Μετάλλιο και στην τέχνη

Ο Χρήστος Μήτσικας μας έκανε για χρόνια υπερήφανους με τις διακρίσεις του στον διεθνή στίβο. Δρομέας μέγιστης αντοχής, τα τελευταία 15 χρόνια έχει αφιερωθεί σε μια νέα αγάπη: τη ζωγραφική. Η εικαστική του αφήγηση εστιάζεται στην τονικότητα και την ένταση των χρωμάτων. Στους καμβάδες του αποτυπώνει με εξπρεσιονιστική διάθεση την υπαρξιακή αγωνία του, σε ένα ταξίδι αυτογνωσίας, με προσέγγιση δημόσια και κοινωνική. Μας φανερώνει και εδώ το σφρίγος και τη ζωντάνια που τον χαρακτήρισαν ως αθλητή, γεγονός που φάνηκε σε μια σπάνια συζήτηση που ειχα μαζί του με αφορμή την έκθεση την οποία παρουσιάζει αυτή την εποχή στο μπαρ Comme il Faux της πλατείας Καρύτση 6.




«Ό,τι και να πούμε είμαστε πίσω από το έργο. Το έργο μιλάει μόνο του, είτε είναι καλό είτε κακό», απάντησε όταν του ζήτησα να μιλήσει για τη δουλειά του. «Όλοι βλέπουμε το ίδιο έργο, όμως αλλιώς το αντιλαμάνομαι εγώ και αλλιώς οι άλλοι». Θεωρεί ότι τα θέματα στην Τέχνη είναι λίγα και, βασικά, ίδια: άνθρωπος, φύση, ζώα, ενώ στη ζωγραφική, όπως λέει, είναι μάλλον «νέος» αφού ασχολείται μόνο 15 χρόνια. Από τότε δηλαδή που ξέφυγε από τις οικογενειακές υποχρεώσεις: «Πριν, ήμουν αυτό που λένε “ζωγράφος της Κυριακής”».

Μετά τα χρόνια που πέρασε στον αθλητισμό, μου λέει ότι ένιωσε ένα κενό, το οποίο θέλοντας να καλύψει ξεκίνησε να ζωγραφίζει ερασιτεχνικά. «Μετά θέλησα να μάθω ζωγραφική, να τη σπουδάσω και να τη μελετήσω. Γι’ αυτό πήγα στον φίλο μου Πέτρο Κουφοβασίλη, στο εργαστήριο του οποίου έμαθα όσα μπορούσα για τη σύνθεση, το χρώμα. Κάθε πορεία στη ζωή μας ανοίγει μια άλλη, μια νέα», σχολιάζει με νόημα. Λίγο πριν τελειώσουμε τα ποτά μας συμπληρώνει ότι στη ζωή του τα βλέπει όλα σαν το πρωταθλητισμό που αγάπησε. Όσο για τη γενικότερη κατάσταση στη σημερινή Ελλάδα, ο διακεκριμένος μαραθωνοδρόμος συμβουλεύει τα νέα παιδιά «να είναι αισιόδοξα, να μείνουν και να παλέψουν στη χώρα μας, να μην φύγουν, παρά μόνο για να φέρουν εδώ κάτι νέο». Η έκθεση θα διαρκέσει έως τις 15 Δεκεμβρίου.