Αλέξανδρος Αντωνόπουλος στον Δανίκα: Από την Παξινού πήρα ευλογία, από τον Μινωτή... το μακρύτερο
Ο γνωστός ηθοποιός ξεφυλλίζει το βιβλίο της ζωής του, μιλά για την περιπέτεια της υγείας του και αναπολεί όσα έζησε δίπλα στη γιαγιά του Κατίνα Παξινού δηλώνοντας ευλογημένος - Αντιθέτως, χαρακτηρίζει τον παππού του Αλέξη Μινωτή «τσιγκούνη», εξηγεί γιατί τα χάλασαν για τα κληρονομικά και πώς τον έδιωξε από το Εθνικό επειδή ήταν αριστερός
Απαγορεύεται από το δίκαιο της Πνευμ. Ιδιοκτησίας η καθ΄οιονδήποτε τρόπο παράνομη χρήση/ιδιοποίηση του παρόντος, με βαρύτατες αστικές και ποινικές κυρώσεις για τον παραβάτη
Κατευθείαν στο ψητό. Τον είδα ως παππού και Αϊ-Βασίλη σε μια συμπαθητική οικογενειακή κομεντί το «Κουραμπιέδες από χιόνι» με σκηνοθέτη τον Γιάννη Τσιμιτσέλη. Τον είδα, τον απόλαυσα, τον αναζήτησα και τελικά τον συνάντησα. Και τα ’χασα. Ο μπαγάσας, κόντρα στην πρόσφατη περιπέτεια της υγείας του, πορεύεται ευθυτενής, κομψός, γοητευτικός και πάντα έφηβος. Ο Αλέξανδρος Αντωνόπουλος, ο ευλογημένος από τη γιαγιά του Κατίνα Παξινού.
Ο Αλέξανδρος Αντωνόπουλος σε σκηνή από την ταινία «Κουραμπιέδες από χιόνι»
Ο απολυμένος ως αριστερός και συνδικαλιστής του Εθνικού από τον παππού του Αλέξη Μινωτή. Τον οποίο θεωρεί τσιγκούνη τόσο στα λεφτά όσο και στην ψυχή. Ο προσηλωμένος στον έρωτα «ποικίλης ύλης». Ο ευθύς και απελευθερωμένος, χωρίς σοβαροφάνεια, που ομολογεί ότι έχει παίξει σε πολλές μπούρδες. Ο επιφυλακτικός απέναντι στο κίνημα #metoo. Ο εκφωνητής των διαγγελμάτων του γέρου Κωνσταντίνου Καραμανλή. Το παιδί που γεννήθηκε στο Λος Αντζελες. Μια απολαυστική ώρα από την ταραγμένη ζωή του Αλέξανδρου Αντωνόπουλου! Καλύτερος μποναμάς από αυτή την ώρα δεν γίνεται!
Κλείσιμο
Σκηνή 1: Το καράβι της Παξινού
- Γεννήθηκες στην Αμερική, αν δεν κάνω λάθος
«Ναι, στο Λος Αντζελες, στο Χόλιγουντ. Ηταν εκεί η γιαγιά μου, η Κατίνα Παξινού. Βρέθηκε εκεί μετά από απίστευτες περιπέτειες».
- Τότε που έπαιξε στο «Για ποιον χτυπάει η καμπάνα» με τον Γκάρι Κούπερ και την Ινγκριντ Μπέργκμαν.
«Ηταν στην Αγγλία, είχε πάει με το Εθνικό το ’38-’39, δεν θυμάμαι ακριβώς, με την “Ηλέκτρα” και τον “Αμλετ” και κάποιος την είδε και την κάλεσε να παίξει εκεί τους “Βρικόλακες” του Ιψεν στα αγγλικά».
- Και πήγε και το έπαιξε στα αγγλικά. Πότε αυτό;
«Το ’40. Και κηρύχτηκε πόλεμος και αποκλείστηκε στην Αγγλία».
