Vassilina, η underground ντίβα

Αρκεί να παρακολουθήσετε ένα δικό της βιντεοκλίπ για να ανακαλύψετε τη σπάνια αισθητική της. Φτάνει να ακούσετε τις θεϊκές της μελωδίες για να αντιληφθείτε τη δύναμη του ήχου της. Και αν διαβάσετε προσεκτικά τους στίχους της, σίγουρα θα αναγνωρίσετε κάτι βαθύ και ποιητικό: «Ατυχήσαμε στον κόσμο τούτο εδώ και ας μην υπήρξαμε, ατυχήσαμε στον κόσμο τούτο εδώ και δεν συναντηθήκαμε ποτέ». Εμείς συναντηθήκαμε από κοντά μια ηλιόλουστη μέρα στο Κολωνάκι, στο νέο μπαρ «Ντισκομπάλα» που έχει γίνει στέκι της. Και η αλήθεια είναι πως δεν περίμενα πως θα μπορούσε να της αρέσει ένας τόσο πολύχρωμος χώρος. «Κάτω από τη σκηνή είμαι λιγάκι πιο φωτεινή, αρκετά self-aware, αλλά νιώθω και άβολα καμιά φορά. Επάνω στη σκηνή δεν με νοιάζει τίποτα και νιώθω σε απόλυτη επαφή με το σώμα και την ύπαρξή μου», μου απαντά αφοπλιστικά.

Η Βασιλίνα Μέγκλα έχει μια νεανική φρεσκάδα, αλλά είναι ενημερωμένη για όλες τις εξελίξεις της επικαιρότητας, συμφωνεί με την πολιτική ορθότητα και τη συμπεριληπτικότητα και γνωρίζει κάθε reference που συζητάμε με την ομάδα για το στήσιμο, τα ρούχα ή την έμπνευση γύρω από τη φωτογράφησή της για το «Gala». Ενα κορίτσι μιας γενιάς που προσωπικά θεωρώ πιο έξυπνη από την προηγούμενη, που είναι «aware» και οξυδερκής. Τι περιλαμβάνει όμως μια συνηθισμένη μέρα της; Πώς αντιμετωπίζει τον κόσμο;

«Το πιο δύσκολο αλλά και όμορφο ίσως πράγμα στη ζωή μιας μουσικού είναι ότι τον ένα μήνα μπορεί οι ρυθμοί να είναι στο fast forward και η αδρεναλίνη και η σεροτονίνη στα ύψη και τον επόμενο να περνάει στο αντίθετο άκρο, στην αδράνεια. Φαντάζομαι αυτό είναι και το βασικό άγχος κάθε ελεύθερου επαγγελματία, αν και όσοι ασχολούνται με τα καλλιτεχνικά πιστεύω ότι μπορούν να ταυτιστούν λίγο περισσότερο. Αυτή την περίοδο πάντως, ένα απλό 24ωρο πάει κάπως έτσι: με ξυπνάει νωρίς η γάτα μου. Και γενικά είμαι από τους ανθρώπους που αν ανοίξει το μάτι μου, τότε είμαι πραγματικά παρούσα, οριακά δεν χρειάζομαι καφέ. Το “άγχος” θα μπορούσε να είναι το δεύτερο όνομά μου, αλλά το δουλεύω. Στην παρούσα φάση όλη η δουλειά που αφορά τον νέο μου δίσκο είναι οργανωτική, ανάμεσα σε άπειρα emails και έρευνα. Γενικά επειδή είμαι λιγάκι χαοτική, το να έχω ημερήσιο πρόγραμμα με βοηθάει απίστευτα. Τα απογεύματα έχω τα μαθήματά μου -διδάσκω φωνητικά και παραγωγή - και ανάλογα με την ημέρα θα πάω για κουνγκ φου, το οποίο ανακάλυψα τους τελευταίους μήνες και μου έχει αλλάξει απόλυτα τη ζωή. Υστερα, σπίτι και Netflix. Η εποχή της COVID με έφερε σε επαφή με την πιο εσωστρεφή πλευρά μου, αν σκεφτείς ότι παλιά δούλευα σε μπαρ. Πλέον το κρεβάτι μου με καλεί από τα μεσάνυχτα», ομολογεί.

