Η νέα σεζόν του Θεάτρου Τέχνης: Αγάπη, τρέλα και μουσική

«Πέρ' από τόπους και καιρούς, έως ότου -φως μου- (καθώς τρελά θα χαιρετάει κειν' η κορδέλα η φανταιζί) βγούμε απ' την τρικυμία αυτού του κόσμου». Έτσι κλείνει το ποίημα του Γιάννη Σκαρίμπα, «Φαντασία», με το οποίο η Μαριάννα Κάλμπαρη, καλλιτεχνική διευθύντρια του Θεάτρου Τέχνης Κάρολος Κουν, επέλεξε να ξεκινήσει την παρουσίαση του προγράμματος του θεάτρου για τη νέα σεζόν.

Καινούργια σεζόν, καινούργιος χώρος, ήταν το πρώτο σημείο στο οποίο στάθηκε η κ. Κάλμπαρη. Σαν καινούργιος, για την ακρίβεια. Η σκηνή στη Φρυνίχου όπου έγινε η παρουσίαση μοσχοβολούσε φρέσκια μπογιά και λακαρισμένο ξύλο. Βλέπετε, τα κεφάλαια που κατάφερε να συγκεντρώσει το Θέατρο Τέχνης χάρη στην αξιοποίηση της crowdfunding πλατφόρμας act4Greece της Εθνικής Τράπεζας (η οποία ουσιαστικά έκανε το ντεμπούτο της με τη συγκεκριμένη καμπάνια) και την καταλυτική υποστήριξη του Ιδρύματος Ωνάση (το οποίο κάλυψε τα μισά από τα απαιτούμενα κεφάλαια), έπιασαν τόπο. Τόσο η σκηνή της Φρυνίχου όσο και το Υπόγειο ανακαινίστηκαν και η βελτίωση σε όρους αισθητικής, λειτουργικότητας και ασφάλειας, είναι παραπάνω από εμφανής. Το δε Ίδρυμα Ωνάση θα συνεχίσει να στηρίζει το Τέχνης και σε επίπεδο εξοπλισμού (φως και ήχος).



Αυτό όμως δεν ήταν το πρώτο «μαζί» που θα σφραγίσει φέτος την πορεία του θεάτρου. Σε καλλιτεχνικό επίπεδο το Τέχνης έχει ξεκινήσει μία σειρά από συνεργασίες που θα καρποφορήσουν εντός της σεζόν. Πρώτη και κύρια είναι η σύμπραξη με το Εθνικό Θέατρο, η οποία είχε ήδη ανακοινωθεί από το καλοκαίρι.

Ο ίδιος ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Εθνικού είπε λίγες κουβέντες σχετικά, ξεκινώντας, βέβαια, με μία αναγνώριση στο έργο της κ. Κάλμπαρη. «Οδηγεί το Θέατρο Τέχνης σε βαθιά και όμορφα νερά», ανέφερε χαρακτηριστικά και πρόσθεσε χαριτολογώντας ότι ήρθε για να βάλει τέλος στη φήμη περί αντιπαλότητας των δύο θεάτρων που είχε καλλιεργηθεί στο παρελθόν. Επί του πρακτικού, οι δύο κορυφαίοι φορείς του ελληνικού θεάτρου θα συνεργαστούν σε ένα δύσκολο πρότζεκτ, στο πλαίσιο του οποίου θα μεταφερθεί επί σκηνής η τριλογία του Στρατή Τσίρκα «Ακυβέρνητες Πολιτείες». Το πρώτο έργο, η «Λέσχη», θα παρουσιαστεί στο Υπόγειο τον επόμενο Μάρτιο. Το δεύτερο, η «Αριάγνη», θα παρουσιαστεί στο Εθνικό, ενώ το τρίτο, η «Αράχνη», θα ανέβει σε έναν «τρίτο χώρο», ο οποίος δεν ανακοινώθηκε.



Οι συνεργασίες, ωστόσο, δεν σταματούν εδώ. Με την υποστήριξη του Γαλλικού Ινστιτούτου θα ανέβει (από τα τέλη Οκτωβρίου) στο Υπόγειο το σύγχρονο σπονδυλωτό έργο του Ζοέλ Πομμερά, «Η επανένωση της Βόρειας με τη Νότια Κορέα», σε μετάφραση της κ. Κάλμπαρη και σκηνοθεσία Νίκου Μαστοράκη. Μαζί με τη «Λέσχη», τη «Φαίδρα» της Μπρούσκου, το «Ο φόβος τρώει τα σωθικά» του Φασμπίντερ, και τον «Ιβάνωφ» του Τσέχωφ συμπληρώνει τη θεματική ενότητα «Τα όρια της αγάπης» που θα παρουσιαστεί κατά τη χειμερινή περίοδο στο Υπόγειο. Ξεχωρίζει επίσης η παράσταση «Μια πέτρα λάθος» του Θόδωρου Γράμψα, που θα ανέβει στη Φρυνίχου από τις 14 Οκτωβρίου. Πρόκειται για μία συμπαραγωγή της Πράξη Επτά με την Πειραματική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου της Αλβανίας, στην οποία πρωταγωνιστούν δύο Ελληνίδες και δύο Αλβανίδες που μοιράζονται δύο ρόλους, αλλά από διαφορετική σκοπιά.