- Είχε πάει με τον Μινωτή;
«Οχι, ο Μινωτής ήταν στην Ελλάδα. Εκείνη αποκλείστηκε στην Αγγλία, δεν υπήρχε τρόπος να γυρίσει στην Ελλάδα γιατί η χώρα ήταν σε εμπόλεμη κατάσταση. Και προσπάθησε να φύγει, αλλά το καράβι της τορπιλίστηκε από γερμανικό υποβρύχιο, την περισυνέλεξαν…».
Σκηνή 2: Μamma di Rocco
- Τι ιστορία μου λες τώρα, τον «Τιτανικό» μου λες.
«Η Παξινού ήταν η γιαγιά μου. Η κανονική γιαγιά, η κλασική, που με έπαιρνε τότε -γιατί μέναμε και απέναντι- και μου έλεγε “Έλα, έλα, λείπει αυτός”. “Αυτός” ήταν ο Μινωτής που της έκανε συνεχώς δίαιτες γιατί έτρωγε πολύ και την ήθελε να είναι κομψή και αδύνατη κι αυτή υπέφερε. Και μόλις έφευγε αυτός να πάει σε κάποια δουλειά, με έπαιρνε τηλέφωνο και μου έλεγε “Έλα, έλα, λείπει αυτός, να σου φτιάξω παστίτσιο”».
- Μαγείρευε;
«Ναι, αν στην Παξινού έλεγες “αυτό στην Εκάβη σου δεν μου άρεσε” θα σου έλεγε “ε, καλά, παιδί μου, εντάξει, δεν ήταν η μέρα μου”. Αν της έλεγες “δεν είναι ωραίο το παστίτσιο”… “Τι λες; Το δικό μου το παστίτσιο δεν είναι ωραίο; Σαν το δικό μου το παστίτσιο δεν υπάρχει! Σαν τις δικές μου σουπιές με ελιές δεν υπάρχουν! H μαγειρική της, η ανθοκομία, το κέντημα, το πλέξιμο, όλα αυτά τη χαλάρωναν από τη φοβερή υπερένταση που είχε πάντα στο θέατρο. Αλλά για μένα ήταν γιαγιά μου».
- Και σε έπαιρνε μαζί της.
«Ηθελα εγώ να πηγαίνω μαζί της. Γιατί ο αδερφός μου, ο Φαίδων, πήγαινε κι έβλεπε τη γιαγιά του στις παραστάσεις. Εμένα η χαρά μου ήταν να είμαι στις κουίντες. Είχα μανία με αυτό. Και η άλλη μεγάλη μανία ήταν να της κάνω υποβολείο για να μάθει τα λόγια της. Με ενδιέφερε να πάω στην Επίδαυρο μαζί της. Μαγευόμουν. Οποιος δεν την έχει ζήσει δεν μπορεί να το καταλάβει αυτό. Και το καλύτερό μου ήταν όταν τέλειωνε η Επίδαυρος, που με έπαιρνε και πηγαίναμε στο εξωτερικό: Ζάλτσμπουργκ, Βενετία».
- Είχες πάει στα γυρίσματα του «Ο Ρόκο και τ’ αδέρφια του»;
«Οχι, ήμουν μικρός. Αλλά θυμάμαι 2-3 χρόνια μετά, που ήμασταν στη Βενετία και περπατάγαμε και στον δρόμο της φωνάζανε “Μamma di Rocco, Μamma di Rocco”».
- Η μάνα του Ρόκο από την ταινία. Και μετά από όλα αυτά, λογικό είναι να πας να σπουδάσεις Θέατρο.
«Δεν είναι λογικό. Ο αδερφός μου γιατί δεν πήγε; Την ίδια γιαγιά είχε, τον ίδιο παππού είχε».
