Ανδρέας Ζούλας

Η πρόταση που υπεβλήθη στην Βουλή - από ιδιώτες - και υπογράφηκε από τριάντα δύο βουλευτές, αποτελεί αίσχος. Με την έννοια της «εσχάτης προδοσίας» δεν μπορεί να παίζει κανείς και δεν παίζονται «πολιτικάντικα παιχνίδια», τα οποία πριν από όλους - θεσμούς και πρόσωπα - προσβάλλουν βαθύτατα τον Ελληνικό Λαό. Και προσβάλλουν τον Ελληνικό Λαό, γιατί αυτός ο Λαός, ο καθημερινός άνθρωπος, πολίτης, «έζησε στο πετσί του» το αποτέλεσμα της εσχάτης προδοσίας που διέπραξε η Χούντα και υπέστη τα αποτελέσματα των εγκλημάτων της αρχίζοντας από την στέρηση της ελευθερίας του και κλείνοντας με την εθνική τραγωδία της Κύπρου: ο δικτάτορας Παπαδόπουλος αφόπλισε, πρώτα, την Κύπρο αποσύροντας την Μεραρχία - που είχε κρυφά στείλει το 1964 η Ελληνική Δημοκρατία - για να έρθει η δεύτερη προδοσία, του δικτάτορα Ιωαννίδη, που έδωσε το πρόσχημα στην Τουρκία να κάνει την εισβολή και έχουμε την έκτοτε εμπλοκή των ελληνοτουρκικών σχέσεων, τα αποτελέσματα της οποίας ζούμε και τώρα καθημερινά.

Αυτά ξέρει ο Ελληνικός Λαός ως εσχάτη προδοσία και αυτά είναι πράγματι εσχάτη προδοσία, για την οποία πλήρωσαν οι πρωταίτιοί της με απόφαση της Δικαιοσύνης της Ελληνικής Δημοκρατίας. Από τότε, την διάπραξή της, το 1967 και με ό,τι δεινά επισώρευσε και την τιμωρία της μετά την αποκατάσταση της Δημοκρατίας, ο Ελληνικός Λαός δεν είχε μιλήσει για άλλη εσχάτη προδοσία.

Ξανάρθε τώρα στην επικαιρότητα ο όρος με αφορμή το δυστύχημα των Τεμπών! Ξανάρθε στην επικαιρότητα για να γελοιοποιήσει τους εμπνευστές αυτού του αίσχους. Ανέλυσε ο κ. Ανδρέας Λοβέρδος το αδίκημα της «εσχάτης προδοσίας» και κατέδειξε ότι η «πρόταση» αυτή σε καμία περίπτωση δεν στοιχειοθετεί το απώτατο αυτό κατά της Πολιτείας, της Δημοκρατίας και του Λαού αδίκημα. Και ο κ. Αλιβιζάτος χαρακτηριστικότατα και λιτότατα είπε ότι «δεν είναι σοβαρά πράγματα αυτά».

Εγώ – ας μου επιτραπεί το πρώτο πρόσωπο – έχοντας ασκήσει το επάγγελμα/λειτούργημα της Δημοσιογραφίας από το 1965 μέχρι το 2010, έζησα, και τον διπλό βραχνά της δικτατορίας και ως πολίτης - όπως όλοι οι Έλληνες, και ως δημοσιογράφος - αλλά και την αποκατάσταση της Δημοκρατίας, την θεμελίωσή της και την λειτουργία της. Και θέλω να πω – και εγώ – αυτό που οι πάντες ομολογούν με υπερηφάνεια.

ΑΠΟ ΤΟ 1974 ΜΕΧΡΙ ΤΩΡΑ ΕΧΟΥΜΕ – ΛΑΟΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΗΓΕΣΙΑ – ΘΕΜΕΛΙΩΣΕΙ ΚΑΙ ΖΟΥΜΕ ΤΟ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΜΑΣ ΠΟΛΙΤΕΥΜΑ ΠΙΟ ΣΤΕΡΕΑ ΑΠΟ ΟΠΟΙΑΝΔΗΠΟΤΕ ΑΛΛΗ ΠΕΡΙΟΔΟ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΜΑΣ, ΩΣ ΚΡΑΤΟΣ ΑΠΌ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ‘21 ΩΣ ΣΗΜΕΡΑ.

