Το εύθραυστο του «εγώ» μας

Ο Χρήστος Ξυραφάκης και ο Άντι Τζούμα είναι δύο νέοι στην ηλικία –και πολλά υποσχόμενοι- χορογράφοι.

Οι δύο τους γνωρίστηκαν στη διάρκεια των σπουδών τους στην Κρατική Σχολή Ορχηστικής Τέχνης -και όπως διαβάζουμε στο βιογραφικό τους σημείωμα που φιλοξενείται στην σελίδα της «Στέγης»- η συνεργασία τους –είτε στη συνδιδασκαλία του χορού είτε στη δημιουργία– είναι ένα στοίχημα, μια διαρκής πρόκληση.

Ο Άντι Τζούμα υπήρξε χορευτής στη διεθνούς φήμης ομάδα του Lloyd Newson, -DV8 Physical Theatre- στην παραγωγή John που παρουσιάστηκε και στη Στέγη, το 2014, ενώ ασχολείται επίσης με το video dance, έχοντας λάβει ως κινηματογραφιστής και περφόρμερ τιμητικές διακρίσεις σε φεστιβάλ.

Ο Χρήστος Ξυραφάκης, πέρα από τις αμιγώς χορευτικές δουλειές με Έλληνες και ξένους χορογράφους, έχει συνεργαστεί και με θεατρικούς σκηνοθέτες, όπως με την Κατερίνα Ευαγγελάτου, στην πρόσφατη παραγωγή του Εθνικού Θεάτρου, Άλκηστη το 2016.

Η τελευταία τους συνεργασία ονομάζεται “Ok, that’s you..” και παρουσιάζεται στα πλαίσια του 5ου Φεστιβάλ Νέων Χορογράφων που θα διεξαχθεί στους χώρους της «Στέγης» στις 28 και 29 Απριλίου.

Το έργο, «μελετά την αλληλεπίδραση ή, μάλλον, τη συγχώνευση του πραγματικού με το ψηφιακό, όχι για να δημιουργήσει άλλο ένα δίπολο –διακρίνοντας το «ψευδές» από το «αληθές», το «γνήσιο» από το «τεχνητό»–, αλλά για να επισημάνει την ολοένα αυξανόμενη τάση ψηφιοποίησης του κόσμου που μας περιβάλλει. Οι δύο νεαροί δημιουργοί αφουγκράζονται το παρόν παίρνοντας θέση σε συγκεκριμένα ερωτήματα: Πώς διαχειριζόμαστε πλέον τις σχέσεις στην εικονική ζωή; Με ποιον τρόπο η καθημερινότητα διαχέεται μέσα από συσκευές, ώστε οι σφαίρες του ιδιωτικού και του δημόσιου να εκλαμβάνονται μονίμως ως διαμεσολαβημένη πραγματικότητα;

Η πρότασή τους ξεκινά από την υπόθεση ή την παρατήρηση της πανταχού παρούσας δύναμης της εικόνας και της επίδρασής της σε όλες τις εκφάνσεις της ανθρώπινης δραστηριότητας. Το συγκεκριμένο έργο αποπειράται να αναπαραστήσει τους όρους με τους οποίους είμαστε «διαθέσιμοι» μέσα από τα ψηφιακά (μας) είδωλα, με ό,τι συνεπάγεται αυτή η διαπίστωση. Πρόκειται για μια παροδική μόδα ή για έναν κόσμο που ολοένα αποσυντίθεται σε ψηφία; Τέσσερις χορευτές διερευνούν το εύθραυστο των σχέσεων και της επικοινωνίας, παίζοντας τόσο με τα κλισέ της εποχής όσο και με τους ανομολόγητους φόβους μας, μπροστά στη μετάλλαξη των βιωμάτων μας, κατά την επαφή μας με την «πραγματικότητα» και τον άλλον. Άλλωστε, όπως φαίνεται να επιβεβαιώνουν οι δημιουργοί, οι εικόνες δεν δείχνουν απλώς πράγματα, αλλά καταστάσεις πραγμάτων γύρω μας.»

Οι δύο χορογράφοι εισέρχονται με τον δικό τους ιδιαίτερο τρόπο στα ενδότερα των ορίων ανάμεσα στην ψηφιακή και την αληθινή ζωή. Καταθέτουν βιωματικά τις απόψεις τους για τους κινδύνους, τους φόβους και τον τρόπο που οι άνθρωποι διαχειρίζονται τις ανθρώπινες σχέσεις αλλά και για την ακούσια παρατήρηση στις ζωές των γύρω μας.