Στα μικρά μας διαλείμματα σιγοτραγουδά ξένα κομμάτια τα οποία δεν έχω ακούσει ποτέ. Ανταλλάσσουμε Spotify προφίλ για να καταλάβω κάτι περισσότερο από τις εμπνεύσεις και τις μουσικές της προτιμήσεις. Daniela Lalita, Marina Herlop, Lyra Pramuk και Leya εμφανίζονται στις πρώτες της αναζητήσεις κι εγώ προσπαθώ να κρύψω την άγνοιά μου με χαμόγελα και γκριμάτσες. Οι ήχοι που ακούω είναι σχεδόν πρωτόγνωροι, αλλά και πολύ meta. Αισθάνομαι όπως την πρώτη φορά που άκουσα Mikro ή Κωνσταντίνο Βήτα. Εκείνη με τι ξεκίνησε τα πρώτα της mixtapes; «Μεγάλη επιρροή στη μουσική μου υπήρξαν η Arca, η Fka Twigs, η Björk, αλλά και καλλιτέχνες από τη βρετανική και γαλλική synth-ποπ και ποστ -πανκ σκηνή, όπως και το μουσικό θέατρο. Οσα περισσότερα μουσικά είδη και νέους καλλιτέχνες ανακαλύπτω, τόσο περισσότερο νιώθω ότι εξελίσσομαι. Συνήθως γράφω για προσωπικά μου βιώματα, οπότε η έμπνευση μπορεί να έρθει από εκεί που δεν το περιμένεις».

Η συζήτηση έρχεται γρήγορα στα μέτρα μου. Μιλάμε για μόδα και ταξίδια, καθώς η Βασιλίνα παρακολουθεί με ενθουσιασμό την παρέλαση των φανταχτερών looks που της ετοιμάζουν οι στυλίστριες. Πόσο σημαντική είναι η μόδα για εκείνη; «Αρκετά θα έλεγα. Θεωρώ όμως ότι είναι πολύ σημαντικό να έχεις δική σου άποψη για το πώς παρουσιάζεσαι on stage. Αν δεν νιώθω άνετα μ’ αυτά που φοράω, τότε αυτό θα επηρεάσει και όλη τη σκηνική παρουσία μου και διάθεση. Στη σκηνή, μου αρέσει να δοκιμάζω καινούρια πράγματα και να μεταμορφώνομαι σε κάτι άλλο, να δημιουργώ κάτι φαντασιακό. Με κάποιον τρόπο με βοηθάει να ξεπερνάω τα κολλήματα του εαυτού μου και το άγχος της σκηνικής παρουσίας», μου εξηγεί.

Αφού σπούδασε Ψυχολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, συνέχισε με σπουδές με μεταπτυχιακό στη Mουσική Παραγωγή και Performance στην Αγγλία. Η ίδια πιστεύει πολύ στην ίαση. Ακόμα και η μουσική της επιδιώκει να έχει λυτρωτικό χαρακτήρα, όχι μόνο να εγείρει συναισθήματα, αλλά και να ξεμπερδεύει ή να φωτίζει τις ψυχές των ακροατών της. Μια τέτοια προσέγγιση είναι δημοφιλής στο ελληνικό κοινό; Εμπιστεύονται οι ελληνικές δισκογραφικές sui generis προσωπικότητες; «Πιστεύω πως ναι», μου λέει.

«Η σκηνή μας μεγαλώνει και η νέα γενιά είναι πιο ανοιχτή και περίεργη να ανακαλύψει νέους ήχους. Εύκολο δεν είναι βέβαια σε καμία περίπτωση, κυρίως επειδή δεν υπάρχει ιδιαίτερα μεγάλη μουσική βιομηχανία που να στηρίζει τους νέους καλλιτέχνες στην Ελλάδα, ειδικά στην indie/alternative σκηνή. Πιστεύω όμως ότι το μικρό αλλά σημαντικό κοινό της διαφορετικής αθηναϊκής σκηνής μπορεί να λειτουργήσει ως μια πολύ γερή βάση ώστε να εδραιωθείς και να σε βοηθήσει να κλείσεις καλύτερα live και να σου δώσει ευκαιρίες για το εξωτερικό. Αν στόχος σου όμως είναι το πώς θα γίνεις πιο γνωστή και αρεστή στη χώρα σου, τότε η απάντηση είναι ότι ίσως πρέπει να αλλάξεις είδος», καταλήγει.