Λοιπόν, τέρμα το αίσχος της τωρινής «εσχάτης προδοσίας». Η οποία – ως «εκδίκηση της Ιστορίας» – έρχεται να γελοιοποιήσει και τους εμπνευστές της και τις 32 ουρές τους. Και για να λέμε πρόσωπα και πράγματα με το όνομά τους αναφέρομαι πρώτα απ’ όλους στην κυρία Καρυστιανού, της οποίας το βαρύ πένθος όλοι σεβόμαστε, αλλά και οι πάντες συμφωνούν ότι έχει υπερβεί κάθε όριο με την τελευταία της ενέργεια. Δεν ξέρω αν δική της ήταν η ιδέα ή την συμβούλεψαν σχετικώς οι συντάκτες της «πρότασης» ή άλλοι «σύμβουλοι». Το τελικό αποτέλεσμα είναι το ίδιο.

Το αυτό ισχύει και για τους τριάντα δύο βουλευτές που συγκρότησαν ένα ακροδεξιοαριστερό συνονθύλευμα (Πλεύση Ελευθερίας Ζωής Κωνσταντοπούλου, Ελληνική Λύση Βελλόπουλου, Νίκη Νατσιού και άλλων του κόμματος Κασσελάκη) και έσπευσαν να υιοθετήσουν την πρόταση περί εσχάτης προδοσίας.

Μια πρόταση που είναι βέβαιο ότι θα απορριφθεί, καθώς θα την καταψηφίσει η Νέα Δημοκρατία (έχει δική της πρόταση), το ΠΑΣΟΚ με δική του πρόταση δεν θα την ψηφίσει, ενώ το ίδιο θα κάνει κατά πάσα πιθανότητα και ο … εναπομείνας Σύριζα και η Νέα Αριστερά. Λέγεται ότι το ΚΚΕ σκέπτεται ακόμη περί του πρακτέου, αλλά αυτό δεν θέλω να το πιστέψω…

Έτσι, τι μένει από την όλη αυτή υπόθεση; Οργή του πολίτη γιατί δεν παίζουν «εν ου παικτοίς» και η αυτογελοιοποίηση όλων εκείνων που καθ’ οιονδήποτε τρόπο και για τον οποιονδήποτε λόγο εκμεταλλεύθηκαν το τραγικό δυστύχημα των Τεμπών. Αφού επικαλέσθηκαν αυθαίρετες κατασκευές και θεωρίες και αφού τις είδαν μία-μία να πέφτουν με τα πορίσματα αρμοδίων επιστημόνων και όχι αυτοκλήτων παντογνωστών, μηχανεύτηκαν την «εσχάτη προδοσία». Και εγώ, μαζί με κάθε καλόπιστο πολίτη, δικαιούμαι να αναρωτηθώ και να ρωτήσω.

Η ΕΣΧΑΤΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ δεν είναι πράξη που … περνά απαρατήρητη. ΓΙΑΤΙ την θυμήθηκαν, την εφηύραν, την επικαλούνται ΤΩΡΑ, τον Ιούνιο του 2025 για το δυστύχημα των Τεμπών που έγινε στις 28 Φεβρουαρίου του 2023. Πώς δεν επεσήμαναν τον… κίνδυνο που διατρέχει το πολίτευμα από την «εσχάτη προδοσία», από την πρώτη στιγμή ή, εν πάση περιπτώσει, από τον χρόνο, στον οποίο ανάγονται ενέργειες και παραλείψεις που οι ίδιοι καταλογίζουν σε σειρά κρατικών-πολιτειακών παραγόντων εναντίον των οποίων στρέφονται με την πρότασή τους; Πράξεις και παραλείψεις που κατά τους ίδιους τους καταγγέλλοντες δεν ανάγονται στον Μάιο-Ιούνιο του 2025, αλλά πολύ πριν, χωρίς να … αφυπνιστεί, τότε, στον κρίσιμο χρόνο, το ενδιαφέρον τους να… προστατέψουν το Πολίτευμα από την «εσχάτη προδοσία» που τώρα μόλις … διέγνωσαν, αφυπνισθέντες…

