Μπολιβάρ / Λεφτέρης

Γιάννης Σκουρλέτης και Αντώνης Γκρίτσης σε νέες περιπέτειες… Μετά την επιτυχημένη παράσταση της ομάδας bijoux de kant για τον Λαπαθιώτη (που συναντά τον Ιωάννου στις ανηφοριές των Εξαρχείων) κατεβαίνουν από τις 12 Ιανουαρίου στον Κάτω Χώρο του Θεάτρου του Νέου Κόσμου τον εμβληματικό Μπολιβάρ του Νίκου Εγγονόπουλου. 



[Μπολιβάρ! Είσουνα πραγματικότητα, και είσαι, 
     και τώρα, δεν είσαι όνειρο.
Όταν οι άγριοι κυνηγοί καρφώνουνε τους άγριους αετούς, 
     και τ’ άλλα άγρια πουλιά και ζώα,
Πάν’ απ’ τις ξύλινες τις πόρτες στ’ άγρια δάση,
Ξαναζής, και φωνάζεις, και δέρνεσαι,

Κι είσαι ο ίδιος εσύ το σφυρί, το καρφί, κι ο αητός.
 
Αν στα νησιά των κοραλλιών φυσούνε ανέμοι, 
     κι αναποδογυρίζουνε τα έρημα καΐκια,
Κι οι παπαγάλοι οργιάζουνε με τις φωνές σαν πέφτει 
     η μέρα, κι οι κήποι ειρηνεύουνε πνιγμένοι σ’ υγρασία,
Και στα ψηλά δεντρά κουρνιάζουν τα κοράκια,
Σκεφτήτε, κοντά στο κύμα, του καφφενείου τα σιδερένια τα τραπέζια,
Μέσ’ στη μαυρίλα πώς τα τρώει τ’ αγιάζι, και μακρυά
     το φως π’ ανάβει, σβύνει, ξανανάβει, και γυρνάει πέρα δώθε,
Και ξημερώνει ― τι φριχτή αγωνία ― ύστερα από μια νύχτα 
     δίχως ύπνο,
Και το νερό δεν λέει τίποτε από τα μυστικά του. 
     Έτσ’ η ζωή.
Κι έρχετ’ ο ήλιος, και της προκυμαίας τα σπίτια, με 
     τις νησιώτικες καμάρες,
Βαμμένα ροζ, και πράσινα, μ’ άσπρα περβάζια 
     (η Νάξο, η Χίος),
Πώς ζουν! Πώς λάμπουνε σα διάφανες νεράιδες! Αυτός
     ο Μπολιβάρ!


 
Μπολιβάρ! Κράζω τ’ όνομά σου ξαπλωμένος 
     στην κορφή του βουνού Έρε,
Την πιο ψηλή κορφή της νήσου Ύδρας.
Από δω η θέα εκτείνεται μαγευτική μέχρι των νήσων
     του Σαρωνικού, τη Θήβα,
Μέχρι κει κάτω, πέρα απ’ τη Μονεβασιά, το τρανό
     Μισίρι,
Αλλά και μέχρι του Παναμά, της Γκουατεμάλα, της 
     Νικαράγκουα, του Οντουράς, της Αϊτής,
     του Σαν Ντομίγκο, της Βολιβίας, 
     της Κολομβίας, του Περού, της Βενεζουέλας, 
     της Χιλής, της Αργεντινής, της Βραζιλίας, 
     Ουρουγουάη, Παραγουάη, του Ισημερινού,
Ακόμη και του Μεξικού.
Μ’ ένα σκληρό λιθάρι χαράζω τ’ όνομά σου πάνω στην
     πέτρα, νάρχουνται αργότερα οι ανθρώποι να προσκυνούν.
Τινάζονται σπίθες καθώς χαράζω ― έτσι είτανε, λεν, ο 
     Μπολιβάρ ― και παρακολουθώ
Το χέρι μου καθώς γράφει, λαμπρό μέσα στον ήλιο.



