Γιώργος Δ. Ανδρέου

Κυρίως όμως να «αδειάσει» ανενδοίαστα και δημόσια το φίλο του, όπως χαρακτήρισε τον Αλέξη Τσίπρα, εκθειάζοντας, «γλύφοντας» μάλλον δουλικά, τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Να σε κάψω Γιάννη να σε αλείψω λάδι.

«…Λυπάμαι για κάτι που άκουσα, ότι εγώ είπα κάποια περίεργα πράγματα για την Ελλάδα, για το πώς πέτυχε κάποια πράγματα- θα πάμε πίσω στην εποχή της Τροίας ίσως - αλλά δεν είναι κάτι που αφορά το παρόν και δεν αφορούσε σε καμιά περίπτωση τη σημερινή Ελλάδα. Ξέρετε ότι είμαι Σοσιαλιστής αλλά δεν κρύβω ότι για μένα είστε ο καλύτερος Έλληνας Πρωθυπουργός. Δεν είμαστε στην ίδια πολιτική ομάδα. Ο Αλέξης (Τσίπρας) είναι πολύ καλός φίλος, αλλά τι να πω; Έτσι είναι τα πράγματα.

Και δεν είστε σε προεκλογική εκστρατεία, επομένως δεν είναι κάποιου είδους παρέμβαση…».
Είχε δηλώσει ξεκάθαρα και αναιδώς πως η Ελλάδα μπήκε στην Ευρωπαϊκή Ένωση με ψευδή στοιχεία, εξαπατώντας τους επικεφαλής της Ευρώπης.
Η Ελλάδα όμως σήμερα, και αυτό το γνωρίζει καλά ο Αλβανός ηγέτης, είναι η σημαντικότερη παράμετρος και πύλη στις προοπτικές και τη θέση της Αλβανίας στην Ευρώπη και το δυτικό κόσμο. Αυτό ήταν, το συμφέρον και όχι η μετάνοια, που τον έκανε να «διασκεδάσει», αν και έμμεσα και όχι ξεκάθαρα, όσα είπε σε βάρος της χώρας μας.

Προφανώς ο Έλληνας πρωθυπουργός έχοντας καταλάβει πως συνομιλητής του είναι ένας ακόμα πιστός οπαδός της «κωλοτούμπας» ως πολιτικής πρακτικής, προσέρχεται στις συναντήσεις τους αρκούντως κουμπωμένος και κυρίως επιφυλακτικός. Ιδιαίτερα σε σχέση με το «λόγο», τη μπέσα που έλεγαν οι πρόγονοί του στις δεσμεύσεις. Γιαυτό και, σωστά, δεν έδωσε συνέχεια ανοίγοντας μια ανούσια κόντρα.
Έντυ και Αλέξης, βίοι παράλληλοι και αμοιβαία η έλξη.

Στα καθ’ ημάς ο παραλληλισμός δεν γίνεται για το γνωστό γελοίο από κάθε άποψη δημοψήφισμα του 2015 και το «άδειασμα» του αποτελέσματός του, που, αν και με σοβαρές αρνητικές συνέπειες στην Ευρώπη, αφορά κυρίως το εσωτερικό της χώρας κι αυτούς που πίστεψαν. Γίνεται για την εικόνα της χώρας στον κόσμο και τις διεθνείς σχέσεις.

«Go back, κυρία Μέρκελ, go back, κύριε Σόιμπλε, go back, κυρίες και κύριοι της συντηρητικής νομενκλατούρας της Ευρώπης», κραύγαζε δημόσια λίγο πριν γίνει πρωθυπουργός ο δικός μας.

Αποχαιρετώντας την όμως από την καγκελαρία, μετά από σχεδόν πέντε χρόνια αγαστής «συνεργασίας» και υπακοής, ανέφερε «…Εκπροσωπήσαμε διαφορετικές πολιτικές κατευθύνσεις. Αλλά αυτή ακριβώς η ειλικρίνεια ήταν το ουσιώδες χαρακτηριστικό στη μεταξύ μας σχέση. Μας επέτρεψε να χτίσουμε εμπιστοσύνη, παρά τις αντιξοότητες. Ο τρόπος με τον οποίο η Άνγκελα Μέρκελ εξέφρασε κατά τη διάρκεια της ευρωκρίσης τις θέσεις της, αλλά και η απόρριψή τους, ήταν έντιμοι…».

Ράμα και Τσίπρας, φίλοι, σύγχρονοι «αριστεροί» και οι δύο - επικεφαλής μάλιστα συμμαχίας αριστερών κομμάτων - κυβέρνησαν τις χώρες τους, χωρίς πρόβλημα συνέπειας και ενδοιασμούς στην αμετροέπεια και τις δόλιες ή και αφελείς τοποθετήσεις. Προϊδεάζουν τους συνομιλητές τους να προσέρχονται σε συζητήσεις κουμπωμένοι και επιφυλακτικοί.

Ο ένας κυβερνάει ακόμα, ο εδώ φίλος του όμως αποδοκιμάστηκε και προσπαθεί, αντί συγγνώμης, να πείσει την κοινωνία και ειδικά τη μεσαία τάξη που συνέθλιψε, πως όλα πήγαν καλά, επιζητώντας, μάταια, την ανάκτηση της εμπιστοσύνης των πολιτών.

Η ιστορία γράφεται από τα πρόσωπα κυρίως. Η εικόνα και η πολιτεία του ηγέτη αντικατοπτρίζει την εικόνα της χώρας και του λαού της διεθνώς. Το ίδιο και οι φιλίες που αναπτύσσονται στις διεθνείς σχέσεις και την πολιτική. Άλλος κάνει φίλο το Μακρόν και τον Μπάϊντεν κι άλλος το Ράμα και το Μαδούρο, εκθειάζει τον Τράμπ και τον εκθειάζει ο Ερντογάν. Ο ένας γίνεται φίλος με τους συμμάχους και συμπαραστάτες της χώρας κι ο άλλος με τους επικριτές της και τους απέναντι.

Ηθικό δίδαγμα που, από την μέχρι τώρα προσωπική του διαδρομή, φαίνεται να ενστερνίζεται ο Έλληνας πρωθυπουργός:
Η αλήθεια, η συνέπεια, η σταθερότητα και οι ξεκάθαρες θέσεις είναι διαχρονικές αρετές σε κάθε έκφανση της ζωής. Εειδικά στην πολιτική και ειδικότερα στις διεθνείς σχέσεις. Χαρακτηρίζουν τον άνθρωπο, τον ηγέτη, το αξίωμα και τη χώρα του, απόδειξη ήθους, επιπέδου και αξιοπιστίας.
Το έλεγαν προσφυώς οι πρόγονοί μας «Όμοιος ομοίω αεί πελάζει», που στη νεοελληνική πραγματικότητα μεταφράζεται στην παροιμία του τίτλου.
Το βλέπουν και αυτό οι πολίτες που μένει να το μετουσιώσουν, σύντομα, σε πολιτική επιλογή και πολιτική αποδοκιμασία.




O Γιώργος Ανδρέου είναι δικηγόρος (www.andreoulaw.gr)