Η Βασιλίνα πάντως δεν έχει σταματήσει να πηγαινοέρχεται από την Αθήνα στο Λονδίνο, ούτε έχει εγκαταλείψει το όνειρο για μια διεθνή καριέρα. Στον δικό της κόσμο πώς ταιριάζουν και χωρούν αυτά τα δύο σύμπαντα ταυτόχρονα; «Είναι δύο άκρως αντίθετες πόλεις με κοινό γνώμονα το χάος. Η Αθήνα είναι γεμάτη φως αλλά και ένταση. Η ένταση αυτή έχει όμως μέσα της ζωή. Αντίθετα, στο Λονδίνο ζεις πολλές φορές στον αυτόματο πιλότο και νιώθεις ρομπότ. Πολλά πράγματα με θυμώνουν καθημερινά στην Αθήνα, όμως η ζωή μου έγινε πιο εύκολη και όμορφη εδώ απ’ όλες τις απόψεις, κυρίως στα προσωπικά μου. Το Λονδίνο φέρνει συχνά ένα βαθύ αίσθημα μοναξιάς. Από την άλλη, σου δίνει και την απόλυτη ελευθερία να υπάρχεις χωρίς κριτική. Είναι μια πόλη που μου έμαθε να είμαι λιγάκι πιο ευγενική και να σέβομαι τα άτομα γύρω μου. Από άποψη τέχνης είναι παράδεισος, οριακά εθιστική πόλη», διευκρινίζει για τις δύο πόλεις.

Και ενώ θα περίμενε κανείς πως το πολυπολιτισμικό Λονδίνο θα προσέφερε περισσότερες ευκαιρίες, η Βασιλίνα έκανε εδώ, στην Αθήνα, τη μέχρι στιγμής πιο σπουδαία συνεργασία της. Εκείνη με τον παραγωγό και συνθέτη Guillaume de Kadebostany, που με την ονειρική φωνή της έγινε «ο απόλυτος electro-folk ύμνος του φθινοπώρου», σύμφωνα με τα μουσικά περιοδικά.

Το «Lovelace», που ηχογραφήθηκε στο Sony CSL’s studio του Παρισιού, καλεί τους ακροατές σε μια ερωτική εξομολόγηση. «Η συνεργασία με τον Kadebostany ήταν πολύ όμορφη. Γνωριστήκαμε στην Αθήνα - ήμουν το opening act για τα live του. Είναι ένας πολύ καλός άνθρωπος, πρόθυμος να σε βοηθήσει, και έμαθα πολλά από τον τρόπο που δημιουργεί. Το πρώτο μας τραγούδι είναι ένας ξεχωριστός καλλιτεχνικός σταθμός στο μουσικό μου ταξίδι. Τώρα, ολοκληρώνω τον νέο δίσκο μου και ακολουθούν άλλα δύο τραγούδια που θα περιλαμβάνονται στον ερχόμενο δίσκο του Kadebostany με τίτλο “Play this at my Funeral”, που θα κυκλοφορήσει μέσα στη χρονιά», λέει η Βασιλίνα που συστήνεται και διαπρέπει ως μουσικός, στιχουργός και παραγωγός. Ποιο πιστεύει ότι είναι το γνώρισμά της που την κάνει μοναδική; «Δύσκολη ερώτηση. Νομίζω πως κάθε άνθρωπος έχει κάτι ξεχωριστό και πολύτιμο. Ισως όλα αυτά που στην παιδική μας ηλικία μάς κάνουν να νιώθουμε διαφορετικοί, είναι κι εκείνα που μας κάνουν ξεχωριστούς στην ενήλικη ζωή μας».


info: To άλμπουμ «Fragments» της VASSIŁINA κυκλοφορεί από την Inner Ear Records

Styling: Λίζη Παπάζογλου. Make-up/Hair: Πετρούλα Δουράμπεη. Βοηθός Styling: Ελένη Εξάρχου
Ευχαριστούμε το Disco Bar «Ντισκομπάλα» (Δελφών 4, Αθήνα, τηλ.: 210 3637752) για τη φιλοξενία της φωτογράφησης