Είδες για πρώτη φορά το φως στο Καρακάς. Το φως το δικό σου,
Μπολιβάρ, γιατί ώς νάρθης η Νότια Αμερική 
     ολόκληρη είτανε βυθισμένη στα πικρά σκοτάδια.
Τ’ όνομά σου τώρα είναι δαυλός αναμμένος, που φωτίζει 
     την Αμερική, και τη Βόρεια και τη Νότια, και την οικουμένη!
Οι ποταμοί Αμαζόνιος και Ορινόκος πηγάζουν από τα μάτια σου.
Τα ψηλά βουνά έχουν τις ρίζες στο στέρνο σου,
Η οροσειρά των Άνδεων είναι η ραχοκοκκαλιά σου.
Στην κορφή της κεφαλής σου, παλληκαρά, τρέχουν
     τ’ ανήμερα άτια και τ’ άγρια βόδια,
Ο πλούτος της Αργεντινής.
Πάνω στην κοιλιά σου εκτείνονται οι απέραντες φυτείες του καφφέ.



Σαν μιλάς, φοβεροί σεισμοί ρημάζουνε το παν,
Από τις επιβλητικές ερημιές της Παταγονίας 
     μέχρι τα πολύχρωμα νησιά,
Ηφαίστεια ξεπετιούνται στο Περού και ξερνάνε 
     στα ουράνια την οργή τους,
Σειούνται τα χώματα παντού και τρίζουν 
     τα εικονίσματα στην Καστοριά,
Τη σιωπηλή πόλη κοντά στη λίμνη.
Μπολιβάρ, είσαι ωραίος σαν Έλληνας.



Σε πρωτοσυνάντησα, σαν είμουνα παιδί, 
     σ’ ένα ανηφορικό καλντιρίμι του Φαναριού,
Μια καντήλα στο Μουχλιό φώτιζε το ευγενικό πρόσωπό σου.
Μήπως νάσαι, άραγες, μια από τις μύριες μορφές που πήρε, 
     κι άφησε, διαδοχικά, ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος;]
( αποσπάσματα Μπολιβάρ, ένα ελληνικό ποίημα του Νίκου Εγγονόπουλου). 

Το ποίημα του Νίκου Εγγονόπουλου στη παράσταση θα βρεθεί να συνομιλεί με τον μονόλογο «Ο Λεφτέρης στο αμήν», της Γλυκερίας Μπασδέκη, επιχειρώντας να διαμορφώσει το δεύτερο, στη σειρά, «εθνικό πορτραίτο».  

Σε ένα ενημερωτικό σημείωμα για την παράσταση διαβάζουμε: «Ο εμβληματικός ήρωας πασών των Δεσμωτών, επιστρέφει ως ερωτικό φάσμα και φάος, από τη σπηλιά των προσδοκιών που επωμίστηκε εν αγνοία του. Ο Λεφτέρης /Μπολιβάρ στο αμήν της ιστορίας (του) χορεύει την ύστατη χαβάγια μπροστά στον έκθαμβο, έκπληκτο και τρεμάμενο Δημιουργό του. Η bijoux de kant στο αμήν της δημιουργίας της τσαλαβουτά στα απόνερα της επίσημης ιστορίας, επιθυμώντας τη δικαίωση των ηρώων και των τάφων τους».



Ο ίδιος ο Σκουρλέτης γράφει : «Μετά τον Ναπολέοντα (Λαπαθιώτη) ήξερα πως ο επόμενος εθνικός (μου/μας)ήρωας θα ήταν ο Μπολιβάρ, ένα δικό μας παιδί, ένα Ελληνόπουλο από τις ζούγκλες του Αμαζονίου. Τα μεγάλα του χέρια, σαν κουπιά της ιστορίας, θα οδηγήσουν τη λέμβο στα στεγνά των αιώνων. Το συγκλονιστικό μανιφέστο του Νίκου Εγγονόπουλου (κι ένας μονόλογος σπαραγμός της Γλυκερία Μπασδέκη) οδήγησαν τα βήματά μου σ’ αυτό το ταξίδι από το Περού στη Λάρισα και πάλι πίσω, στο Αμήν…»

Παίζουν οι ηθοποιοί: Αντώνης Γκρίτσης, Γιάννης Κουκουράκης και η μουσικός Χαρούλα Τσαλπαρά

Ιnfo
Θέατρο του Νέου Κόσμου - Κάτω Χώρος
Από 12.01.2018 μέχρι 25.02.2018 (Τετάρτη 21:15, Πέμπτη 21:15, Παρασκευή 21:15, Σάββατο 21:15 και Κυριακή 19:00)