Γυμναστής στα decks

Από τότε που θυμάται τον εαυτό του, ο Σπύρος Σιδέρης ακούει soul, funk, blues και jazz. Ήταν 14 ετών όταν προσχώρησε στο στρατόπεδο της house μουσικής σκηνής και τώρα έχει ανέβει στις κονσόλες των μπαρ για να περάσει το δικό του μουσικό μήνυμα στο κοινό που τον ακολουθεί όπου παίζει. Έχει κάνει σπουδές μουσικής τεχνολογίας και πλέον μοιράζεται τον χρόνο του μεταξύ γυμναστηρίου και νύχτας, σε μια επιτυχημένη ισορροπία που χαρακτηρίζεται από την ενέργεια των 24 χρόνων του. Πώς ξεκίνησε όλο αυτό; «Στην αρχή έπαιζα ερασιτεχνικά σε πάρτι και δειλά δειλά στο μπαρ του πατέρα μου. Δεν ήξερα καλά καλά τι έκανα αλλά τα κατάφερνα», μου εξηγεί ένα απόγευμα στο κέντρο της Αθήνας. Παιδί ακόμα, ήταν στο αυτοκίνητό του γονιού του που άκουγε καλές μουσικές. Δεν είπε ποτέ στον εαυτό του «θα κάνεις αυτό ή εκείνο». Η μουσική, όπως και η γυμναστική ήρθαν φυσικά.

Επιλέγει συναισθηματικά φορτισμένα χορευτικά κομμάτια, με αναφορές στα μουσικά είδη με τα οποία μεγάλωσε. «Εκείνα που αποφεύγω είναι τα σκληρά, εμπορικά και όσα ακούγονται στο ραδιόφωνο», λέει. «Πιστεύω ότι ο dj πρέπει όχι μόνο να διασκεδάζει το κοινό του αλλά επίσης να το εκπαιδεύει με νέα ακούσματα». Για τον Σπύρο, κάθε βραδιά είναι διαφορετική ακόμα και όταν παίζει στο ίδιο μαγαζί. «Επιδιώκω να εκμεταλεύομαι το κλίμα του μπαρ ώστε να ανεβάζω τον κόσμο», συμπληρώνει. Η καλύτερη στιγμή του είναι όταν παίζει ένα αγαπημένο του κομμάτι και βλέπει το κοινό να ανταποκρίνεται θετικά. Αντιθέτως, εκείνο που τον ενοχλεί είναι οι παρεμβάσεις μερικών ιδιοκτητών με νοοτροπία «παραγγελιάς». «Δεν μου αρέσει να μου ζητούν κομμάτια, είναι σαν να λέω σε κάποιον τι ποτό να πιει», διευκρινίζει με απόλυτο τρόπο ο 24χρονος και συνεχίζει: «εκτός και αν το ζητήσει κάποιος που ακούει το είδος που παίζω, αλλά και πάλι προσέχω πολύ. Πάντως, αυτό, με τις “παραγγελιές”, πρέπει κάποτε να σταματήσει».



Για τους νέους στην ηλικία του, λέει πως ενώ βγαίνουν για να διασκεδάσουν, παραμένουν κρεμασμένοι πάνω από τα κινητά τους. «Νομίζω ότι έχουν ξεχάσει να φλερτάρουν, να μιλάνε. Βγαίνεις με μια κοπέλα και με το που απομακρύνεσαι για λίγο ξαναπέφτει με τα μούτρα στο κινητό της. Έχω κουραστεί να βλέπω τη διαδικασία κινητού/μηνυμάτων. Δυστυχώς έτσι είναι τα νέα παιδιά. Ίσως με αυτό τον τρόπο να αισθάνονται προστατευμένα, αλλά εγώ δεν συμφωνώ». Παρά το νεαρό της ηλικίας του αναφέρει παλιότερες εποχές όταν, όπως λέει, όλοι χόρευαν και φαίνονταν να περνούν καλά. «Σήμερα, με τα προβλήματα που υπάρχουν οι νέοι είμαστε πολύ απογοητευμένοι», εξηγεί.

«Αν και αρκετοί δεν θέλουμε να φύγουμε στο εξωτερικό και είμαστε διατεθιμένοι να επενδύσουμε στη χώρα τα νιάτα μας, φοβόμαστε ότι στην Ελλάδα τίποτα δεν πρόκειται ν' αλλάξει προς το καλύτερο και αυτό είναι λυπηρό». Ο ίδιος, έχοντας ταξιδέψει στο εξωτερικό, θεωρεί πως αν του γινόταν μια καλή πρόταση επάνω στο αντικείμενό του, ίσως να το σκεφτόταν. Προς το παρόν, παίζει σε καλά μαγαζιά της Αθήνας, έχοντας ξεχωρίσει σαν ένα από τα νέα, δυνατά και ανερχόμενα ονόματα της χορευτικής αρένας.