Σκηνή 3: Μινωτής, ο τσιγκούνης
- Με τον παππού είχες ιδιαίτερη σχέση ή τον απέφευγες;
«Πολύ ιδιαίτερη. Ηταν νονός μου, Αλέξανδρος αυτός, Αλέξανδρος κι εγώ. Οταν ήμασταν στο Χόλιγουντ -αυτά μου τα έλεγε ο ίδιος- και ήταν κάπου καλεσμένοι, δεν έφευγε να πάει αν δεν του άφηνα το δάχτυλο - γιατί του κρατούσα το δάχτυλο για να κοιμηθώ. Ε, μετά έγιναν τα ακριβώς αντίθετα. Είναι μια θλιβερή ιστορία».
- Πού τα άφησε;
«Στην τράπεζα. Αυτός είχε πολλά λεφτά. Η γιαγιά μου ήτανε τρύπια. Από εδώ μπαίνανε τα λεφτά, από εκεί φεύγανε».
- Αλλά ο μεγάλος ηθοποιός στο ζευγάρι ήταν η Κατίνα, δεν ήταν ο Μινωτής.
«Εγώ θεωρώ ότι και αυτός ήταν μεγάλος ηθοποιός».
- Ναι, αλλά έπρεπε να δουλέψει πολύ έναν ρόλο.
«Σκυλί, σκυλί».
- Αλλο πράγμα η Παξινού, φαινόμενο. Οι πολιτικές της πεποιθήσεις ήταν οι ίδιες με του Μινωτή;
«Δεν ασχολούνταν καθόλου».
- Και τα λεφτά έμειναν στην τράπεζα;
«Εγιναν ένα κληροδότημα για νέους ηθοποιούς, το οποίο ούτε ξέρω τι έχει γίνει».
- Εσύ δεν πήρες τίποτα απολύτως;
«Δεν μπορώ να σου πω τι πήρα. Είναι αυτό που λένε “το μακρύτερο”…».
- Ηταν ένας άνθρωπος πολύ τσιφούτης;
«Ναι, δυστυχώς. Η Παξινού σού έλεγε “βρε παιδάκι μου, πήγαινε στο περίπτερο να πάρεις την εφημερίδα. Πάρε ένα 20άρικο και κράτα τα υπόλοιπα”. Ο Μινωτής έλεγε “Αλέξανδρε πήγαινε να μου πάρεις την εφημερίδα, έχω μία και είκοσι, βάλε εσύ τα 30 λεπτά για να μην χαλάσω το δίφραγκο. Και τα οποία 30 λεπτά δεν μου τα έδινε ποτέ».
Σκηνή 4: Μην πας στο Εθνικό - είναι χούντα
- Είσαι απελευθερωμένος, δεν είσαι;
«Τώρα. Με το ένα πόδι στον τάφο».
- Τι λες τώρα, μα εσύ κάνεις πιλάτες, δεν κάνεις;
«Ναι, από εκεί ήρθα τώρα. Και περπατάω κιόλας, 4,5-5 χιλιόμετρα τη μέρα».
- Μια χαρά σε βλέπω. Ευλογημένος! Την περιουσία που δεν πήρες από τον Μινωτή την πήρες από την Κατίνα, έλεος Αλέξανδρε!
«Δεν με ενδιαφέρουν καθόλου αυτά τα λεφτά, μια χαρά είμαι».
- Και πας να σπουδάσεις λοιπόν στο Εθνικό.
«Οχι, γιατί ήταν η δικτατορία. Και η Κατίνα είχε φύγει από το Εθνικό. Είχαν παραιτηθεί και αυτή και ο Μινωτής. Και κάνανε δικό τους θέατρο».
- Κι εσύ πού σπούδασες;
«Στον Θεοδοσιάδη. Γιατί όταν είπα κι εγώ ότι θέλω να γίνω ηθοποιός πέσανε φυσικά να με φάνε. Ολη η οικογένεια. Ο πατέρας μου πήγε να πάθει συμφόρηση».
