Νοσταλγήσαμε το γουδί βρε αδελφέ!

-Μένετε σε πολυκατοικία; ρωτήθηκε ξαφνικά και απρόοπτα συνάδερφος δημοσιογράφος ενώ λιαζότανε σε πεζοδρόμιο γνωστού καφενείου. Και πόσοι άλλοι κατοικούν στο σπίτι σας;

Λογικό ο ερωτηθείς να θεώρησε ότι πρόκειται περί εφοριακού, συλλέγοντος πληροφορίες για να τον κατατάξει σε ορισμένη κατηγορία φορολογουμένων. Γι’ αυτό έσφιξε τα χείλη του μπας και του ξεφύγει επικίνδυνη ομολογία.

Ο άλλος όμως επέμεινε!

-Μη φοβόσαστε και με συγχωρείτε αν είμαι κάπως αδιάκριτος. Σας ερωτώ γιατί ήθελα να μάθω, αν ακούσατε γουδοχέρι τις Άγιες αυτές ημέρες από τα γειτονικά σας διαμερίσματα ή ακόμα και από το δικό σας;

-Ομολογώ πως όχι μόνο δεν άκουσα τον χαρακτηριστικό αυτό ήχο, αλλά έχω και χρόνια να τον ακούσω!

-Αυτό ακριβώς ήθελα να μάθω και από εσάς, διότι από όσους και να ρώτησα πήρα την ίδια απάντηση... Το γουδί πέθανε καλέ μου άνθρωπε. Ο αχώριστος αυτός συνοδός κάθε γιορτής, και ιδιαίτερα αυτής του Πάσχα, τέθηκε αρχικά σε παροπλισμό, και κατόπιν αποστρατεύτηκε μένοντας στο ράφι μαζί με τα άλλα πράγματα της παλιάς εποχής.

»Τα παλιά χρόνια ήταν αδύνατο να αισθανθούμε Χριστούγεννα, Πρωτοχρονιά, Φώτα και Πάσχα χωρίς, μαζί με τις καμπάνες των εκκλησιών της συνοικίας μας, να αντηχήσει από κάθε σπίτι το γουδοχέρι.

»Ο ρυθμικός του ήχος μας ανήγγειλε, μαζί με την εορτάσιμη χαρά, την προπαρασκευή όλων των παραδοσιακών αγαθών ενός πλούσιου τραπεζιού και μιας ζηλευτής πανδαισίας.

»Ένας ήχος που μας έκανε να φανταζόμαστε –αν δεν τα βλέπαμε μπροστά μας- σκάφες, σκαφίδια, πλάστρες, ανασκούμπωμα, ζύμωμα, μοσχοβόλημα μαστίχας, ανθόνερου, κανέλλας, βανίλιας και μοσχοκάρυδου...

»Δυστυχώς όλα αυτά ανήκουν πλέον στο παρελθόν. Η ρυθμική αυτή ποίηση έσβησε διά παντός. Όλα τα γιορτινά καλούδια αγοράζονται από το ζαχαροπλαστείο ή το φούρνο της γειτονιάς.

»Ελπίζω να μη σας έγινα βάρος, αλλά θα ήθελα να σας αποκαλύψω, φεύγοντας, ότι αυτές τις μέρες παίρνω σβάρνα παλιές φτωχικές γειτονιές με τα στενά τους σοκάκια, και, όπου ανακαλύπτω τον γλυκύτατο αυτό ήχο, κάθομαι και τον απολαμβάνω...

Με αυτά τα λόγια ο νοσταλγός αυτός του γουδιού έφυγε.

Όταν τελείωσε την αφήγησή του ο εκλεκτός μας συνάδελφος, όλοι μας στην αίθουσα σύνταξης κουνήσαμε με νόημα το κεφάλι!

ΚΑΛΑ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΤΕ

Θωμάς Σιταράς, Αθηναιογράφος- Συγγραφέας, FB: Σιταράς Θωμάς