Ο μαγικός κόσμος της ποίησης

Ο δημοσιογράφος και ποιητής Μίλτος Γήτας (www.miltosgitas.gr) γεννήθηκε το 1984 στα Ιωάννινα. Για πολλά χρόνια περιπλανήθηκε σε Άρτα, Πάτρα και Αθήνα, αλλά τελικά είναι σαν να μην έφυγε ποτέ από τη γενέτειρά του, όπου τελικά ζει σήμερα. Έχοντας μεγαλώσει δίπλα στα ψηλά τείχη με τις κατακόμβες του κάστρου των Ιωαννίνων και με τους μύθους της λίμνης Παμβώτιδας, δεν άργησε να εμπνευστεί και να σκαρώσει τα πρώτα του ποιήματα σε ηλικία μόλις 11 ετών. 

Ανήσυχο πνεύμα από την εφηβεία, και θέλοντας πάντα να εκφράζει όσα ένιωθε ή παρατηρούσε γύρω του, δεν άργησε να εκδώσει τις πρώτες του ποιητικές συλλογές και φυσικά να ασχοληθεί με το επάγγελμα του δημοσιογράφου. Από τα 18 του μέχρι και σήμερα έχει εκδώσει 7 ποιητικές συλλογές και 3 πεζογραφήματα ενώ έχει εργαστεί σε πολλά ειδησεογραφικά sites, ραδιόφωνα, περιοδικά και τηλεοπτικά κανάλια της περιφέρειας. 



Τα τελευταία χρόνια έχει αναπτύξει στο διαδίκτυο κάποια προσωπικά ιστολόγια, που ασχολούνται με την ειδησεογραφία αλλά και τον πολιτισμό, ενώ προσπαθεί να μεταλαμπαδεύσει τις γνώσεις και το πάθος του σε σπουδαστές δημοσιογραφίας. Μέσα στο καλοκαίρι κυκλοφόρησε η νέα του ποιητική συλλογή, ενώ το όνειρό του είναι κάποια στιγμή να μπορεί να βιοπορίζεται γράφοντας μόνο βιβλία.

Η νέα του ποιητική συλλογή αποτελείται από 21 ποιήματα, έχει τον τίτλο «Συλλέκτης χρόνου» και κυκλοφορεί από την Κάπα Εκδοτική. Όπως μας εξηγεί, «τα ποιήματα κινούνται γύρω από τρεις βασικούς θεματικούς πυλώνες: τον χρόνο, την απώλεια και το παιδί. Ο χρόνος που με το πέρασμά του αλλάζει τους ανθρώπους, τις γειτονιές, τα σπίτια… όλα γύρω μας. Ο χρόνος που φέρνει χαρές αλλά και λύπες, αναμνήσεις, αλλά δημιουργεί και όμορφες στιγμές. Η φθορά του χρόνου που στο τέλος φέρνει θάνατο. 

»Από την άλλη, οι απώλειες. Άνθρωποι που χάνονται από τη ζωή απροσδόκητα, άνθρωποι που επιλέγουν άλλους ανθρώπους ή ακόμη και άλλα μέρη για να ζήσουν. Ξεχωριστός ο πόνος από κάθε τέτοιου είδους απώλεια, αλλά τα αποτελέσματα συνήθως είναι τα ίδια για όσους βιώνουν τέτοιες καταστάσεις. Και τέλος το παιδί. Το παιδί που γεμίζει τις ψυχές των γονιών του συναισθήματα και που μέσα από τα μάτια του βλέπει ο κάθε γονιός τη δική του παιδική ηλικία, βλέπει το παρόν, αλλά και το μέλλον του».

Γιατί ασχολήθηκες με την ποίηση;

Ασχολήθηκα με την ποίηση γιατί ήθελα με όμορφες λέξεις και συνδυασμούς φράσεων να εκφράσω όσα είχα και έχω μέσα στη ψυχή μου. Για μένα η ποίηση είναι ο τρόπος κάθε φορά να απαλύνω τον πόνο, να διαχειρίζομαι την απώλεια και φυσικά να εξιλεώνω την ψυχή μου. Είναι ένα είδος κάθαρσης που με κάνει λίγο καλύτερο άνθρωπο. Επίσης η ελευθερία που μου δίνει η ποίηση, κάτι που δεν σου προσφέρει τόσο πολύ η πεζογραφία, κάνει το μυαλό μου να ταξιδεύει και να σκαρφίζεται πράγματα που στην καθημερινότητά μου τα έχω ανάγκη. Η ποίηση για μένα είναι κίνητρο, είναι ελευθερία και συνάμα ένα ασφαλές λιμάνι για τις «κακοκαιρίες» της ζωής μου.

