Μια ωραία ατμόσφαιρα
Δημήτρης Παγαδάκης

Δημήτρης Παγαδάκης

Μια ωραία ατμόσφαιρα

«Λοιπόν δεν ξέρω αν το προσέξατε, αλλά σήμερα είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα, είμαστε!»

Αυτή η κινηματογραφική ατάκα του Ντίνου Ηλιόπουλου διασκέδαζε κάποτε με προσχηματικό ευφημισμό ένα συννεφιασμένο γεμάτο ένταση ντεκόρ μια μυθοπλαστικής αφήγησης.

Τα έφερε έτσι η πραγματική ζωή ώστε εκείνη η ατάκα από την ασπρόμαυρη κωμωδία «Ο Ατσίδας» να «δένει» πλέον αρμονικά στο βαρυφορτωμένο φόντο πίσω από την ανάδειξη του νέου αρχηγού του ΣΥΡΙΖΑ.

Προηγήθηκε, εξάλλου, μια σκληρή αναμέτρηση για το πόστο μεταξύ των δυο υποψηφίων. Ο δυο φορές νικητής στις εξωκομματικές κάλπες Στέφανος Κασσελάκης και η ηττημένη επίσης δις στις ίδιες Έφη Αχτσιόγλου πιστοποίησαν με τη προεκλογική στάση τους ότι αποτελούν «δυο ξένους στο ίδιο κόμμα».

Το επικύρωσαν ακόμη και όσοι εκ των συντρόφων τους στοιχήθηκαν με πάθος στο πλευρό ενός εκάστου των μονομάχων στο πολυσυλλεκτικό, ρευστό και απελπιστικά παραλυτικό σκηνικό ενός κατακερματισμένου κόμματος. Το επιμαρτύρησαν, τέλος, μετά το οριστικό εκλογικό αποτέλεσμα οι τοποθετήσεις των δυο πρωταγωνιστών καθώς και οι αντιδράσεις των οπαδών τους.

Η απογοητευμένη από την ήττα Αχτσιόγλου διαμήνυσε ότι «ο ΣΥΡΙΖΑ είναι δυναμικά παρών για να δώσει τις μεγάλες πολιτικές και κοινωνικές μάχες που έρχονται». Σήκωσε το αριστερό χέρι με σφιγμένη γροθιά αφουγκραζόμενη τους υποστηρικτές της να κραυγάζουν «αγώνας, νίκη, ανατροπή, η ιστορία γράφεται με ανυπακοή». Μικρολεπτομέρεια συνιστά ότι το συγκεκριμένο σύνθημα προέρχεται από το ΚΚΕ.

Από τη μεριά του ο αδιαμφισβήτητος θριαμβευτής Κασσελάκης με ανασηκωμένο το δεξί χέρι με τη παλάμη ανοιχτή σε στυλ χαιρετισμού, εξήγγειλε πως «σήμερα το φως κέρδισε και η ελπίδα συλλογικά γίνεται το μέλλον». Όπως κι αν αυτό μεταφράζεται και ότι κι αν σημαίνει προοπτικά εναντίον του όποιου σκότους και όποιας απογοήτευσης, εννοεί.

Ταυτόχρονα έστρεψε ως αυτάρεσκος κονφερασιέ το μικρόφωνο προς τους ασυγκράτητους οπαδούς του που διαλαλούσαν δίχως προσμονή το διακομματικά διαχρονικό σύνθημα «νάτος νάτος ο πρωθυπουργός».

Και, φυσικά, εναγκαλίστηκε συγκινημένος τον καταδικασμένο με 13-0 Νίκο Παππά. Τον οποίο ολόψυχα ευχαρίστησε για τη συμπαράσταση που πρόσφερε από τα δικά του βοσκοτόπια στην εκλογική του μάχη.