- Και η Κατίνα;
«Και η Κατίνα μού έλεγε “βρε παιδάκι μου, θέλεις να πας να κάνεις αυτή τη δουλειά;”. Και της έλεγα “βρε Παξινού” -την έλεγα Παξινού, δεν την έλεγα γιαγιά- “μου το λες εσύ που δεν προλαβαίνεις τις προτάσεις από τις δουλειές;”. “Ναι, αλλά εσύ είσαι μικρός τώρα, πού να βρίσκεις δύο φορές τον χρόνο δουλειά, να ψάχνεις, να κάνεις... Τέλος πάντων, αφού θέλεις να γίνεις, έχεις την ευχή μου. Αλλά δεν θα πας στο Εθνικό γιατί είναι χούντα και θα πας στον Θεοδοσιάδη που είναι οι καθηγητές του Εθνικού που έχουν φύγει. Εκεί είχαν πάει ο Τζόγιας, η Χατζηαργύρη, η Χαλκούση, όλοι αυτοί ήταν στου Θεοδοσιάδη».
- Από τους ηθοποιούς που γνώρισες, ποιοι ήταν οι κορυφαίοι; Πέρα από την Κατίνα βέβαια.
«Η Βάσω Μανωλίδου. Η ωραιότερη φωνή που έχει περάσει από το ελληνικό θέατρο. Ενα κρύσταλλο».
- Από τους σημερινούς;
«Είναι πάρα πολλοί».
- Θα έλεγες ότι σήμερα είναι…
«…πιο καλοί από τότε; Οχι, εξίσου καλοί. Μη μυθοποιούμε, ούτε τους τότε ούτε τους τώρα. Υπάρχουν εξαιρετικοί Ελληνες ηθοποιοί».
- Η Στεφανία Γουλιώτη δεν είναι μεγάλη;
«Φυσικά. Και η Γιούλικα Σκαφιδά που παίξαμε μαζί τώρα στις “Ψυχοκόρες”, ένα σίριαλ στον ΑΝΤ1. Εξαιρετική. Ο Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος, ο Πυγμαλίων Δαδακαρίδης, ηθοποιάρες όλοι αυτοί. Και πάρα πολλοί άλλοι».
Σκηνή 5: Αν περνάνε τα χρόνια και δεν... ε, πρέπει να φύγει
- Τι πρόβλημα θα έλεγες ότι υπάρχει σήμερα στο θέατρο;
«Η πληθώρα. Δεν είναι δυνατόν μια πρωτεύουσα 5 εκατομμυρίων να έχει περισσότερα θέατρα από τη Νέα Υόρκη ή το Λονδίνο. Δεν είναι δυνατόν. Ο καθένας κάνει έναν μικρό θιασάκο. Παίζουν στο Θέατρο Τρύπα, στο Θέατρο Σημείο, στο Θέατρο Φούρνος, 30 θέσεων, 40 θέσεων. Υπάρχει πληθώρα ηθοποιών που βγαίνουν και δεν υπάρχει χώρος να τους απορροφήσει».
- Και προτιμούν πολλοί απ’ αυτούς να πάνε στα σίριαλ για να βγάλουν κάποια λεφτά. Δηλαδή η τηλεόραση χρηματοδοτεί τη ζωή ενός ηθοποιού.
«Το μεράκι του. Και τι χρηματοδότηση κάνει η τηλεόραση, με 400 και 500 ευρώ τον μήνα».
- Μόνο;
«Ναι, υπάρχουν τέτοιοι μισθοί».
- Και οι πρώτοι ρόλοι τι παίρνουν τώρα; 3.000;
«Κάπου εκεί. Για συνθήκες κολάσεως, έτσι; Γιατί έκανα ένα καθημερινό -ένα έκανα και δεν θα ξανακάνω ποτέ- την “Επιστροφή” πριν από τρία χρόνια στον ΑΝΤ1. 160 επεισόδια, 170; Και ο Σαίξπηρ ο ίδιος να έγραφε το σενάριο, μετά το δέκατο σενάριο θα άρχιζε κι αυτός να γράφει για ό,τι να ’ναι για να προλάβει».