Λέγεται ότι η ρομφαία της αλήθειας είναι η ποίηση. Εσύ το πιστεύεις αυτό;

Ναι, φυσικά και το πιστεύω αυτό. Αλλά ρομφαία της αλήθειας μπορεί να είναι η αληθινή ποίηση, και -αν το γενικεύσουμε λίγο- η αληθινή τέχνη. Η αλήθεια που κρύβεται μέσα στους προσεγμένους και με ακρίβεια στίχους των ποιημάτων μπορεί να γίνει ένα καταφύγιο όταν όλα γύρω μας γκρεμίζονται. Μπορεί να δώσει απαντήσεις και να θέσει νέα ερωτήματα. Υπάρχει όμως μια προϋπόθεση: πρέπει να είναι αγνή και ανιδιοτελής ποίηση. Πρέπει να είναι αυθεντική και ειλικρινής, προϊόν γνήσιας ανάγκης για καλλιτεχνική έκφραση. Πρέπει να είναι αληθινή ποίηση για να μπορεί να γίνεται η ρομφαία της αλήθειας.



Θέλω να μου πεις τρεις λόγους για να πείσεις κάποιον που δεν διαβάζει ποίηση, να διαβάσει.

Ο πρώτος λόγος είναι για να γνωρίσει ιδιαίτερους ανθρώπους και αξιόλογες ζωές πίσω από την ποίηση. Ο δεύτερος, για να νιώσει πραγματικά ελεύθερος και να ταξιδέψει τη σκέψη του. Τρίτος και τελευταίος, για να βρεθεί αντιμέτωπος με τα ενδότερα της ψυχής του, αφού η ποίηση ερεθίζει ευαίσθητες χορδές που μας ανακουφίζουν και μας κάνουν πιο δυνατούς.

Τι περισσότερο μπορεί να μάθει κάποιος μέσα από την ποίηση;

Δεν ξέρω αν κάποιος μαθαίνει περισσότερα ή λιγότερα μέσα από την ποίηση. Αυτό εξάλλου είναι και θέμα προσωπικότητας. Εννοώ, πόσο ο καθένας είναι έτοιμος να μάθει κάτι παραπάνω και που έχει οριοθετήσει τα όρια της γνώσης του. Σίγουρα όμως διαβάζοντας κανείς ποίηση θα ανακαλύψει έναν άλλον μαγικό κόσμο, ένα ξεχωριστό κομμάτι της λογοτεχνίας που δημιουργήθηκε και συνεχίζεται από ανθρώπους ιδιαίτερους που δεν γράφουν μόνο αλλά οι περισσότεροι ζούνε και ποιητικά.

Σύμφωνα με τον Αργεντινό συγγραφέα Χόρχε Λουίς Μπόρχες «Ποίηση είναι η έκφραση του ωραίου». Για εσένα τι είναι η ποίηση;

Πραγματικά έχουν γραφτεί τόσοι πολλοί ορισμοί από ανθρώπους σαν τον Χόρχε Λουίς Μπόρχες και μάλιστα είναι πολλοί εύστοχοι. Οι περισσότεροι με αντιπροσωπεύουν αλλά θα σας δώσω κι εγώ έναν ορισμό δικό μου, που τον έγραψα στην εφηβεία και με συντροφεύει μέχρι σήμερα: «Κι η ποίηση, εφηβικός έρωτας, συναισθήματα για λίγους, βροχερός Ιούλιος, άδειο κελί φυλακής».



Τι σκέφτεσαι; Τι ονειρεύεσαι; Και πού θα ήθελες να φτάσεις;

Αυτή την περίοδο έχω αφοσιωθεί στην προώθηση του νέου μου βιβλίου και σκέφτομαι σύντομα να μεταφραστούν ποιήματα μου στα αγγλικά, ώστε να κυκλοφορήσουν οι ποιητικές μου συλλογές και στο εξωτερικό. Ονειρεύομαι να έχω την υγεία μου και να παραμένω δημιουργικός ώστε κάθε μέρα να γίνομαι καλύτερος στην ποίηση αλλά και καλύτερος άνθρωπος. Δεν έχω κάποιον συγκεκριμένο στόχο, ας με βγάλει όπου θέλει αυτό το μονοπάτι της ποίησης που πήρα από παιδί, εξάλλου σημασία έχει το ταξίδι κι όχι ο προορισμός.

Και για το τέλος μια φράση σου για το σήμερα που ζούμε;

«Οι άνθρωποι ασχολούνται περισσότερο με το να ερμηνεύσουν συμπεριφορές άλλων παρά να ερμηνεύσουν τη δική τους». Ας κοιτάξουμε και λίγο μέσα μας, στα ενδότερα, ίσως αν ο καθένας μας προσπαθήσει να γίνει λίγο καλύτερος, τότε και σαν κοινωνία να γίνουμε λίγο καλύτεροι. Με το να ασχολούμαστε και να κρίνουμε μονίμως τους άλλους κινδυνεύουμε να γίνουμε οι ίδιοι αυτό που αντιπαθούμε και μας ενοχλεί.