Κλείσιμο
Από την αποκωδικοποίηση, πάντως, της γλώσσας του σώματος και της λεκτικής επικοινωνίας των δυο μονομάχων, ευδιάκριτα αποτυπωνόταν στη διαφορετική στάση καθενός η προσεχής εμπλοκή αμφοτέρων σε ένα νέο εσωκομματικό τοπίο αντιπαράθεσης.

Εκεί όπου «αν κάτι μπορεί να πάει στραβά, θα πάει» σύμφωνα με τον απαισιόδοξο νομό του Μέρφυ. Διαμορφώνοντας ένα διχαστικό με εμφυλιοπολεμικούς όρους πεδίο σε στυλ του «ή εμείς ή αυτοί», αυτή τη φορά σε μίνι ενδοσυριζαική συσκευασία.

Εγκυμονώντας επί πλέον μια «ωραία ατμόσφαιρα» με φιλονικίες, ξεκατινιάσματα και ξεμαλλιάσματα μεταξύ ανταγωνιστών. Ενδεχομένως τόσο ηχηρών στο δημόσιο χώρο σαν να τους «κρέμασαν κουδούνια».

¨Όσο και αν υποτίθεται ότι ο καρεκλοκενταυρισμός μερίδας της κομματικής γραφειοκρατίας υπαγορεύει, ανεξάρτητα από ιδεολογικοπολιτικές αντιθέσεις, την αναμονή , παραμονή και επιμονή στις στελεχιακές της θέσεις, το τραύμα που της προέκυψε είναι ανοιχτό.

Τα συμπυκνωμένα φορτία ανασφάλειας δεν επιτρέπουν νηφάλιες αποτιμήσεις από όσους ενοχλούνται επειδή μια ουρανοκατέβατη, ακκιζόμενη και συχνά οπερετική περσόνα τους πήρε το «μαγαζί» μέσα από τα δικά τους χέρια.

Αναγκαστικά, το εκλογικό αποτέλεσμα δεν θα ξεθυμαίνει ήπια σαν τις εύθραυστες φυσαλίδες ανθρακούχου αναψυκτικού. Θα συνεχίσουν αναβράζουσες έως ότου κατακαθίσουν ώστε να ανιχνεύσουν οι ανησυχούντες για το τον προσανατολισμό που θα δώσει ο Κασσελάκης στη λεγόμενη ριζοσπαστική Αριστερά.

Το πιο πιθανόν είναι αυτή να δρομολογηθεί στο μοντέλο που οραματίζεται ο αρειμάνιος μέντορας του Πολάκης για την «άλλη φορά». Που απειλητικά υπόσχεται ότι θα είναι «αλλιώς».

Μέχρι τότε, άγνωστο πότε, αναμένεται ότι οι «ομπρέλες» της ιδεολογικής καθαρότητας θα ανοιγοκλείσουν στο καταιονισμό σαχλαμάρας, αρκετές φορές. Άλλες τόσες κρίνεται ότι θα νηστέψουν και οι βουλιμικά επειγόμενοι για τη νομή της εξουσίας με την πρεμούρα εφόδου στο κρατικό λουφέ.

Αν απομένει κάτι παρήγορο σε όλους, αυτό προέρχεται από την ακροθιγή συνάφεια τους με τον Μαρξισμό και την μακρόσυρτη διαδρομή της Ιστορίας. Καθώς, άλλωστε, έλεγε ο Γερμανός φιλόσοφος: «η ιστορία επαναλαμβάνεται την πρώτη φορά σαν τραγωδία και τη δεύτερη σαν φάρσα». Τη πρώτη τη βίωσαν με τον Τσίπρα. Την δεύτερη την πραγματώνουν με το Κασσελάκη.
Ακολουθήστε το protothema.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Protothema.gr

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

Ειδήσεις Δημοφιλή Σχολιασμένα
δειτε ολες τις ειδησεις

Δείτε Επίσης

Συνεχίζοντας σε αυτό τον ιστότοπο αποδέχεστε την χρήση των cookies στη συσκευή σας όπως περιγράφεται στην πολιτική cookies

Μάθετε περισσότερα εδώ

Αποδοχή