Ο πραγματικός λόγος της επινοήσεως της ιστορίας της «εσχάτης προδοσίας» δεν είναι ότι έστω και αργά την αντελήφθησαν, ανησύχησαν και έσπευσαν να … προλάβουν να σώσουν την Δημοκρατία. Ο λόγος είναι ότι έβλεπαν οι πάντες ότι «τα Τέμπη», ως πολιτικό-ειδησεογραφικό θέμα δεν ήταν πια στην πρώτη γραμμή του ενδιαφέροντος. Και σκέφθηκαν την «εσχάτη προδοσία». Αίσχος τους (κυριολεκτικώς, ντροπή τους).

Μακριά από νομικές αναλύσεις, μακριά από πολιτικές προσεγγίσεις και υπολογισμούς, μία και μόνη η κρίση του πολίτη: Αίσχος και για αυτούς που σκέφθηκαν πώς θα επαναφέρουν το θέμα στην επικαιρότητα και γι’ αυτούς που είδαν να «ζωντανεύει» ο λόγος τους και ο ρόλος τους στο Κοινοβούλιο. Κι αυτοί, οι υπογράψαντες βουλευτές, είναι περισσότερο κατακριτέοι, για δύο λόγους:

-Πρώτον, δεν υπάρχει προηγούμενο σε διαδικασία Κοινοβουλευτικής διερεύνησης ευθυνών πολιτικών προσώπων η πρόταση να «έρχεται απ’ έξω», από πολίτες και να μη διατυπώνεται απ’ ευθείας από τους βουλευτές που θέλουν να διερευνήσουν το θέμα. Πρώτη φορά έχουμε βουλευτές που «τρέχουν» να υπογράψουν πρόταση ιδιώτη για αδίκημα το οποίο οι ίδιοι οι βουλευτές δεν είχαν «δει» ή «σκεφθεί» επί δυόμιση σχεδόν χρόνια. Διπλό αίσχος τους, και για τον πρόσθετο λόγο ότι, κατά το Σύνταγμα, ο βουλευτής «εκπροσωπεί το Έθνος» και δεν τρέχει πίσω από προτάσεις ιδιωτών που κι αυτοί πολύ καθυστερημένα ανησύχησαν για την … πορεία της Δημοκρατίας μας.

Δεύτερον, είναι διπλά και πολλαπλά κατακριτέοι οι βουλευτές που έσπευσαν να υπογράψουν γιατί γνωρίζουν πολύ καλά - καλύτερα από τον κάθε άλλον - ότι η ενέργειά τους δεν έχει διάρκεια, δεν έχει μέλλον ούτε ουσιαστική προοπτική. Μόλις καταψηφιστεί η πρότασή «τους» - όπως με απόλυτη βεβαιότητα προδικάζεται - κανείς πια δεν θα θέλει να μιλήσει καν για «εσχάτη προδοσία»… Ό,τι προβολή, όση προβολή με το θέμα αυτό θα έχουν τώρα, για λίγες ημέρες.

Όμως, το νόμισμα έχει δύο όψεις όπως λέει ο κόσμος ή όπως έλεγαν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι «ουδέν κακόν αμιγές καλού». Αφού είπαν τα πάντα επί δυόμιση χρόνια, αφού θέλησαν να ενοχοποιήσουν κάθε πολιτικό αντίπαλο, έφθασαν στην ακρότητα της «εσχάτης προδοσίας»… Και επήλθε ο κορεσμός. Μαζί με την παγιούμενη πια αίσθηση ότι: ΑΡΚΕΤΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ. ΕΙΝΑΙ ΠΙΑ ΚΑΙΡΟΣ ΝΑ ΜΙΛΗΣΕΙ Η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ.

Η οποία βεβαίως θα κρίνει την ευθύνη κάθε παράγοντα στο μέτρο και τον βαθμό στον οποίο καθένας ευθύνεται. Θα κρίνει όμως και το αίτιο του δυστυχήματος. Και το αίτιο του δυστυχήματος των Τεμπών είναι η ανεπάρκεια, τα λάθη, του σταθμάρχη. Αν δεν είχε κάνει λάθος χειρισμούς ο σταθμάρχης, δεν θα είχε γίνει το δυστύχημα.