- Και τι θα συμβούλευες έναν νέο ηθοποιό σήμερα; Να αντέχει;
«Να έχει πολύ γερό στομάχι. Πολύ πάθος και να μπορεί να είναι όσο γίνεται πιο αντικειμενικός με τον εαυτό του».
- Μπορεί να γίνει αυτό; Δεν είναι ο καλλιτέχνης νάρκισσος;
«Εννοείται, γι’ αυτό και γίνεται καλλιτέχνης. Είμαστε όλοι νάρκισσοι. Αν, όμως, περάσει ένας χρόνος, δύο, τρία, πέντε χρόνια και δεν περπατάς δεύτερο σκαλοπάτι, πρέπει να φύγεις. Γιατί να χαλάσεις τη ζωή σου για μια φενάκη; Δεν υπάρχει λόγος. Υπάρχουν χιλιάδες επαγγέλματα όπου μπορείς να είσαι εξαιρετικός.
Σκηνή 6: Ο Μινωτής με έδιωξε από το Εθνικό
«Εμένα η ζωή με πήγε μόνη της. Η Παξινού είχε πεθάνει όταν μπήκα στο θέατρο. Και μετά είχα τον Μινωτή, αλλά έτσι όπως τον είχα... καλύτερα να μην τον είχα. Διότι αφού τα χαλάσαμε για τα κληρονομικά, πέσανε λυτοί, δεμένοι, οικογένεια και έκανε ένα βήμα πολύ μεγάλο, πρέπει να πω, και με προσέλαβε στο Εθνικό Θέατρο. Αλλά επειδή ήμουνα νέος ο καημένος, συνδικαλίστηκα. Ως οφείλει ένας νέος να είναι και αριστερός, να είναι και επαναστάτης... Και με έδιωξε από το Εθνικό».
- Μα τι λες τώρα!
«Μόνο εμένα. Εγώ ήμουνα γραμματέας ή ταμίας, υπήρχε τότε -δεν ξέρω αν υπάρχει ακόμα- ο Σύλλογος Καλλιτεχνών Εθνικού Θεάτρου - ΣΚΕΦ έτσι τον λέγανε τότε. Το ’80 με έδιωξε, εγώ ήμουν από το ’74. Και είχαμε κάνει μια μεγάλη απεργία. Οχι στον Μινωτή, στον Σολωμό. Είχαμε κλείσει την Επίδαυρο δύο μέρες για ένα νομοσχέδιο το οποίο πέρασε και από το οποίο ο πρώτος που επωφελήθηκε ήταν ο ίδιος, αλλά εμένα με έδιωξε. Είχε διώξει όλο το προεδρείο του ΣΚΕΦ και τους προσέλαβε όλους ξανά, εμένα δεν με πήρε ποτέ. Αλλά αυτό ήταν και η τύχη μου. Γιατί βγήκα στο Ελεύθερο Θέατρο, έπαιξα κάτι μπούρδες στην αρχή και σιγά-σιγά...».
- Ποια ήταν η μεγαλύτερη μπούρδα που έπαιξες;
«Πολλές! Σε πολλές έχω παίξει».
- Για πες μερικές.
«“Πόσα κεράκια έχει η τούρτα”, “Κίμων ο νεόπλουτος”».
- Τι είναι αυτά; Σίριαλ;
«Ελληνικά έργα του θεάτρου. Και σίριαλ έχω κάνει κακά, φυσικά».
- Oπως;
«Ε, τώρα δεν είναι ωραίο, γιατί ζούνε αυτοί που τα έκαναν, δεν θέλω… Πάντως έχω κάνει».
