Εργοτάξιο συναισθημάτων

Η κεντρική σκηνή της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών μεταμορφώνεται κάθε βράδυ σε εργοτάξιο. Σίδερα, τούβλα, σκαλωσιές και κόσμος που εργάζεται και συγχρόνως κάτι αναζητά. Η νέα παράσταση των Blitz “6 a.m. How to disappear completely” συνεχίζει να αντιμετωπίζει το θέατρο με έναν ιδιαίτερο τρόπο και φτιάχνει μια διαδρομή προς έναν τόπο και μια άλλη πραγματικότητα.



Η Αγγελική Παπούλια, ο Γιώργος Βαλαής και ο Χρήστος Πασσαλής φτιάχνουν ένα βιομηχανικό τοπίο και, με στόχο τη μελλοντική ευτυχία, οικοδομούν καταστάσεις. Μετά την «Τριλογία του Τέλους» με τις παραστάσεις “Late Night”, “Don Quixote” και “Galaxy”, η ομάδα συνθέτει την πιο αισιόδοξη και, συνάμα, επαναστατική σκηνική της αφήγηση: ένα τρίπτυχο για την ανάγκη εύρεσης μιας νέας συνθήκης – πολιτικής, κοινωνικής και προσωπικής. Ή, αλλιώς, μια παράσταση που αναζητά, μέσα από ένα άλλο επίπεδο ανάγνωσης του κόσμου που μας περιβάλλει, την κρυμμένη εκείνη πνευματικότητα χωρίς την οποία η ζωή μοιάζει με επιβίωση.

Το σύνθημά τους είναι «Όχι άλλη πραγματικότητα». Οδηγός τους, ο Ρομαντισμός και η παντοτινή ασυμφωνία του ανθρώπου με τον κόσμο, έτσι όπως περιγράφονται στην ανησυχαστική ποίηση του Φρήντριχ Χαίλντερλιν. Αισθητικός πόλος, οι ουτοπικές κατασκευές που οραματίστηκε η σύγχρονη αρχιτεκτονική. Σημείο αναφοράς, οι ταινίες Σολάρις (1972) και Στάλκερ (1979) του Αντρέι Ταρκόφσκι και η σοβιετική νουβέλα επιστημονικής φαντασίας Πικνίκ δίπλα στο δρόμο (1972) των Αρκάντι και Μπόρις Στρουγκάτσκι, στην οποία βασίστηκε.

Στο “6 a.m. How to disappear completely” οι πρωταγωνιστές γίνονται οι καταληψίες ενός ερειπωμένου εργοταξίου στις παρυφές μιας πόλης. Εκεί, χρησιμοποιώντας τα απομεινάρια του παρελθόντος με ποιητικούς όρους, θα οικοδομήσουν μια μελλοντική επικράτεια. Σε αυτόν το νέο τόπο της επαγγελίας, «δύο πολίτες θα είναι αρκετοί για να χτίσουν μια μητρόπολη, τρεις για να φτιάξουν μια χώρα και τέσσερις για να δημιουργήσουν έναν κόσμο», όπως δήλωνε και ο εικαστικός, αρχιτέκτονας και περφόρμερ Βίτο Ακόντσι.