Το “Smiley” του Καταλανού Guillem Clua, που παρουσιάζεται κάθε Δευτέρα και Τρίτη στο θέατρο Άβατον σε σκηνοθεσία Μάνου Πετούση με τους Δημήτρη Μακαλιά και Μίνωα Θεοχάρη, είναι μία έξυπνη κωμωδία για τον έρωτα στην εποχή των social media και του διαδικτύου. Είναι μια ιστορία αγάπης ανάμεσα σε δύο αγόρια που ερωτεύονται, τσακώνονται, αγωνιούν, ωριμάζουν και αναζητούν τον ρομαντισμό μέσα στα πληκτρολόγια των κινητών τους.
Με άφθονο χιούμορ και συναίσθημα, το “Smiley” αποκαλύπτει στη σκηνή το πόσο έχει αλλάξει πια σήμερα ο τρόπος που φλερτάρουμε και ερωτευόμαστε, προσεγγίζει με τρυφερότητα τη gay κοινότητα και μας… χαμογελάει πονηρά γνωρίζοντας καλά ότι μπροστά στον έρωτα είμαστε όλοι ίσοι. Πώς θα ήταν λοιπόν μία ιδανική κοινωνία χωρίς ταμπού και προκαταλήψεις στις ερωτικές μας σχέσεις;
Smiley… σε μια κοινωνία χωρίς ταμπού
Με αφορμή την παράσταση “Smiley”, ο ηθοποιός Δημήτρης Μακαλιάς και ο σκηνοθέτης Μάνος Πετούσης αποκαλύπτουν πώς φαντάζονται μία ιδανική κοινωνία χωρίς προκαταλήψεις στο κομμάτι των ερωτικών σχέσεων
Μάνος Πετούσης
Διαβάζοντας το Smiley την πρώτη φορά αυτό που με ενθουσίασε ήταν ότι, παρόλο που η ιστορία είχε να κάνει με δυο αγόρια, σε τίποτε δεν διέφερε από τις ερωτικές ιστορίες μεταξύ δύο ετερόφυλων. Μίλαγε με αλήθειες για το αυτονόητο. Για το «ιδανικό». Το ιδανικό όχι για τους δύο ήρωες του έργου, αλλά για τον τρόπο που «ιδανικά» θα έπρεπε να αντιμετωπίζει η κοινωνία μας τις όποιες ερωτικές σχέσεις. Όταν λοιπόν η όποια ερωτική σχέση σέβεται την προσωπικότητα του άλλου και λειτουργεί ισότιμα, τότε μιλάμε για το ιδανικό. Όταν ζητάμε την αποδοχή του/της συντρόφου από το περιβάλλον μας, οφείλουμε να αποδεχόμαστε και το αντίθετο.
Ο Έρωτας και η Αγάπη δεν έχουν φύλο. Η αποδοχή πρώτα και πάνω απ’ όλα δηλώνει απόλυτο σεβασμό στον εαυτό μας. Δεν είναι δύσκολο να το πετύχουμε. Λίγο στην άκρη αν κάνουμε το υπέρμετρο «Εγώ» μας και να σταματήσουμε να πιστεύουμε ο καθένας για τον εαυτό του ότι είναι το τελειότερο δημιούργημα και πως μόνο αυτός έχει δικαιώματα σε αυτή τη ζωή, λίγο αν μας ενδιαφέρει η ευτυχία του άλλου και λίγο περισσότερο αν αγαπήσουμε τον άλλο, τότε ΝΑΙ ίσως και καταφέρουμε να δημιουργήσουμε μια κοινωνία που ο καθένας μας θα είναι ευτυχής να ζει μέσα σε αυτή...
Δημήτρης Μακαλιάς
Μια ιδανική κοινωνία χωρίς ταμπού και προκαταλήψεις στον ερωτικό τομέα. Ένας κόσμος χωρίς πόλεμο και φυλετικές ή θρησκευτικές διακρίσεις. Μια κοινωνία ίσων ανθρώπων και ίσων ευκαιριών. Φωνές με ελευθερία και αγκαλιές χωρίς λογοκρισία. Σεβασμός στο δικαίωμα της διαφορετικότητας και ανοχή στο άγνωστο. Μια κοινωνία τόσο μακριά αλλά και τόσο κοντά. Ένα τσιγάρο δρόμος, όσο και το τσιγάρο μετά το σεξ. Μια ανάσα. Δίπλα μας. Ένα κλικ στον εγκέφαλο αλλά και μια ολόκληρη εκπαίδευση γενεών.
Δεν είναι εύκολο, όπως και τίποτα πια δεν είναι εύκολο. Δεν είναι επανάσταση, είναι δεδομένο. Είναι δικαίωμα. Είναι ανάγκη να είσαι ο εαυτός σου και να νιώθεις καλά με αυτό. Και να νιώθεις αποδεκτός. Αρεστός. Ίσος. Να νιώθεις ότι και οι άλλοι νιώθουν καλά με αυτό και δε σε κρίνουν. Κι ας μη σε επικροτούν. Σε σέβονται. Γι' αυτό που είσαι. Γι' αυτό που θέλεις. Και επί της ουσίας δεν ενοχλείς και κανέναν…
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Protothema.gr