- Γιατί τα έκανες; Για να ζήσεις;
«Και για να ζήσω, και γιατί πρέπει να υπάρχεις. Τώρα πια δεν ισχύει για μένα, σε αυτή την ηλικία. Αλλά κάποτε έπρεπε να κάνεις και σίριαλ για να γίνεσαι γνωστός, για να σε πάρει ο θεατρικός επιχειρηματίας μήπως του φέρεις έναν πελάτη. Γίνεται αυτό. Αλλά έχω κάνει και καλά σίριαλ. Εχω κάνει το “Δις εξαμαρτείν”, το οποίο το θεωρώ εξαιρετικό σίριαλ. Εχω κάνει το “Μαμά και γιος” με την Ντίνα Κώνστα που το θεωρώ επίσης εξαιρετικό. Και έχω κάνει τώρα τις “Ψυχοκόρες” που δεν έχει βγει δυστυχώς στον κανονικό ΑΝΤ1, είναι στο ΑΝΤ1+ που δεν το βλέπει γύφτος μεθυσμένος. Δεν ξέρω γιατί το έχουν βάλει εκεί, αλλά θα παιχτεί και στον κανονικό ΑΝΤ1».
- Και τι κάνεις εκεί;
«Κάνω τον κακό, τον αντιπαθητικό, τον διαπλεκόμενο. Ενας πολιτικός που είναι μέσα σε όλα. Με ένα καστ εξαιρετικό».
Σκηνή 7: Προκαλούν και μετά ζητάνε τα ρέστα
- Η πιο δύσκολη στιγμή της ζωής σου ποια ήταν; Οταν δεν είχες δουλειά; Κάποιος έρωτας;
«Εχω περάσει, πρέπει να σου πω, μια πολύ ευτυχισμένη ζωή, με όλα όσα μπορεί να περάσει ένας άνθρωπος σε αυτή την ηλικία. Μια διαδρομή τόσων ετών, φυσικό είναι να περιέχει απώλειες αγαπημένων φίλων, μάνας, πατέρα, γιαγιάς… Αρρώστιες, έχω περάσει μια σοβαρότατη αρρώστια, έναν καρκίνο στον πνεύμονα, το ’19. Σε πέντε μέρες κλείνω τέσσερα χρόνια. Αλλά το πέρασα πολύ καλά χάρη σε έναν εξαιρετικό γιατρό που έχω».
- Ερωτικά; Ποια ήταν η πιο σημαντική ερωτική στιγμή στη ζωή σου; Θέλω να πω, γνώρισες πάρα πολλούς ανθρώπους, φαντάζομαι, έτσι δεν είναι;
«Ναι, φυσικά».
- Λοιπόν, ένας θα πρέπει να σου έχει μείνει.
«Ναι, ένας. Υπάρχει».
- Ποιος είναι αυτός;
«Ε, δεν μπορώ να σ’ το πω».
- Είσαι χρόνια μαζί του;
«Ναι, ναι, πολλά».
- Με την ιστορία αυτή που γίνεται με τα ομόφυλα ζευγάρια, ποια είναι η γνώμη σου; Εγώ είμαι υπέρ, σαφώς. Ο καθένας το σώμα του μπορεί να το κάνει ό,τι θέλει.
«Εννοείται αυτό! Εννοείται! Και όποιου δεν του αρέσει, ας κάτσει σε μια γωνιά. Κοίταξε, εδώ στην Ελλάδα όλα τα τραβάμε στην άκρη. Το MeToo το τραβήξαμε μέχρι εκεί που δεν πάει, να σε ακουμπήσω τώρα να μου πεις ότι σου κάνω σεξουαλική παρενόχληση. Ελεος. Σε όλα είμαστε υπερβολικοί, σε όλα».
- Στο θέατρο συμβαίνουν αυτά;
«Φυσικά και συμβαίνουν. Και συμβαίνουν παντού, όχι μόνο στο θέατρο. Απλά στο θέατρο και την τηλεόραση είναι η δημοσιότητα που τους δίνει μια τέτοια έκταση».
- Μήπως οι ίδιες οι γυναίκες - μερικές από αυτές, όχι όλες…
«…προκαλούν και μετά ζητάνε και τα ρέστα; Ε, εντάξει, γιατί και ο άλλος άντρας είναι και μπορεί να υποκύψει».
- Αρα όλα αυτά λοιπόν πρέπει να τα βλέπει κανείς με λίγη επιφύλαξη.