Παράλληλα, από μία στάση στο Τέχνης θα κάνουν η παράσταση «Θουκυδίδης Δραματικός: Το Θέατρο του Πολέμου» (από τις 6 Οκτωβρίου για οκτώ παραστάσεις) του Hellenic Education & Research Center, με την υποστήριξη του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος, αλλά και το “Insenso” (22-25 Σεπτεμβρίου) του Δημήτρη Δημητριάδη (σε σκηνοθεσία Πέτρου Σεβαστίκογλου), που άνοιξε στις 15 Ιανουαρίου 2016 την αυλαία της Πολιτιστικής Πρωτεύουσας της Ευρώπης στο Βρότσλαβ της Πολωνίας.

Στα... πιο άμεσα, το Τέχνης πηγαίνει Ζάππειο το Σάββατο 17 Σεπτεμβρίου, όπου στο πλαίσιο του 45ου Φεστιβάλ βιβλίου διοργανώνει μία γιορτή για τον Σαίξπηρ. Και επειδή φέτος συμπληρώνονται 400 χρόνια από τον θάνατο του κορυφαίου δραματουργού, η Φρυνίχου θα φιλοξενήσει στις 22 Οκτωβρίου μία ολονυχτία για τον Σαίξπηρ όπου Έλληνες καλλιτέχνες θα τιμήσουν το έργο του. Στο τέλος του μήνα επιστρέφει για τρίτη χρονιά το Φεστιβάλ Αναλόγια, το οποίο φέτος είναι αφιερωμένο στον Ελληνικό Διαφωτισμό και τη σχέση θεάτρου-λογοτεχνίας.



Όσο για τη χειμερινή περίοδο, η Φρυνίχου αποκτά μία περισσότερο μουσική διάθεση. Υπό τον τίτλο «Τα όρια της τρέλας», το πρόγραμμα ξεκινά στις 2 Νοεμβρίου με τον Χρήστο Στέργιογλου να αφηγείται και να τραγουδά με τη συνοδεία ενός πιάνου στις «Διάφορες επιλογές – Πέτρος». Τη σκυτάλη παίρνει ο Βασίλης Παπαβασιλείου, ο οποίος σκηνοθετεί και παίζει (μαζί με τον Γιάννο Περλέγκα) στο “Relax... Mynotis”. Παρουσία θα έχει με το «Βικτώρ ή τα παιδιά στην εξουσία - το μουσικό έργο» και ο Σταμάτης Κραουνάκης, ο οποίος ήταν και στην παρουσίαση μελοποιώντας τη «Φαντασία» του Σκαρίμπα. Τέλος, μία παράσταση που επίσης θα συζητηθεί είναι η τελευταία του προγράμματος, η οποία θα στηριχτεί σε κείμενα του Πιτσιρίκου, θα έχει στοιχεία καμπαρέ και performance και θα έχει ως πρωταγωνιστή τον Σπύρο Γραμμένο. Αν και αρκετός κόσμος εξεπλάγη ή ακόμα και δυσαρεστήθηκε με την επιλογή αυτή, αποδεικνύεται και στην πράξη η διάθεση για πειραματισμό. Ασφαλώς, όλα θα κριθούν και εκ του αποτελέσματος...

Πέρα από τις παραστάσεις, η κ. Κάλμπαρη δήλωσε ότι ξεκινά η δράση «Πρώτη γνώμη», στο πλαίσιο του οποίου άνθρωποι των γραμμάτων και των τεχνών θα παρακολουθούν τις πρεμιέρες του Τέχνης και θα γράφουν τις εντυπώσεις τους, που θα δημοσιεύονται την επόμενη ημέρα κάθε πρεμιέρας στο site του θεάτρου. Αυτό, βέβαια, ελάχιστα άρεσε στον κύριο Κραουνάκη, ο οποίος σε μία από τις αυθεντικές εκρήξεις του αμφισβήτησε έντονα την εγκυρότητα της άποψης αυτών των ανθρώπων, κατηγορώντας τους για το σημείο στο οποίο έχουμε φτάσει. Με αυτή του την εκδήλωση ο καταξιωμένος καλλιτέχνης έδειξε και πόσο μετριόφρων είναι, καθώς καταπώς φαίνεται θεωρεί ότι δεν ανήκει και ο ίδιος στη συγκεκριμένη κατηγορία.

Τέλος, η καλλιτεχνική διευθύντρια του Τέχνης δήλωσε ότι θα συνεχιστεί και φέτος η πρωτοβουλία των φθηνών εισιτήριων (τα οποία πωλήθηκαν πέρυσι έναντι μόλις τριών ευρώ), προσθέτοντας ότι σύντομα θα ανακοινωθούν και λεπτομέρειες. Ωστόσο, αυτό συνοδεύτηκε και με την επισήμανση ότι τα εισιτήρια είναι ήδη σε αρκετά χαμηλά επίπεδα και αυτό δεν συντελεί στη βιωσιμότητα των παραστάσεων, πίσω από τις οποίες υπάρχουν άνθρωποι που επίσης χρειάζονται υποστήριξη. Και δεδομένου ότι ο πολιτισμός αποτελούσε κάποτε ένα καλό συγκριτικό πλεονέκτημα της Ελλάδας, ίσως το κράτος θα έπρεπε να σκεφτεί λίγο καλύτερα πώς θα μπορούσε να βοηθήσει πιο ενεργά και να μην περιμένει τα μεγάλα ιδρύματα να βγάζουν συνέχεια τα κάστανα από τη φωτιά.