Ποια μορφή του Έρωτα ζούμε σήμερα και ποια έχουμε αφήσει να χαθεί; Ο ηθοποιός και σκηνοθέτης, Χρήστος Ράντου, καταπιάνεται με αυτό το πάντα επίκαιρο θέμα, στη θεατρική κωμωδία του «Αμνησία στον Έρωτα», που θα παρουσιαστεί στη σκηνή της Φάμπρικας, από τις 9 Μαΐου και όλες τις Δευτέρες του μήνα.
Πρόκειται για μια «υστερική κωμωδία» οπως την χαρακτηρίζει ο ίδιος, που την έγραψε, τη σκηνοθετεί και παίζει μαζί με επτά άλλους ηθοποιούς και για την οποία μου μιλά στο διάλειμμα μιας πρόβας τους. Ο Ράντου έχει γράψει αρκετές φορές, αλλά πρώτη φορά κωμωδία. «Είναι δύσκολο είδος η κωμωδία» μου λέει. «Είναι έξω από τα νερά μου, δεν παίζω 'safe', αλλά μου αρέσει. Το έργο διαπραγματεύεται τον Έρωτα από τη σκληρή πλευρά του. Σήμερα έχουμε χάσει την επαφή με τον Άλλον, ερωτευόμαστε με ένα 'Like' και μια φωτο. Όχι όπως γινόταν παλιά». Θεωρεί ότι η κωμωδία είναι δύσκολη επειδή σπάει όλες τις άμυνες του ηθοποιού που τσαλακώνεται, ξεγυμνώνεται και τον εκθέτει στον εαυτό του όσο και στο κοινό.
Αυτή τη φορά, έχοντας να κάνει με μια ολόκληρη ομάδα, διευκρινίζει ότι ενώ είχε συνηθίσει να λειτουργεί αυτόνομα, τώρα αναγκάζεται να συντονιστεί και με τους υπόλοιπους. «Ήταν δύσκολο να βρω τα κατάλληλα πρόσωπα για τους ρόλους, αλλά η ομάδα στην οποία κατέληξα με στηρίζει απόλυτα». Μου αποκαλύπτει πως στο έργο υπάρχει και ένας ρόλος «έκπληξη» που αλλάζει τα δεδομένα, αλλά δεν λέει κουβέντα περισσότερο γι αυτό. Η υπόθεση κινείται στο μέλλον, με έντονα στοιχεία sci-fi. «Έχουμε συνηθίσει να φανταζόμαστε κάτι διαφορετικό από αυτό που μας συμβαίνει και που τελικά υπάρχει δίπλα μας αλλά δεν το βλέπουμε. Το κακό είναι ότι δεν δίνουμε ευκαιρίες στον Άλλον» συμπληρώνει ο δημιουργός.
Λίγο αργότερα, ζήτησα από τους ηθοποιούς να μου πουν μια μικρή φράση, κάτι που για εκείνους δίνει το στίγμα του έργου. Η Ντιάνα Φραγκιά, #αλιάμνα όπως λέγεται στην παράσταση, μου λέει «'θα γίνω υστερική στο τέλος'. Μου αρέσει η κωμωδία αν και μου λένε ότι είμαι καλύτερη στο δράμα. Το στοίχημα πάντως είναι να το κάνουμε σωστά». Ο Βασίλης Ευτυχιάκος, #ασμίν, με αυτό το έργο ξεκίνησε να βλέπει με άλλο μάτι τον Έρωτα και πώς είναι να βρίσκεσαι χωρίς φόβο, άμυνες και εμπόδια. Η Ελευθερία Δημητρίου, #ιουλιέτα, μου λέει ότι παρόλο που είναι οξύμωρο, είναι σύγχρονο, διαχρονικό, καθρέφτης της εποχής μας για τον Έρωτα.
Στον Ανδρέα Κολίνι, #δύο, η παράσταση του δίνει δύναμη να συνεχίσει να κάνει θέατρο, χαρά να δουλεύει με την ομάδα. «Είναι ευκαιρία να δούμε την αλήθεια που πολλές φορές δεν βλέπουμε αν και είναι μπροστά μας», λέει η Ελισάβετ Γιαννακού, #μέριλιν. Για την Ευφροσύνη Βαλταδώρου, #ένα, «αποτελεί μια ευκαιρία να δούμε την αλήθεια που πολλές φορές δεν καταφέρνουμε να βρούμε», ενώ ο Δημήτρης Μπαμπανιώτης, #ρομέο, βιώνει την αναμονή του Έρωτα σ' ένα μπαλκόνι. Μετά τη συνάντησή μας, η ομάδα επέστρεψε στις πρόβες της, που απ' όσο είδα τα έχουν όλα: μουσική, κίνηση, γέλιο, ατάκες, πάθος, αλήθειες και φυσικά, γέλιο. Μια παράσταση που θα θυμόμαστε.
