Θοδωρής Τσίκας

Ακόμη πιο δύσκολο μου φαίνεται όμως το πως θα πεισθεί να κόψει αυτή την κακή συνήθεια που έχει να σε κερνάει δύο μπύρες μόλις του ζητήσεις λογαριασμό. Χρόνια το κάνει, ασχέτως αν μέχρι εκείνη τη στιγμή έπινες κρασί, ούζο ή τσίπουρο, μόνο και μόνο για να σου πει μετά το ποσό της “λυπητερής” προφορικά και να σου κάνει και την έκπτωση: "Είναι 42, για σένα 40 και οι μπύρες κερασμένες".

Για δύο πράγματα είμαι  απόλυτα σίγουρος: Το πρώτο πως  ο λογαριασμός ήταν 40 ευρώ ευθύς εξαρχής για να μην σας πω 38. Το δεύτερο είναι πως αν του ζητήσω απόδειξη ταμειακής, δεν θα πει λέξη, θα φύγει και θα γυρίσει με μια τρίτη μπύρα: "Κερασμένη από το μαγαζί".

Ο κάπελας έχει εξελίξει το δικό του μάρκετινγκ το οποίο- είτε το δέχεσαι είτε όχι- δουλεύει δεκαετίες τώρα. Και στο διπλανό τραπέζι (μια και ο κάπελας έγινε "in" τα τελευταία χρόνια) έχω δει πολλούς από τους παραθυρόβιους επώνυμους όλων των κομμάτων που κόπτονται για τη φοροδιαφυγή, να αποδέχονται αυτό ιδιότυπο μάρκετινγκ .
Ο κάπελας κλέβει συνειδητά το κράτος χρόνια τώρα. Δεν αποδίδει ΦΠΑ, ίσως δεν έχει ούτε την κυρά-Μαρία που καθαρίζει πατάτες ασφαλισμένη στον ΕΟΠΥΥ (παλιότερα ΤΕΒΕ ή ΙΚΑ ή δεν ξέρω τι τέλος πάντων). Στο κάτω-κάτω γυναίκα του είναι... 

Μια ζωή η απόδειξη ήταν λέξη απούσα από το λεξιλόγιο του. Δύο παιδιά σπούδασε έτσι, ένα γιατρό και μια δικηγόρο, πληρώντας ουκ ολίγα "μαύρα" για ιδιαίτερα και φροντιστήρια, όμως αυτός εξακολουθεί να ιδρώνει πάνω από τη φωτιά, γιατί "τα φέρνω δύσκολα βόλτα και η σύνταξη άστα να πάνε". Ψέμματα λέει. Εχει φτιάξει σπίτι με πανωσήκωμα προίκα για την κόρη, έχει και ένα αυθαίρετο στα Λουτρά της Ωραίας Ελένης που όλο το νομιμοποιεί και όλο αυθαίρετο μένει… Σαν το γιοφύρι της Αρτας ένα πράγμα. "Βαρέθηκα να σας πληρώνω" έλεγε τις προάλλες στον αναπληρωτή υπουργό στο παραπέρα τραπέζι, που το άκουσε, χαμογέλασε και παρήγγειλε άλλη μια πατάτες τηγανητές… 

Τους "τα χώνει" κανονικά και αυτοί απλά γελάνε…

Ο κάπελας είναι η  Ελλάδα που μεγαλώσαμε. Είναι ο  αυτός που τα φέρνει δύσκολα βόλτα, άλλα έχει και το αυθαίρετο, κυκλοφορεί ακόμη με την Ascona που του έφερε μεταχειρισμένη ο αδελφός του από τη Γερμανία κάπου εκεί στη δεκαετία του '70, έφτιαξε το πανωσήκωμα για την κόρη που όμως "βρήκε γαμπρό και έφυγε για Εκάλη, δεν πειράζει καλά νάναι τα παιδιά", έπαιζε ΠΡΟ-ΠΟ αλλά "όλα στημένα ήταν - βαρέθηκα" και καπνίζει κρυφά από την κυρά-Μαρία γιατί του βάζει τις φωνές επειδή ο γιατρός του είπε να το κόψει, όμως "μόνο αυτό μας έμεινε πια…".

Επί της ουσίας τώρα, δεν  με νοιάζει που κλέβει. Και είμαι  σίγουρος πως κανέναν δεν νοιάζει. Ούτε καν τον πρόεδρο Αντώνη που στο διάγγελμά του επικαλέστηκε το φιλότιμο του κάπελα. 

Δεν θέλω να μειώσει τις τιμές του. 

Μου αρέσει που ξέρω ότι με χρεώνει παραπάνω για να μου "πουλήσει" μετά την έκπτωση, γουστάρω που με κερνάει τις μπύρες για να μην ζητήσω απόδειξη, και στο τέλος της ημέρας δεν πιστεύω πως αν ο κάπελας αποδώσει όλον τον ΦΠΑ (κάτι λίγα θα δίνει, δεν γίνεται) θα λυθεί το πρόβλημα της χώρας. 

"Το χρήμα κυκλοφορεί και αυτό μετράει" έλεγε τις προάλλες…

Μα, θα πείτε, γι' αυτό φτάσαμε εδώ που φτάσαμε.

Τρίχες (μετά συγχωρήσεως) και δη κατσαρές (μάλλον εδώ κολλάει το "μετά συγχωρήσεως"). 

Αν πιστεύετε ότι ο κάπελας και ο κάθε κάπελας μας έφεραν ως εδώ, μάλλον πρέπει να ξανακάνουμε από την αρχή μαθήματα … πατριδογνωσίας, ιστορίας, πολιτικής οικονομίας και ό,τι άλλο θέλετε.

Ο Χρήστος (άντε τον "κάρφωσα"), έμαθε να ζει και να συμπεριφέται με αυτόν τον τρόπο, διότι η  καθημερινότητα και η ελληνική πραγματικότητα τον "δίδαξαν" πως μόνον έτσι μπορεί να επιβιώσει. Και επιβίωσε γιατί  είχε καλούς… δασκάλους. 

Μάλλον λοιπόν την Ελλάδα των "δασκάλων" (γαμώ το κεφάλι μου) και όχι των μαθητών πρέπει να αλλάξουμε. Αν θέλουμε και αν μπορούμε βέβαια…

Υ.Γ.: Εννοείται πως  ο αναπληρωτής στο διπλανό  τραπέζι, πλήρωσε 40 από 42 ευρώ, ήπιε τις  κερασμένες μπύρες και επειδή είχε φάει μέχρι και τα τραπεζομάντηλα δεν τόλμησε να ζητήσει απόδειξη, γιατί θα του ερχόταν και τρίτη μπύρα που θα δεν είχε που να την βάλει…