Θανάσης Τσεκούρας

Ευτυχώς τη θεωρία την αποδόμησε η πραγματικότητα. Ο ΣΥΡΙΖΑ κυβέρνησε και η χώρα δεν παραδόθηκε στον ολοκληρωτισμό. Με δημοκρατικές εκλογές έφυγε από την εξουσία. Ετσι ακριβώς όπως την κέρδισε. Τελεία.

Σήμερα αναβιώνει μια καρικατούρα της θεωρίας των δύο άκρων με αφορμή την υπόθεση Κουφοντίνα. Μια υπόθεση που, ενώ θα μπορούσε να επιλυθεί με μια σώφρονα διοικητική πράξη και να επανέλθουμε στα μείζονα και τα πιο σημαντικά, εξακολουθεί να ταλανίζει τον δημόσιο διάλογο.

Από τη μία, οι ακραίοι της Ν.Δ. με συμπαραστάτες αρκετές προσωπικότητες του Κέντρου και της Κεντροαριστεράς που έχουν επιλέξει να λειτουργούν ως μόνιμοι και φανατικοί μάλιστα συνοδοιπόροι της κυβέρνησης. Τι υποστηρίζουν; Οτι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει δεσμούς συγγένειας με την τρομοκρατία, λειτουργεί περίπου ως το «πολιτικό τμήμα» της, υποθάλπει και στηρίζει τα δικαιώματα των τρομοκρατών.

Ερώτημα πρώτο: Πόσο δημοκρατικό και φιλελεύθερο είναι να στοχοποιείται και να στιγματίζεται ένα κόμμα που ψηφίστηκε από το 31,5% των πολιτών για «ανάρμοστες» σχέσεις με την τρομοκρατία;

Ερώτημα δεύτερο: Δεν ενδιαφέρει όλους αυτούς τους διακινητές η εντυπωσιακή ταύτιση με μια ένοχη συζήτηση της δεκαετίας του ’80, τότε που πρωτοδιατυπώθηκε η υποψία για τις εκλεκτικές συγγένειες με την τρομοκρατία; Οχι βέβαια του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά του ΠΑΣΟΚ.

Να υπενθυμίσουμε ότι διαπρεπείς εκπρόσωποι της Δεξιάς και της Ακροδεξιάς εκείνης της εποχής διακήρυτταν ανοιχτά ότι πίσω από τη 17Ν ήταν το ΠΑΣΟΚ και ο Ανδρέας Παπανδρέου. Oτι ένα «αστέρι» της πολιτικής ζωής, ο Πάνος Καμμένος, με αυτές τις απόψεις πρωτοεμφανίστηκε στον δημόσιο βίο. Με ένα βιβλίο που, όπως αποδείχτηκε στη συνέχεια, το είχε συγγράψει ο αλησμόνητος Γεωργαλάς. Οτι ο πανίσχυρος εισαγγελέας Δ. Τσεβάς και ο Μίκης Θεοδωράκης -υπουργός του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη- ανοιχτά με συνεντεύξεις κατηγορούσαν τον Ανδρέα για σχέσεις με τη 17Ν. Οτι ένας πρεσβευτής των ΗΠΑ με γραπτά υπομνήματα «ενημέρωνε» το Στέιτ Ντιπάρτμεντ για τις διασυνδέσεις ΠΑΣΟΚ και 17Ν. Οτι γνωστός σκηνοθέτης και σημερινός «γκουρού του φιλελευθερισμού» έκανε ταινία φωτογραφίζοντας ως αρχηγό της τρομοκρατίας τον... Κώστα Λαλιώτη.

Τριάντα χρόνια μετά, φαίνεται ότι υπάρχουν αρκετοί πρόθυμοι να μετατραπούν σε διακινητές της ίδιας σαχλαμάρας. Ομως το ενδιαφέρον είναι ότι οι πρόθυμοι του άλλου άκρου σπεύδουν να βοηθήσουν αποτελεσματικά τους διακινητές της σαχλαμάρας. Οι «απέναντι» του ΣΥΡΙΖΑ.

Πέρα από την περίπτωση του Θ. Δρίτσα, είναι προφανές ότι αρκετά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ επιδεικνύουν έναν ασυνήθιστα υπερβάλλοντα ζήλο να προασπίσουν τα δικαιώματα του Κουφοντίνα. Με κενά, αντιφάσεις και αλλοπρόσαλλες τοποθετήσεις που ανοίγουν την κερκόπορτα στους ακραίους της άλλης όχθης να στιγματίσουν τον ΣΥΡΙΖΑ για εκλεκτικές συγγένειες με την ανομία, το μπάχαλο και την τρομοκρατία.

Στο διαχρονικό ερώτημα του Κίτσου Τεγόπουλου, αν είναι «ένοχοι ή βλάκες», ας τοποθετήσουν οι ίδιοι την περίπτωσή τους. Οσο όμως το σκέφτονται, μήπως πρέπει να κάνει κάτι ο Αλέξης Τσίπρας; Το οφείλει στο 31,5% που τον ψήφισε...