«Με πολλή επιφύλαξη. Γιατί και ένας σκηνοθέτης μπορεί να φωνάξει. Γιατί να μη φωνάξει; Αμα δεν καταλαβαίνεις, μπορεί και να σε βρίσει, αλλά μη φτάνοντας στα άκρα ποτέ».
- Εννοείς την περίπτωση του Κιμούλη τώρα.
«Ναι. Αλλά επειδή δεν είμαι μπροστά, δεν μπορώ να πω τίποτα. Γιατί και ο Γιώργος είναι σπουδαίος ηθοποιός. Δεν έχω δουλέψει μαζί του. Λένε ότι έχει στρυφνό χαρακτήρα. Ε, και; Γιατί, δεν είχε ο Κουν στρυφνό χαρακτήρα; Δεν είχε ο παππούς μου στρυφνό χαρακτήρα;».
- Μέχρι πότε ήσουνα;
«Μέχρι τη διάλυση του ΚΚΕ Εσωτερικού».
- Και μετά;
«Μετά έγινα δεξιός με την καλή έννοια».
- Ποια είναι η καλή έννοια;
«Χωρίς ακρότητες, ρε παιδί μου. Καμία ακρότητα δεν μου αρέσει. Είμαι ένας μάλλον συντηρητικός άνθρωπος, αλλά δεν έχω παρωπίδες. Βλέπω και δεξιά και αριστερά. Και θεωρώ ότι αυτή τη στιγμή αυτό που έχει ανάγκη ο τόπος είναι να έχει μια κυβέρνηση που να είναι σταθερή και που να κάνει αυτά τα οποία μπορεί να κάνει. Και μια κυβέρνηση που έχει τέτοια μεγάλη πλειοψηφία, όπως έχει ο Μητσοτάκης αυτή τη στιγμή, οφείλει -κι αν δεν οφείλει, εγώ θα τον μαυρίσω πρώτος- να κάνει αυτά που ευαγγελίζεται».
- Τις μεταρρυθμίσεις, εννοείς.
«Ναι, να τις κάνει όμως. Τώρα έκλεισε τα γήπεδα για δύο μήνες, η Θάτσερ τούς είχε κάνει αρνάκια, αγγελούδια. Ετσι πρέπει να γίνει κι εδώ».
- Αρα ζητάς περισσότερη αυστηρότητα.
«Βεβαίως. Ζητάω από μια κυβέρνηση, όποια και αν είναι αυτή, αυτό που λέει να το κάνει. Φτιάχνει έναν νόμο που λέει ότι απαγορεύεται να γίνει αυτό, κι εγώ τον παραβιάζω επειδή έχει 80 παραθυράκια; Οχι, όταν τον παραβιάσω θα πάω μέσα».
- Αρα είσαι με τον Κυριάκο.
«Φυσικά».
- Ο Κυριάκος όμως είναι Νέα Δημοκρατία κατά τη γνώμη σου;
«Οχι, είναι Κέντρο. Γι’ αυτό πριν είπα Δεξιά με μια πολύ ευρύτατη έννοια. Κατηγορείται ως δεξιός, αλλά δεν είναι δεξιός, είναι κεντρώος».
- Γι’ αυτό τους πήρε τα σώβρακα, κατά τη γνώμη μου.
«Και καλά τους έκανε, ας προσέχανε κι αυτοί. Γιατί τα κάνανε μαντάρα».
- Ο Κασσελάκης; Είναι σταρ;
«Φυσικά και είναι σταρ. Είναι ένα φρούτο καινούριο, που φυσικά όλα τα μίντια έχουν πέσει να το φάνε. Είναι ένας executive Αμερικάνος μιας πολυεθνικής εταιρείας με πολύ καλή θέση, πολύ καλοντυμένος, very clean cut, όλα καλά. Τώρα τι θα κάνει μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ… ο Θεός να τον βοηθήσει. Γιατί τώρα τρώγονται σαν τα σκυλιά μεταξύ τους. Εργα του Αλέξη αυτά».
