Να ξεκινήσουμε από την είδηση, όπως συμβούλευε ένας παλιός κανόνας της δημοσιογραφίας. Κάπου εδώ, στο μέσον της θητείας της, η κυβέρνηση απέκτησε αντιπολίτευση. Και το όνομα αυτής : η πραγματικότητα.
Θανάσης Τσεκούρας
Aρκετά εύστοχα το μοντέλο διακυβέρνησης από τον Κ. Μητσοτάκη είχε χαρακτηριστεί μια προεδρική πρωθυπουργία. Την Πέμπτη το βράδυ, με μια αιφνίδια τροπολογία στη Βουλή, αποφασίστηκε η συγκρότηση Κυβερνητικής Επιτροπής με καθήκον να «αξιολογεί, προτεραιοποιεί και εγκρίνει τις συμβάσεις» για το σύνολο των δημόσιων έργων. Υπό την προεδρία βεβαίως του πρωθυπουργού.
Αν ο Πάμπλο Ιγκλέσιας γνώριζε την καριέρα που θα έκανε στα ελληνικά ΜΜΕ η αποχώρησή του από την πολιτική, μπορεί και να το ξανασκεφτόταν. Τέτοιο ρεύμα ούτε ο συνονόματός του Χούλιο δεν είχε ονειρευτεί, και ας έκαιγε για δεκαετίες τις ρομαντικές καρδιές. Ενας Πάμπλο να κάνει μεγαλύτερο σουξέ από ολόκληρο Χούλιο; Φαίνεται ότι εκτός από την κοινωνία και η ιστορία είναι άδικη. Γιατί, λοιπόν, τόση σημασία στην αποχώρηση του Πάμπλο;