζίκης και …βρήκε ένα φασούλι που το είπε ψηφαρίθμηση …κι εκεί διαφωνήσαμε. Καλώς ή κακώς, με όλους τους ανθρώπους που αγαπούσα μάλωνα, κι αυτό είναι το χαρακτηριστικό μου" αυτοσχολιάστηκε ο ποιητής.

Και βρήκε κι άλλο "κουσούρι" στον "αγαπημένο φίλο" του Ν.Γ.Πεντζίκη. "Ηθελε να πουλάει πολύ ακριβά τα έργα του. Αυτό με εξόργιζε. Συμβούλευα ως γκαλερίστας σε όλους να είναι σεμνοί και προπαντός φτηνοί" είπε.

Οι ζωγράφοι όμως που ο ίδιος ο ποιητής επέλεξε να χαρακτηρίσει ως "αγαπημένους" τους είναι οι Θεσσαλονικείς Πάνος Παπανάκος (1930-1999) και Γιώργος (Γώγος) Αναστασιάδης (1931-1992)

Τον γιατρό και ζωγράφο Πάνο Παπανάκο, ο οποίος, όπως είπε, «έκανε θαύματα με τα χρώματα» τον χαρακτήρισε «φωβιστή ζωγράφο» (από το καλλιτεχνικό ρεύμα των φωβιστών που προέρχεται από τη γαλλική λέξη fauve= αγρίμι και ονομάστηκε έτσι για να χαρακτηρίσει την ένταση στην καλλιτεχνική δημιουργία των εκπροσώπων του δημιουργών) και "άρρωστο κολορίστα", γεγονός που μάγευε τον ίδιο τον ποιητή.

"Μπορεί να μην μπορώ να ζωγραφίσω αλλά αγαπώ πολύ τη ζωγραφική" συμπλήρωσε ο Ντίνος Χριστιανόπουλος αποκαλύπτοντας πως παιδικό του όνειρο ήταν να γίνει ιερέας αλλά αργότερα ηθοποιός και στη συνέχεια φιλόλογος.

Για τον δεύτερο αγαπημένο του ζωγράφο τον Γιώργο (Γώγο) Αναστασιάδη- προσωπικό του φίλο, συνομήλικο και επαγγελματία ζωγράφο -αριστούχο της Ανώτατης Σχολής Καλών Τεχνών, μίλησε με ιδιαίτερη ζέση και ανάλογη συγκίνηση καθώς, όπως είπε, "είχε κακά στερνά".

Ο Γιώργος Αναστασιάδης, σύμφωνα με τα στοιχεία που αναλυτικά έδωσε για το έργο και την προσωπικότητά του ο Ντίνος Χριστιανόπουλος, είχε ιδιαίτερη αδυναμία στις γυναίκες, των οποίων τα πορτρέτα φιλοτεχνούσε "με τέλειο τρόπο", ενώ η παραγωγή του ξεπέρασε τα 4000 έργα.

"Αν βρείτε πουθενά ένα έργο του Παπανάκου ή του Αναστασιάδη κι έχετε και …παραδάκι, αγοράστε το. Αλλά και λεφτά πια δεν έχετε και δεν θα βρείτε…" έκλεισε με το δικό του τρόπο την ομιλία του.

Η διάλεξη του Ντίνου Χριστιανόπουλου με το απρόσμενο θέμα "Οι ζωγράφοι μου" δόθηκε χθες το βράδυ στο Κέντρο Ιστορίας Θεσσαλονίκης και ήταν η τελευταία της σειράς διαλέξεων που οργάνωσε η Επιτροπή Πολιτιστικής Πολιτικής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.

Πηγή: ΑΠΕ - ΜΠΕ

20.12.2012, 09:56

Ακολουθήστε το protothema.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Protothema.gr