- Τον έχεις γνωρίσει τον Αλέξη;
«Οχι. Κανέναν από αυτούς. Ο μόνος που είχα γνωρίσει κάποτε ήταν ο γέρος Καραμανλής. Επειδή τότε έλεγα τις ειδήσεις κι επειδή εκείνος δεν είχε καθόλου καλή άρθρωση, ήθελε να λέω τα πρωτοχρονιάτικα, ό,τι διάγγελμα σοβαρό είχε να κάνει. Και με καλούσε κάθε φορά στο Προεδρικό Μέγαρο και μου έδινε ένα χαρτί και υπογράμμιζε: “Θα τονίσεις αυτό, θα βάλεις αυτό”. Ηταν πληροφορημένος για όλα».
Σκηνή 9: Ερωτική ζωή ποικίλης ύλης
- Πόσα χρόνια ήσουν στην τηλεόραση;
«Δεκαεφτά. Από το ’74 μέχρι το ’91».
- Γιατί το ’κανες αυτό;
«Γιατί όταν τελείωσα τη σχολή έκανα δύο οντισιόν, στον Φέρτη και στον Χορν, για να βρω δουλειά ως νέος ηθοποιός. Και με πήρε ο Χορν . Πέφτει η χούντα το καλοκαίρι του ’74, έρχεται ο Καραμανλής και κάνει τον Χορν γενικό διευθυντή της ΕΡΤ. Ερχεται στο θέατρο, λέει “λυπάμαι, αλλά η παράσταση δεν θα ανέβει διότι με έκανε ο Καραμανλής διευθυντή της ΕΡΤ. Δεν μπορώ να είμαι και διευθυντής της ΕΡΤ και να κάνω την παράσταση”. Κι έτσι από την πρώτη δουλειά μένω χωρίς δουλειά, ωραία αρχή, εξαιρετική. Λαμβάνω ένα τηλεφώνημα μετά από μέρες, “αύριο το πρωί στις 10 να είσαστε στην ΕΡΤ, σας θέλει ο κύριος Χορν”. Ο Χορν τα έκανε αυτά, ήταν πολύ κιμπάρης. Και μου λέει “σε έχω αφήσει χωρίς δουλειά. Ωραία φατσούλα έχεις, ωραία άρθρωση έχεις, θέλω να λες τις ειδήσεις”. “Μα, κύριε Χορν, τι δουλειά έχω εγώ με αυτό;”. “Βρε αδερφέ κάνε ένα δοκιμαστικό, να δούμε αν κάνεις”. Ε, αυτό το δοκιμαστικό με κράτησε εκεί 17 χρόνια. Και αν δεν με διώχνανε μπορεί να ήμουν ακόμα».
- Είχες ερωτευτεί πολύ μια γυναίκα ως έφηβος.
«Ναι, πάρα πολύ. Τη γνώρισα στα φοιτητικά μου χρόνια, γιατί έχω τελειώσει και τη Νομική. Μια συμφοιτήτρια, μεγάλη αγάπη, και πριν από δέκα μέρες ήρθε και στο θέατρο και πραγματικά συγκινήθηκα πάρα πολύ. Μέσα στην καρδιά μου την έχω».
- Και η ερωτική σου ζωή άλλαξε μετά τις σπουδές;
«Δεν άλλαξε. Είναι… ποικίλης ύλης».
- Ποια είναι η ευχή σου; Μια ευχή θέλω να μου πεις.
«Για τον εαυτό μου ή για τον κόσμο;».
- Για τον εαυτό σου.
«Να είμαι υγιής, να είμαι όπως αισθάνομαι».
- Μα η υγεία, δεν είναι ψυχολογία; Δεν είναι μόνο οργανικό, δεν εξαρτάται και από την ψυχολογία του ανθρώπου;
«Ναι, αλλά είναι και οργανικό. Αν δεν είχα ξεπεράσει αυτό που πέρασα πριν από τέσσερα χρόνια, τι θα έλεγα;».
