Στα τέλη της δεκαετίας του ’90 το Γκάζι αρχίζει σταδιακά να μετατρέπεται σε ένα από τα hot spot της νυχτερινής Αθήνας. Τα νυχτερινά κέντρα ανοίγουν εκεί το ένα μετά το άλλο, τα bars, τα trendy εστιατόρια και τα μεζεδοπωλεία δίνουν δυναμικό παρών και το Γκάζι γίνεται γρήγορα το αντίπαλο δέος της περιοχής του Ψυρρή, που σταδιακά χάνει την αίγλη της. Παράλληλα αποκτά τον τίτλο της gay γειτονιάς της Αθήνας, με αρκετά gay clubs να ανοίγουν σταδιακά.
Αυτά στα τέλη του ’90 και στα early ’00s. Διότι στις αρχές της δεκαετίας του ’80, τότε που το Εργοστάσιο Φωταερίου μετράει τα τελευταία του χρόνια πριν το οριστικό του κλείσιμο το 1984, η περιοχή του Γκαζιού δεν θυμίζει σε τίποτα τη μετέπειτα εικόνα της. Πρόκειται για μία υποβαθμισμένη συνοικία της Αθήνας με συνεργεία αυτοκινήτων, βαφεία, οίκους ανοχής και χαμηλά φτωχικά σπίτια, που φιλοξενούσαν άλλοτε Έλληνες κι άλλοτε μουσουλμάνους μετανάστες.
Το ίδιο σκηνικό επικρατεί μέχρι και τα μέσα του ’90. Είναι χαρακτηριστικά τα λόγια της Άλκηστης Πρωτοψάλτη, όταν το 1993 μαζί με τον Σταμάτη Κραουνάκη και τη Λίνα Νικολακοπούλου αποφασίζουν να παρουσιάσουν τη νέα τους τότε δουλειά «Ανθρώπων Έργα» σε ένα πρώην συνεργείο της περιοχής, που μετατρέπεται στο νυχτερινό κέντρο –το πρώτο που άνοιξε στη γειτονιά– «Γκάζι»: «Ήταν ένα απόλυτο σκοτάδι στο μικρό στενό της οδού Ιεροφαντών όταν αποφασίσαμε να το φωτίσουμε με τα όνειρά μας. Συνοδοιπόρος μας ο θεατρικός επιχειρηματίας Ηλίας Μαρασούλης ο οποίος μετέτρεψε το συνεργείο σε χώρο θεάματος. Το ονομάσαμε ΓΚΑΖΙ, όπως ολόκληρη η περιοχή. Ο χώρος αυτός ήταν και η αφετηρία για τη μετέπειτα εξέλιξή της».
Σε αυτά τα χρόνια, αλλά και στην αρχή της νέας εποχής για το Γκάζι, θα μας ταξιδέψει η διαδραστική έκθεση «Γκάζι, ακούς;» που συνδιοργανώνει το Τμήμα Επικοινωνίας Μέσων και Πολιτισμού του Παντείου Πανεπιστημίου μαζί με την Τεχνόπολη του Δήμου Αθηναίων και το Βιομηχανικό Μουσείο Φωταερίου από τις 28 Ιουνίου έως τις 8 Ιουλίου. Για πρώτη φορά, υπό τη μορφή προφορικών μαρτυριών που κατέγραψαν οι φοιτητές του τμήματος ΕΜΠ του Παντείου, θα ακούσουμε αφηγήσεις και ζωντανές μνήμες ανθρώπων που έζησαν τη συνοικία του Γκαζιού από το 1980 μέχρι το 2004.
Κάτοικοι της γειτονιάς, παλιοί εργαζόμενοι του εργοστασίου φωταερίου, εργαζόμενοι της Τεχνόπολης που άρχισε δειλά δειλά να λειτουργεί το 1999, ιδιοκτήτες καταστημάτων που λειτουργούσαν τότε, καταθέτουν τις μαρτυρίες τους και μιλάνε για το Γκάζι που γνώρισαν. Τα εγκαίνια της οπτικοακουστικής αυτής έκθεσης θα πραγματοποιηθούν στις 28 Ιουνίου και οι ώρες λειτουργίας της θα είναι από τις 10 το πρωί μέχρι τις 6 το απόγευμα. Η είσοδος θα είναι ελεύθερη.
